Dag 3 in Thailand, zondag 4 november 2018.-Afsluiter

Awel, ik ga mijn huiswerk voor vandaag afwerken, dan kan ik  gerust gaan slapen…

We hadden dus via ons hotel voor ons beidjes gereserveerd in het Old Chiangmai Cultural Centre om er een Khantoke Dinner and Dance-avond bij te wonen.

Het concept bestaat er in dat je eerst een maaltijd krijgt aangeboden,  in buffetformule, waarbij je streekspecialiteiten krijgt voorgeschoteld.

Nadien krijg je een voorstelling van tradionele lokale dansen.

Dit zijn “traditionals” tijdens reizen, maar meestal gaan wij daar toch heen, en zo ook nu tijdens onze Thailandreis.

We hadden gereserveerd in ons hotel, dan zorgen zij er voor dat je wordt opgepikt en teruggebracht, en de “zaal” ligt toch op een 5-tal kilometer van ons hotel, vandaar….

We zouden worden opgepikt omstreeks 18 uur 45, en jawel, toen wij in de inkomhall van ons hotel verscheen, kwam ook het minibusje al aangereden. Onderweg nog 2 hotels aangedaan om er nog 3 medereizeigers op te pikken, en rond kwart na zeven waren we al ter bestemming.

Het onthaal liep vlot, en dan begon het : we moesten onze schoenen uitdoen(ze weten niet waar ze aan beginnen, maar we waren gedoucht, dus…), en nadien, bij het betreden van de “zaal”, waar ook het eten werd opgediend, werden onze plaatsen aangeduid.

We wisten wel dat het de bedoeling is dat je al zittend op de grond  eet, ook zo een traditie uit Thailand, maar we dachten dat er ergens lage tafels waren voorzien voor het eten. Neen, dus…

Enfin, het zij zo, we zien wel wat er gebeurt.

Er liggen wel kussens op de grond en je kan met je rug ook tegen een soort kussens gaan zitten om het “gemakkelijk” te maken…

Op de ons eigen manier, beinvloed door onze lichaamsbouw en er nauw mee verbonden elegantie, vleien wij ons lijf ten gronde….

De “maïtre-d’hotel”, die mannen hebben meestall inzicht, heeft dit schouwspel vermoedelijk al meermaals moeten aanschouwen, en komt, eens we neergezeten zijn, vragen of we “toch niet liever aan een tafel zouden plaatsnemen?”

Er blijken dus ook tafels beschikbaar te zijn, verderop in de “zaal”, voor elegante en soepele mensen als wij…

Na lang nadenken en na herhaaldelijk aandringen zijn we dan maar op zijn voorstel ingegaan….

Enfin, we waren gezeten, en alles verliep vanaf dan zeer snel en vlot :

De kippensoep werd opgediend, en de rest van het eten volgde al snel.

Een andere dienster daagde op om onze drankbestelling op te nemen, dinner and dance waren inbegrepen, drank niet, maar dat vermoedden we wel al vooraf.

Nu, het eten was zeer gevariëerd, een aantal plaatselijke gerechtjes, stoofpotjes en dergelijke die lekker waren klaargemaakt, en die werden opgediend met rijst(of wat dacht je).

De variatie was groot, de bereiding goed en pikant genoeg maar niet té, en er werd geregeld bijgevuld.

Dus, dat was dik oké…

Omstreeks 20 uur begon de plaatselijke afdeling van Volkskunstgroep Reynout aan zijn  dagelijkse avondvoorstelling.

Het  was een afwisseling van traditionele dansen, gebracht door een aantal danseressen in al even traditionele klederdracht.

Mooi om te zien, de klederdracht ook.

Zo werden er gedurende ongeveer een uur allerhande dansen ten tonele gebracht, aan het einde, na deel één, mocht het publiek dan nog een tweetal keer mee opdraven, en dan was het spektakel voorbij.

Buiten nog een vuurdansje en dan weer het busje in richting ons hotel, via de 2 andere hotels…

Op de keper beschouwd was het wel een aangename bedoening, het eten was verzorgd, de toegangsprijs was zeker niet extreem hoog, dus voelen wij ons zeker niet bekocht en ben ik blij dat ik er naar toe ben geweest.

We zijn nu terug in ons hotel, het verhaal van zondag 4 november 2018 zit er op en morgen gaan we op uitstap naar Lampang en Lamphun, maar da’s toekomstmuziek.

Seffes gaat het licht uit en morgen zien we wel wat die dag brengt…