Dag 8, onze tweede Panda-dag op Karpathos

We hadden onze Panda al sinds gisteren, dus konden we vandaag "vrij" beschikken.

Gisteren tamelijk lang buiten gezeten en dus niet te vroeg gaan slapen, en deze morgen hadden we ook niets in onze weg.

Bettina was vandaag "van dienst" om vers brood te gaan halen...

Het was weer nog lichtjes warm, en 't smaakte weer, samen met de Griekse yoghurt en honing, en al de rest...

Er was weer tamelijk veel bewolking, maar ook veel wind...

Die deed zijn werk, want de wolken werden uit elkaar geblazen, en er kwam meer en meer blauw in de lucht.

Er was ook nog voldoende benzine in onze tank, loodvrij 95 drinkt zo een Panda, en dus konden we starten.

Onzen Tomtom kent hier goed zijn weg, én ik had gisterenavond de namen van de verschillende bergdorpjes, die we vandaag zouden bezoeken, opgeslagen in het Gps-geheugen...

Gisteren hadden we de grootste afstand afgelegd, vandaag bleven we "in de buurt".

Zoals eerder geschreven is Karpathos niet groot, 48 kilometer lang en 12 kilometer breed.

Het is een rotseiland, met als hoogste punt 1215 meter.

De wegen zijn behoorlijk steil, maar voor Panda geen problemen, zelfs met mijn gewicht er in...

We vertrokken eerst naar Pyles, op zowat 9 kilometer van Arkasa, en de weg klom al aardig.

Van in Pyles heb je al een prachtig uitzicht over de Westkust.

Het is een klein, maar mooi dorpje.

Er is blijkbaar ooit een internetcafé geweest, maar dat is ter ziele gegaan.

De straatjes zijn leuk geplaveid, en af en toe zie je een levende ziel, maar blijkbaar is er ook hier een leegloop aan de gang, te zien aan het aantal vervallen huisjes.

We maken een mooie wandeling, en rijden verder naar Othos, enkele kilometers verder en iets hoger gelegen.

Dit is een wat groter bergdorp, met ook een minimarket en 2 taberna's tegenover elkaar.

Van uit dit dorp heb je een prachtig uitzicht over de groene valleien, met olijfgaarden, af en toe wijnstokken, en daartussen enkele kapelletjes... Het is hier prachtig, en de blauwe zee contrasteert mooi op de achtergrond.

We hebben laat ontbeten en dus is het nog te vroeg om te lunchen...

Een drankje kan er steeds in, ook al is het niet super warm...

We nemen plaats op het terras van één mooi en gezellig ingerichte taberna, en de uitbater komt een vlotte babbel in 't Engels voeren...

Hij baat deze zaak nog maar een jaar uit, maar de zaken gaan niet slecht, zegt hij.

Pas vanaf juni begint het hoogseizoen, volgens hem...

Bij ons drankje levert hij een mooi schoteltje versnaperingen...Lekker en leuk...

We rijden vervolgens een eindje terug, en slaan af naar Stes.

Het is een heel smal weggetje er naar toe, maar het wegdek is wel zeer degelijk.

Ze noemen Stes het wijndorp, en er staan inderdaad een aantal wijngaarden.

Bij het binnenrijden van het dorp stoppen we even bij een kerkje met onmiddellijk daarachter een wijngaard.

De "Pappa'" zal zijn miswijn zelf maken (gisteren vond ik in Olympos in de kerk onder een bank een fles Ouzo, waarschijnlijk van een stiekeme drinker)

Voor de rest enkele huizen, een soortement klooster, maar geen beweging te zien.

Ook hier zijn er mooie landschappen te bewonderen, de brem staat volop in bloei, met zijn prachtige helgele kleur die fel in contrast gaat met het schitterende groen, en ook vele andere veelkleurige veldbloemen leveren een prachtig schouwspel op.

We rijden verder, via een heel smal, steil wegje en stoppen even bovenaan, aan een kruispunt, bij een typisch windmolentje, voor een paar fotootjes...

Het is hier prachtig...

We rijden verder, eindigen net voorbij Othos, en rijden dan verder, richting Volada en Aperi.

In Volada zijn de straatjes zeer smal, parkeren kan amper, maar we vinden toch een plaatsje iets buiten het "centrum".

