Dag 15 : Makrygialis en omgeving...

Onze agenda verwittigt deze morgen dat vandaag een brugdag is...

Da's weer nen dag congé gespaard, hoera...

We hebben weer lekker geslapen en voelen ons hier ferm op ons gemak...

De voetjes en knietjes zijn in orde, maar niet super, en dus gaan we waarschijnlijk geen rivierkloven "doorkruisen"...

We zijn weer op ons gemak gaan ontbijten, en daarna hebben we ons dagplan opgesteld.

Op tinternet hebben we vernomen dat de regio rond Heraklion gisterenavond zou getroffen geweest zijn door een aardbeving met "gradatie" 5,9 op de schaal van Richter, omstreeks 22 uur lokale tijd.

Wij zaten toen vermoedelijk in de bar en hebben niets gemerkt, alleszins...

We gaan vandaag Panda weer wat laten werken, maar lange verplaatsingen doen we niet...

De wegen zijn hier in redelijk goede staat, niet te veel putten in het asfalt, en als er geen asfalt is, dan rijden we om...

Het is late voormiddag als we vertrekken, maar geen probleem voor ons ...

We zijn in verlof, willen wel iets zien van 't land en zijn gewoontes, maar tevens genieten van onze vrije tijd...

Wij dus eerst de GPS op de hoogte gebracht van onze bestemmingen, zodat onzen Bernard weet wanneer hij moet "optreden", en dan starten we Panda...

Onze eerste bestemming is Agios Stefanos, een heuveldorp op zo'n 450 meter hoogte.

We starten op zeeniveau ongeveer, en dus is het heel wat klim- en bochtenwerk vooraleer we dit dorpje bereiken.

We hebben eigenlijk de "verkeerde" weg genomen, en arriveren in Agios Stefanos via het andere heuveldorp, Pefki, één van onze volgende bestemmingen.

Geen probleem voor ons, dan hebben we dat ook al even gezien.

We parkeren Panda vlak bij de kerk in Agios Stefanos, en gaan op verkenning.

Ik heb meteen gezien dat er volk op het "terras" zit van de taberna bij de kerk.

We dolen door de klimmende smalle steegjes van het dorp, dat tegen de bergflank is gebouwd.

Het kerkje in Agios Stefanos is zeer goed onderhouden, maar niet toegankelijk.

De steegjes in, dus...

Er is niet zo veel beweging, maar af en toe hoor je wel iets of iemand.

Vele huisjes zijn prachtig gerenoveerd, maar even goed staan er vele oude huisjes te verkommeren...

Er zijn genoeg katten op wandel in de steegjes, en soms kom je een levende ziel tegen...

Een oud vrouwtje sloft naar huis, vermoed ik, maar zet zich even te rusten op een dorpel...

Als je wat ouder wordt in zo'n dorp kan dat behoorlijk lastig worden, op wandel gaan...

Het is een tof dorpje, en aan 't einde van onze dorpsverkenning eindigen we onvermijdelijk op het terras van de taberna...

Het is weer een prachtige dag, en het is behoorlijk warm...

Locals komen en gaan, en we installeren ons...

Aan de overkant van de straat staat een parasol, en daar staan een tweetal tafeltjes onder en bij...

Aan één van de tafeltjes zit een struise heer, die zich recht zet en in behoorlijk Engels komt vragen wat we willen drinken, en nadat we een Mythos en een Ouzo hebben besteld vraagt hij of er ook "mezze", hapjes dus, bij mogen...

Het was intussen rond één uur, en dus antwoorden we bevestigend...

De drank wordt geleverd,met tomaatjes, olijfjes, kaas en een soort tsatsiki er bij, en 't was weer leuk én lekker...

Ik feliciteer hem met zijn zeer behoorlijk Engels, en hij antwoordt : "That's probably because I'm English".

Hij woont hier al 20 jaar, en de laatste 10 jaar permanent...

"Heaven is the place", eindigt hij...

Voor 6 € was de drank en mezze van ons...

Daarna reden we terug naar Pefki...

Dat dorp is bekend als de start van de Pefki-kloofwandeling, die daar vertrekt of aankomt, al naargelang je hier vertrekt en richting zee afdaalt, of beneden start en naar Pefki wandelt al klimmende...

