Dag 12 in Thailand, Donderdag 22 november 2018

…Allez, hier zijn we weer, deze keer van uit Bangkok, Thailand's hoofdstad.

Eerst nog efkes terugblikken op gisterenavond.

We zijn inderdaad nog nekeer op stap geweest om iets te gaan eten, maar aangezien onze teller reeds tamelijk veel stappen vertoonde van al dat ronddraven in tempels, op pagodes en dergelijke meer, zat er de “pit” niet meer in om nog ver te gaan. Trouwens, zo een uitgebreid horeca-aanbod heeft Ayutthaya ook weer niet, dikwijls zijn het hotels die tevens een restaurant hebben.

Toen ik de was ben gaan oppikken passeerde ik langs de “tent” waar de avond tevoren Bob Marley te aanhoren was, en de muziek klonk ook weer aangenaam…Dus, waarom ook niet? Het heeft ook “riverview” wat toch steeds gezellig is, en met de nodige “repellent” hou je de muggen wel uit je buurt. De meeste restaurants hier stellen dit trouwens ter beschikking als je toekomt.

Bettina had geen probleem met dit voorstel, en ’t was maar een goeie 500 meter van ons hotelletje, dus, zo gezegd, zo gedaan…

Toen we onze intrede deden zat er een Frans koppel dat ook bij “ons” verblijft, en beneden, aan de waterkant, zat een hele bende. De zanger-gitarist van dienst was weer present en liet CCR, Ike and Tina Turner, Freddy Mercury, Santana,…,enzovoort op ons los en ’t klonk nog vrij goed ook.

De bar had een vrij uitgebreid assortiment aan “sterke” dranken, en om ons leuke verblijf in Siam’s vroegere hoofdstad te “vieren” kon er een gin-tonicsken af. ’t Was ne goeien, hij heeft meer dan gesmaakt.

Bettina bestelde als maaltijd iets met zeevruchten op “tropische” wijze, ik heb nog eens een varkentje gewassen in een Red Penang Curry. De “large Leo” was van een goe jaar…

Het eten werd vrij snel opgediend, en ’t zag er prachtig gegarneerd uit, zeker dat van Bettina dat in een uitgeholde cocosnoot werd opgebracht.

Het was alweer enorm lekker, en da’s niet voor de verandering. Ook op ’t culinaire vlak hebben we hier al méééér dan genoten, wees daar maar zeker van.

Intussen hadden we uit de gesprekken van de bende “beneden” al kunnen afleiden dat er zeker een aantal Vlamingen bij zaten. Het blijkt een groep te zijn van de reisorganisatie “Koning Aap”, die een rondreis aan het maken zijn door Thailand. Ze zijn vertrokken in en rond Bangkok en gisterenavond vertrokken ze na hun eten nog met de nachttrein naar Chaing Mai.

Er zou iemand van Dendermonde bij geweest zijn, maar die hebben we niet gezien, ze waren met 17 en 1 Thaise begeleider.

Na afgerekend te hebben keren we terug naar ons hotelletje en gaan slapen, de bagage is voor deze morgen.

We hebben de wekker om half acht gezet, maar we zijn reeds vroeger wakker.

Rustig ontwaken, dan al de bagage wat beginnen klaarmaken, en tegen acht uur naar de ontbijttafel. Vandaag opteren we om niet echt eieren te eten, dat hebben we al meer dan genoeg gedaan(maar ’t steekt nog niet tegen). Nee, vandaag gaan we voor “crèpes with jam”. Daar zitten ook wel eitjes in, maar niet zo extreem…De cappuccino is weer heerlijk, net als het fruit en fruitsap, en de pannekoekskes smaken.

Ons “madam”, de huisbazin,(alhoewel we allebei denken dat ’t vroeger ne man geweest is, en “ze” spreekt als die ene, koddige kleine dikkerd in “Little Britain”) is enorm in “de weer” voor ons en bestelt een Tuktuk die ons tot aan ’t station zal brengen.

Ons verblijf was al betaald, enkel de ontbijten moest ik nog afrekenen, maar dat was maar efkes werk.

Tegen dat we onze bagage waren gaan halen, was de Tuktuk er al.

 De luchthaven Don Muang heeft een eigen spoorwegstation, en ons hotel ligt ook aan de luchthaven, dus opteren we opnieuw voor een treinrit.

We wisten dat er om 9 uur 01 en 9 uur 41 een trein was naar Don Muang, en ’t was ons streefdoel uiterlijk die van 9 uur 41 te halen. Om 10 uur 27 was er ook nog eentje, maar dat wilden we vermijden.

We waren om 8 voor 9 in ’t station.

In Thailand kan je treintickets ofwel vooraf bestellen via tinternet, of anders vanaf een kwartier voor ’t vertrek van de trein.

Dus, we zijn er om 8 voor 9, en ik vraag voor alle zekerheid voor welke trein we tickets kunnen  kopen, en de loketbediende antwoordt in vrij deftig Engels, “Nine-O-one “. Ik vraag 2 tickets, die prompt worden geprint, en dan ’t ontstellende nieuws : 22 Baht kost die grap ons voor ons beide, dat is omgerekend zowat 58 eurocent, voor een rit van toch 40 minuten(tegen een redelijke snelheid).

