Dag 14 : Eerste volledige dag in Makrygialos

We hebben weer goe geslapen, 't is weer een goe bed, en met de slaapkamervenster open horen we de zee klotsen, ook al is ze een eind verwijderd van onze kamer..Zaaaalig....

Deze morgen op ons gemak het zeer uitgebreide ontbijtbuffet gaan "testen" en dan maken we ons dagplan op...

Een hele dag eten en drinken in en om het zwembad is niet ons plan.

Nee, we gaan weer met Panda de baan op, daarvoor hebben we hem 8 dagen gehuurd...

We beslissen in de omgeving te blijven, maar Oostwaarts te rijden.

We volgen de kust, en na enkele kilometers zien we tegen een rotsheuvel het klooster van Moni Kapsa...

Dit stond aangeduid op de kaart, en 't is zeer mooi gelegen, met een prachtig zicht op de 50 tinten blauw gekleurde Libische Zee...

Mr. Blue Sky is weer present op Hemelvaartdag...

We gaan het klooster bezoeken, en het is een prachtig gebouw, ook al is het niet groot, de ligging is magnifiek... Die paters doen dat niet slecht. De binnenkoer is een verzamelplaats voor katten, en tijdens ons bezoek komt Pater Grijzenbaard de vele plantjes water geven.

Net naast het klooster eindigt de Pervolakia-kloof.

Kreta is  bekend om zijn wandelingen doorheen de kloven die zijn "uitgevreten" door de riviertjes tijdens en kort na de winter.

De Samariakloof is de bekendste, maar er zijn er tientallen...

Het einde van die Pervolakia-kloof is alleszins prachtig, met hele bossen bloeiende oleanders...

Nadien rijden we nog even langs de kust, maar rijden dan landinwaarts naar het dorpje Agia Triada.

Het dorp ziet er verlaten uit, maar af en toe zie en hoor je beweging...

We kuieren er even rond en rijden vervolgens door naar Ziros, over een hoogplateau, waar vrij veel wijndruiven worden verbouwd.

Eens in Ziros aangekomen volg ik onzen Bernard, 't is dus Bernard, niet Roland, die ons gidst, richting centrum, maar dat had ik eigenlijk beter niet gedaan.

De straatjes werden steeds maar smaller en smaller, en ook al is Panda niet van de breedste, toch werd het letterlijk zeer eng.

Ik slaag er aan een zijstraatje in mij te keren, om terug te rijden, tot het onwaarschijnlijke zich voordoet ; een tegenligger, een dame van ver in de zeventig schat ik ze, die ons voorbij moet, of omgekeerd.

Het was op die plek net iets breder, maar ze snapte de bedoeling niet dat ze eerst tot net achter de geparkeerde wagen te rijden aan haar kant, zodat ik haar voorbij kon, om dan vervolgens zij iets achteruit te rijden, zodat ze verder kon.

Nee, zij zette zich in achteruit, en dan heb ik Panda net tussen haar autootje en de huisgevel kunnen wringen.

Da was efkes zweten, maar 't is gelukt.

Iets verder was er een taberna, waar enkele "locals" buiten zaten, en we zijn daar dan ook maar iets gaan drinken, newaar.

De vrouw des huizes heeft er dan nog wat "tapas" bij verzonnen: olijfjes, brood, tomaat en feta, daarmee konden we weer wat verder.

Bettina is 't lokale kerkje nog gaan bezoeken, ik heb het terras bewaakt...

Nadien reden we verder richting Voila...

Bernard stuurde ons een kiezelweg in, die we een 3-tal kilometer zouden moeten volgen.

Dat wil ik Panda niet aandoen, en dus "over-rulen" we Bernard, en volgen een bijna parallelle asfaltweg.

We komen zo vrij vlot in Voila, waar enkel het laatste stukje baan kiezels zijn.

Voila is de ruïne van een Venetiaans fort uit de 18de eeuw.

De contouren zijn nog duidelijk zichtbaar, en de toren en het kerkje zijn zeer goed bewaard gebleven.

Ook de fontein is heel goed geconserveerd...

Tijdens ons bezoek passeert er een gemengd Cypriotisch-Brits koppel, die 4 maanden per jaar hier in Makrigialos "wonen", de rest van 't jaar wonen ze in Cyprus...Leuke babbel, en wijlen weer met Panda de baan op...

Onze laatste bestemming vandaag, en op de terugweg gelegen, is Etia...

Het is een Venetiaanse villa, die heel goed heropgebouwd is, met een mooie taverne er bij maar die is nog niet open, en ook 2 kerkjes/kapellen.

Er staan ook nog enkele ruïnes van andere gebouwen, vermoedelijk ook uit de Venetiaanse periode...

De natuur er rond is prachtig en we zien tussen de vele olijfbomen geregeld een schaap tevoorschijn komen, maar we horen vele schaapsbellen.

We zijn dan maar efkes op wandel gegaan, een veldwegske in, op het geluid van de bellen af , en plots zien we tientallen schapen die tussen de olijfbomen aan het grazen zijn...

De herder jaagt zijn kudde net verder naar een andere olijfgaard, om daar verder te grazen.

Dat was weer mooi meegenomen.

Daarna zijn we terug gereden naar ons hotel...

Het was reeds late namiddag, en ik wou toch wel eens een zwemmeke doen, bij dit mooie weer...

Eerst een gin-tonicske aan de poolbar, en dan het zwembad in.

Het was al tegen zessen en er zat bijna niemand meer in.

Het water was fris, maar aangenaam...

We waren weer opgefrist, en konden ons tweede avondmaal gaan nuttigen...

Weer veel keuze, en veel lekkere dingen bij.

Daarna nog een dubbele espresso met een brandy er bij voor den afzak, en nog één slaapmutsje, en we kunnen weer terugblikken op een zeer mooie, leuke, gevarieerde en ontspannen vakantiedag...

Op naar morgen, geniet van jullie brugdag, als jullie die hebben, en geniet anders van iets anders...

Groetjes uit Makrygialos.