Het dorp is er deels door bekend geraakt, want er zijn een tweetal taberna's die op de leest van toeristen geschoeid zijn.

Ook hier smalle, kronkelende steegjes die een behoorlijk stijgingsniveau hebben.

Het kerkje is hier eveneens zeer goed onderhouden, en heel hoog boven het dorp verrijst er een sneeuwwit geschilderd kerkje of kapelletje...

Er is ook een "fabriek" waar in het plukseizoen olijven worden geperst en verwerkt, maar die ligt momenteel "stil".

We doorkruisen ook dit dorpje, bezoeken het toffe kerkplein, met daarop weer een mooi kerkje, dat alweer gesloten is.

We wandelen het dorp uit, in de richting van het "vertrekpunt" van de kloofwandeling.

We zien een aantal wandelaars vertrekken, anderen komen boven aan...

Geoefende wandelaars, dat zie je meteen...

We horen weer belgerinkel, en gaan op zoek naar berggeitjes of schapen, maar vandaag blijven ze goed ondergedoken en we krijgen ze niet te zien...

We rijden vervolgens naar Vori, en Bernard wil ons een shortcut laten nemen, maar geen asfalt te zien, en dat gaan we Panda niet aandoen.

Lekke banden vervangen is immers niet één van mijn specialiteiten.

We rijden dus om langs betere wegen, en, net vóór we Vori binnenrijden komen we de onverwachte tegenligger tegen.

Smalle straatjes, dus gotverren en wringen.

Ik moet achteruit tot waar het wat breder wordt ,en dan kan hij mij voorbij...

Dat heb ik goed gedaan...

In Vori is niet zo veel te zien, en we lopen er dan ook snel doorheen...

Nadien rijden we naar Pervolakia, het dorpje waar de gelijknamige kloof begint, die eindigt aan zee bij het Moni Kapsa, het mooie klooster dat we gisteren bezochten.

De weg er naar toe, ruim 8 kilometer, klimt stevig, is vrij smal en het asfalt heeft betere tijden gekend.

Ik moet zeggen dat er blijkbaar de laatste tijd veel "vers" asfalt is "gegoten" in deze omgeving, maar hier dus (nog) niet

Het valt mee, geen tegenliggers, en we komen er vlot.

Ik had gelezen dat er een leuke taberna is voor de wandelaars, maar deze staat te koop...

Pech dus..

Een wandeling door het kleine dorpje, met nóg een leegstaand cafeetje, maar wel opnieuw een mooi verzorgd kerkje.

De omgeving is prachtig, maar je ziet hier geen levende ziel...

Op een bepaald moment komt een pick-up aangereden en die zwaait, en dat was het...

Op de terugweg kruisen we één tegenligger, net op een breder stuk weg, én dan rijden we terug naar ons hotel..

Panda geparkeerd, en dan gaan verfrissen in 't zwembad..

Daarna even opfrissen, een aperitief in de bar, en dan gaan eten in het "Grieks" restaurant, waar je tijdens je verblijf één keer à la carte kan gaan eten.

Normaal is er iedere avond een zeer uitgebreid buffet...

Het eten was zeer lekker, veel verschillende voorgerechtjes/hapjes, en daarna nog een hoofdschotel naar keuze en een dessert...

Het mocht er weer zijn...

Nadien naar gewoonte nog een dubbele espresso met een brandy in de bar, en daar kregen we een kort maar krachtig en mooi vuurwerk te zien boven zee...

Ik ga afsluiten voor vandaag...

Het was weer een super relax-dag, gedurende dewelke we weer een paar leuke dorpjes hebben bezocht, waar we deels konden zien hoe rustig het hier is, maar wat je ook gewoon moet kunnen worden, hoe mooi de natuur en de omgeving hier wel is...

We hebben onze beweging ook weer gehad...

De olijfbomen zijn ontelbaar, maar óns vervelen ze nog niet, en de vruchten die ze voortbrengen ook niet.

We zijn hier nog steeds geiren...

Week 2 zit er op, maar we hebben er nóg één te gaan, tijdens deze reis...

Ons glas is half vol, niet half leeg...

Prettig weekend.