De trein is opnieuw zo goed als op tijd. Er is enkel derde klasse op deze trein, maar ’t zijn deftige en propere polyester zitbanken.

De rit gaat zeer vlot, de trein stopt een drietal keren en omstreeks kwart voor tien zijn we al aan Don Muang.

Ons Amarihotel zien we staan van op de trein, en het is via een loopbrug verbonden met én het treinstation én de luchthaven. Da’s pas gemakkelijk.

De incheck is normaal gezien maar om 14 uur, maar de opnieuw uiterst vriendelijke onthaalbediende zegt dat onze kamer reeds rond den elven beschikbaar zou zijn.

Dat is mooi meegenomen.

Wat internetten in de inkomhall, en ’t is zo elf uur.

Mooie kamer weer, mooi hotel trouwens ook, met een mooi zwembad.

We installeren ons op ons gemaksken en gaan dan toch maar nekeer richting Bangkok.

Er is een luchthavenbus tot aan de rand van Bangkok-centrum, waar je dan de metro kan nemen tot vlak bij het centrum.

Alles gaat vrij vlot en vrij snel, en na een klein uurtje staan we in Bangkok. In januari waren we hier ook al geweest, maar voor een goeie halve dag, maar toen hadden we al gezien dat ’t een drukte van jewelste is.

Ik heb reeds geschreven dat wij niet echt mensen zijn die op grootsteden kicken, maar Bangkok is nog een ander paar mouwen.

Het is een zeer drukke stad qua verkeer, wel grappig om de toestanden te zien van brommertjes, tuktuks, auto’s, fietsers, …, enzovoort.

Het is zeker ook geen stad die een propere aanblik biedt, vrij groezelig zelfs.

Enfin, we lopen er een tijdje rond door van die groezelige buurten, een onveilig gevoel hebben we zeker niet, en beslissen dan een tuktuk te nemen tot aan de Wat Pho. Da’s een enorm groot beeld van een liggende boeddha, met daarrond een aantal tempels en gebouwen, en dat willen we wel eens zien.

Het is inderdaad wel een bezoek waard, en daarna willen we het “Groot paleis” nog gaan bezoeken, maar dat bleek al gesloten.

We gaan dan maar een Pad Thai eten in een klein restaurantje, maar ’t is zeer lekker bereid.

Het begint al stilaan donker te worden, en we keren terug naar ons hotel.

Tijdens gesprekken met mensen, die we tegenkwamen tijdens deze reis, die waren gearriveerd in Bangkok(zoals de meesten doen) bleek overduidelijk wat iedereen denkt over Bangkok : “You love it or you hate it…”

Dat vind ik een beetje te extreem gesteld, maar laat het duidelijk zijn dat Bangkok voor ons niet dé leukste plek van Thailand is. We hebben op verschillende andere plaatsen geweest die ons veel beter liggen, maar je mag volgens mij ook niet de fout maken van te denken dat heel Thailand is zoals Bangkok, net zoals er vermoedelijk kustplaatsen zijn(zoals Phuket, Pattaya, Krabi) die soms een negatief beeld geven van Thailand.

Daar kunnen wij nog niet over meespreken, vanaf morgen wel, maar over Pattaya wordt weinig interessants verteld, dus die kelk laten we aan ons voorbij gaan.

We zijn blij dat we het hier vandaag nog eens hebben gezien, maar we zijn ook zeer blij dat we op Chiang Mai hebben kunnen  vliegen en dat we kunnen terugvliegen van uit Phuket volgende maandagavond.

“One night in Bangkok” is genoeg voor ons, en “night markets” vind je overal in Azië, dus daarvoor moet je’t ook niet doen. We zullen wel bepaalde aspecten gemist hebben, één dag is misschien te weinig, maar we gaan van deze beslissing zeker geen spijt hebben, en misschien komen we er nog wel eens tijdens een volgende Azië-reis, want vliegen op Bangkok is relatief goedkoop aangezien er veel concurrentie is op dit traject.

Van uit Bangkok kan je ook doorvliegen naar vele andere bestemmingen overal in Azië en zelfs Australië.   

Daar juist hebben we nog een “night swimming” gedaan in ’t zalige zwembad, en nu een tekstje aan het opstellen, zonder “large Leo” deze keer, en dat lukt ook.

Misschien nog een kleinigheid eten, straks, dat zien we wel, en daarna gaan we weer lekker slapen.

Het is een goed bed, morgen is er hier ontbijt voorzien, en we hoeven helemaal geen vervoer te nemen, aangezien we op wandelafstand van de luchthaven zitten. Ofwel zijn de kamers goed geïsoleerd of anders is “Asiapartner” aan ’t staken, maar ik heb hier nog geen vliegtuigen gehoord, en ’t loopt hier nochtans vol personeel van allerhande vliegtuigmaatschappoijen in ons hotel.

Morgen om 13 uur 15 zou onze vlucht met Airasia moeten opstijgen om 55 minuten later in Phuket te landen.

Vanaf de luchthaven is ’t dan nog een uurken met de taxi, om in ons laatste logement van deze tot nu toe meer dan geslaagde reis bij Surin Beach te geraken.

We laten het jullie bij gelegenheid wel weten of dat alles gelukt is…

Salukes uit Bangkok…

     .