We gaan op wandel, en plots zie ik een wandelpad op een bergflank, met een houten afrastering.

We zakken daar naar af, en als we aan het wandelpad willen beginnen komt er een oudere Griek zijn huisje buiten gestapt.

"Do you speek Greek?", vraagt hij, waarop ik antwoord dat kalimera, efgaristo en parakalo (excuses voor de schrijfwijze) zowat de enige Griekse woorden zijn die ik ken, waarop hij opnieuw vraagt "Do you speek English?, waarop ik iets meer bevestigend kan antwoorden.

Hij begint vervolgens in vrij vloeiend Engels uit te leggen over het wandelpad, het hoger gelegen kerkhof dat niet meer wordt gebruikt, het dorp en dergelijke...

Ik vraag hem vanzelfsprekend vanwaar zijn degelijke kennis van het Engels komt, en blijkbaar heeft hij eerst 5 jaar in Canberra gewerkt en gewoond in Australië dus, van 1963 tot 1968, en nadien van 1968 tot 2006 in Pennsylvania in de USA.

Nadien keerde hij terug naar zijn geboortedorp, en hij zou nu 85 jaar oud moeten zijn, maar zo zag hij er alleszins niet uit.

We wandelden het wandelpad af, tot de "top", zoals hij had gezegd...

De uitzichten zijn magnifiek op de omliggende bergen en dalen, in het vele groen hoor je geregeld het gemekker van berggeitjes, en af en toe komen ze te voorschijn.

Het is hier echt prachtig... Het heeft veel voordelen in deze periode van het jaar op reis te kunnen gaan: het is goedkoper, het is rustiger én de natuur staat volop in bloei en is nog niet verdord...

Het uitzicht van op de top is overweldigend...We zien verschillende berg- of heuveltoppen, weelderig begroeid, met daarin enkele berggeitjes, en beneden zien we het turkoois-blauwe tot smaragd-groene water van de Karpatische zee, die een "deelzee" is van de Middellandse Zee.

Er is hier enorm veel wind, maar de hemel is helblauw.

Nadien daalden we af naar zeeniveau, maar dan terug naar de Oostkust, omzeilen Pigadia, de hoofdstad, tot Afiarti, waar we een paar mooie beelden kregen van de verschillende kleuren die zeewater kan hebben bij helder weer.

We reden vervolgens verder richting Arkasa, tanken nog wat bij, en reden ons logement voorbij, tot Finiki, een vissersdorpje, gelegen op iets meer dan een kilometer van de Alpha studio's, waar we logeren.

Het is een gezellig haventje, en er zijn meerdere taberna's die open zijn.

We opteren voor de eerste die we tegen komen, Delfini, en krijgen een bevestigend antwoord op onze vraag of de keuken nog open was...

Het was immers 4 uur, en we hadden deze middag nog niet gegeten.

Een tarama en tsatsiki als voorgerecht, om te delen, en vervolgens opnieuw gegrilde calamari, maar dan gevuld met feta,tomaten en paprika's...

Die versie hadden we nog nooit voorgeschoteld gekregen, maar óf het lekker was...

Als je ooit de kans krijgt, en ge zijt geen kaashater, dan zeker eens bestellen, een echte aanrader...

Nadien reden we terug, leverden de Panda in, want op die 2 dagen hebben we het meeste van de toeristische bezienswaardigheden bezocht, en dus gaan we morgen er een rustig dagje van maken, den toerist uithangen, zeg maar...

Wat langer slapen, rustig ontbijten, wat lezen, een wandelingetje maken, vermoedelijk weer richting Finiki, en dan terug...

We zien wel, 't is voor jullie week-end, voor ons ook, en voor ons is 't verlof ook nog eens...

Als jullie verlof hebben, werkende lezers, de week van Hemelvaart, geniet er dan van, wij gaan dat ook doen.

Vandaag was een zeer leuke dag, we hebben veel mooie dingen gezien, op een relaxte manier rond gereden en genoten van de uitzichten en het lekkere eten...

Prettig week-end, goed verlof, of wat dan ook, maar tracht er zo veel mogelijk van te genieten, want wat voorbij is, is voorbij...

Wij doen hier ook ons best, zoals altijd...