Dag 9 : Een dag verlof op Karpathos...

Zoals gisteren aangekondigd maakten we er vandaag een verlofdag van...

Het is bovendien zaterdag, en 17 jaar geleden, in het jaar onzes Heren 2006, was 13 mei ook een zaterdag, en die welbepaalde dag stapten wij in de huwelijksboot (in een bootje pas ik niet).

We zijn nu zoveel jaar verder en morgen stappen we in een andere boot, meer bepaald het Blue Star Ferries-schip "Chios", waarmee we ook al de oversteek maakten van Rhodos naar Karpathos, afgelopen dinsdag.

Maar nu terug naar de orde van de dag :

We waren goed op tijd wakker, Bettina ging op wandel achter brood, de ontbijttafel werd gedekt op ons terras met zicht op zee en we lieten het ons welgevallen.

Daarna al wat voorbereidingswerk gedaan voor tijdens onze "passage" in Kreta, vanaf morgen...

Onze hotels zijn gereserveerd op 4 plaatsen, maar we gaan wel wat uitstappen maken met een huurauto...

Ik vind een mooie aanbieding bij Expedia, maar de betaling via Credicard wil maar niet lukken...

De bevestiging met de bankapp loopt vast en blijkbaar hebben we allebei onze kaartlezers thuis vergeten.

Op de website van de verhuurder lukt het wel een reservatie te plaatsen, dus daar zijn we ook van af...

Daarna gaan we op wandel...

Eerst gaan we "ons" dorp, Arkasa, eens meer diepgaand verkennen.

We zijn tot op heden nog maar tot aan de restaurants geweest, maar aan de overkant van de nu droogstaande rivier staat onder andere de dorpskerk.

We wandelen er op ons gemak heen, en kuieren door de smalle straatjes.

Bij een huis, vlak bij de kerk, staat een "blanke" vrouw, niet direct een Grieks type, te puffen met een werkblad van een keuken, dat ze net de trappen heeft op gedragen...

Ik spreek haar aan en zeg "Hard work for a saturday"... Ze lacht, en zegt" You can say that, but it's almost the end"...

We geraken aan de babbel, en ze blijkt een Canadese te zijn, afkomstig van Montreal. Zij en haar man, die oorspronkelijk van hier afkomstig is, zijn de drukte van de Canadese grootstad ontvlucht, en zijn hier nu een huis aan het verbouwen.

Ze zijn er 3 jaar geleden aan begonnen, en nu loopt alles op z'n eind.

Ze zijn beide ICT'ers en werken van hier uit.

Ze vertelt over de administratie rompslomp die ze hebben gehad voor de aankoop en verbouwingen, over de koele winters en soms zware stormen, het feit dat hier geen isolatie wordt gebruikt in de betonnen huizen, waardoor het in de winter behoorlijk koud is.

Zij hebben dat opgelost met een "omkeerbare" airco...

Het is een leuke babbel, en zo kom ik op korte tijd veel te weten over het leven hier, van uit het standpunt van een inwijkeling...

Ze wil hier evenwel niet meer weg, zegt ze...

Wij wandelen verder door de smalle steegjes, trapjes op, trapjes af, en belanden op het dorpsplein, waar we ons zelf trakteren op een Ouzootje...

We krijgen er koekjes en kaasjes bij voor onze 17de huwelijksverjaardag.

Nadien gaan we weer verder naar Finiki, waar we gisteren met de auto al waren geweest.

Het is een wandeling van zowat anderhalve kilometer, vermoed ik, maar onderweg stoppen we nog even aan het dorpskerkhof...

Daar geraakt Bettina nooit voorbij, ik laat de doden voor wat ze zijn...

We vervolgen onze weg, én komen al snel aan in Finiki, maar nu dalen we langs de trappen af naar het haventje, langs de perfect wit-blauw geverfde huisjes...

Je waant je écht in Griekenland hier.

De leverancier van verf doet hier gouden zaken, en de weergoden hebben ook al voor een helder blauwe hemel gezorgd...

De wapperende Griekse vlag met blauw en wit steekt niet af...

We nemen plaats bij Marina's taberna, maar de dienster had zeker niet de maten van Eddy Wally's dochter.

Zeer vriendelijke bediening, en we begonnen met een tapasbordje met tarama, tsatsiki, een zeer lekkere en pikante kaasmengeling en iets puree-achtigs, maar 't was om te lekkerder.

Bettina ging nog eens voor een pastitio, ik kon niet aan de gegrilde zwaardvis-verleiding weerstaan.

Dat was weer heerlijk eten...

Nog een espressootje, en we beginnen aan onze terugweg.

Langs de weg staan een pak oleanders, die nu volop in bloei komen, en ook andere veelkleurige bloemetjes steken schril af met de grauwe rotsen.. 

Ook de zee heeft weer vele tinten blauw...

Het is hier mooi, en rustig...

Af en toe passeert er een auto, maar da's zeldzaam.

Vermoedelijk is het hier vanaf volgende maand andere koek, want hier staan vrij veel studio's en appartementen die te huur worden aangeboden, maar dat zal ons worst wezen.

We komen al vrij snel bij "onze" Alpha-studio aan...

Ik bevestig met de eigenaar onze afspraak om ons morgen in de late voormiddag met de auto naar Karpathos te voeren.

Mits een kleine vergoeding wil die man dat doen, bussen zijn er niet op zondag.

Dan kunnen we in Karpathos nog gaan lunchen, en normaal gezien vertrekt onze ferry daar om 15 uur 10, richting Heraklion in Kreta.

Wij gaan evenwel zo ver niet mee, want, na een tussenstop op een ander eilandje (de naam ontgaat mij nu), gaan wij in Sitia, een havenstadje in Oost-Kreta, van boord.

Daar zouden we iets vóór zevenen morgenavond moeten arriveren, en ons hotel ligt een goeie kilometer van de aanlegsteiger.

Dat is allemaal voor morgen...

Onze bagage is al grotendeels klaar, de rest is voor morgen...

Prettig weekend en slaapwel, en hopelijk wint de Gustaph deze avond...