Dag 15 in Thailand, Zondag 25 november 2018.

…En, jawel, hier zijn we weer met “Het Laatste Nieuws, editie Phuket”.

Het verslagsken van gisteren was van korte aard, en vandaag zal ’t niet veel anders zijn, misschien wat uitgebreider.

Vorige nacht goed geslapen. We waren hier vlak bij iets gaan eten, en, jawel, het was weer prima…

Bettina ging voor “sweet and sour chicken”, ik, met het ruisen van de zee in de verte, ging alweer voor scampi, allez, bij “levering” bleken ’t gamba’s te zijn, in “red chili paste”. De garçon vroeg of ’t spicy mocht zijn, en ik beaamde dat ik het graag een beetje pikant heb.

Ze hadden daar ook “Chang” van ’t vat in halve liter-versie, en daar kon ik geen “nee” op zeggen.

We hadden al een gin-tonicsken gedronken op ons balcongsken, dus dat hoefde nemeer…          

Het was weer zeer lekker, met veel groentjes d’er bij en in Bettina haar versie lekker veel ananas, maar de pikantigheid heb ik er niet echt door geproefd. Het was ook niet flauw, dat nu ook niet, maar ‘k had het straffer verwacht.

Daarna ons beddeken in, want om 6 uur 25 morgenvroeg zou Bettina hare wekker een eerste poging doen om ons te wekken, die van mij komt altijd vijf of tien minuten later als “noodgeval”.

Da’s niet echt nodig, we zijn d’er meteen wakker van en springen ons bed uit, dus heel ’t hotel wakker…

Nee, we ontwaken rustig, geven ons een wreef en gaan naar het ontbijt dat al staat te sudderen.

Er is nog niet veel volk op dit on-natuurlijk vroege uur voor én een zondag én een vakantiedag, maar dat kan ons niet deren.

De vissen roepen…

Het ontbijt, we houden ’t wat sober, smaakt alweer, nog efkes naar de kamer om ons “dagpak” met snorkelmateriaal, zeesletskes, zwembroek en dergelijke op te halen, en dan naar de “lobby” van ’t hotel, waar we tussen 7 uur 30 en 7 uur 40 zouden worden opgepikt.

Het wordt uiteindelijk 7 uur 50 als er een minibusje de oprijlaan van de Novotel binnenrijdt, en op de madam, die achter ’t stuur zit, haar GSM-scherm staat mijn naam te blinken.

Yes, we hebben transport, en wijlen weg naar Rawai(zo bleek achteraf), waar we de “speedboat” zouden nemen naar Coral Island en Raya Island voor een daguitstap, een dag zon, zee en strand.

Dat zien we wel zitten.

De zon is present, de zee ligt ook te schitteren in de zon, en het strand, dat ligt er ook mooi te wezen.

We worden verwelkomd door een vlotte kerel, Aon genaamd, die zo blijkt vrij degelijk Engels praat én verstaat, en die regelt alles.

Eerst krijgen we een Life-jacket, safety first, newaar, en de kerel die ze bedeelt heeft ogen in zijne kop, zo blijkt, als hij mij ziet : “Oh, big man, big jacket!!!” En, jawel, ze hebben grote maten.

Het zou niet de eerste keer zijn da’k met een reddingsvest van een plechtige communikantje op een boot moet kruipen, maar deze keer dus niet, prima zo!

Onmiddellijk daarna gaan we naar de “speedboat”.

Het is inderdaad “wat” boot, er kunnen een vijftigtal mensen in zitten en aan de buitenkant hangen drie gedrochten van buitenboordmotoren.

Het “inschepen” verloopt vlot, iedereen moet gaan zitten, ze zijn er streng op, en de motoren worden gestart.

Eens dat we van de kade los zijn “trekt” de kapitein alle registers open, en ik kan je verzekeren dat ’t vooruit ging.

Na een dikke tien minuten op zee waren we reeds aan Coral Island.

De boot legt aan bij een systeem van vlottende kade en langs daar bereiken we het strand, van waar we kunnen gaan snorkelen.

Het zeewater is kristalhelder, je ziet de zeebodem zeer duidelijk en de zee heeft een prachtige kleur.

Ons snorkelmateriaal bovengehaald en het water in. De temperatuur van ’t water is zalig, de visjes zijn eveneens zalig om te zien.

De koralen op zich zijn quasi kleurloos, maar de vissen die er rondzwemmen zijn dat niet.

Onze lunch, die in de tour is begrepen, nemen we ook op dit eiland.

Het is een lunchbuffet, zeker niet slecht, maar ’t is het soort buffetten dat je op dergelijke uitstappen voorgeschoteld krijgt. Het smaakt, want, wie het kleine niet eert…

Daarna terug aan boord voor een volgende speedvaart naar Raya Island.

Dit zijn twee kleine eilandjes, zoals er tientallen liggen “onder” Phuket, dat eigenlijk ook een eiland is, maar dat ze met het vasteland hebben verbonden door een brug.

Het zijn rotseilanden met tropische vegetatie en op sommige, zoals deze 2, mooie stranden.

Ook op Raya Island is het strand prachtig en de zee is er al even helder als op ’t vorige.

Dus, weer gaan snorkelen, nog veel meer visjes, hoe kleuriger, hoe liever.

Je kan zo uuuren blijven dobberen en rondkijken, ’t steekt niet tegen, en we doen dat dan ook(geen uren, maar toch geruime tijd).

Tegen half drie vertrekken we terug op Raya Island, het was zeer prachtig, en op de terug weg wordt het anker nog even uitgeworpen voor een snorkelstop in open zee.

We springen even ’t water in en bekijken de vele kleurige vissen die ook daar present zijn, maar de meeste Aziatische medereizigers maken er rond de boot een zootje van, ’t is een drukte van jewelste, zodat we’t snel voor bekeken houden. We hebben onze portie vis voor vandaag gezien(behalve misschien sebiet op ons bord).

Onze boot zet er een speedvaart in en iets na vieren zijn we terug in Rawai, wat precies een leuk vissersdorpje is. Te onthouden voor een volgende keer…

Van aan de aanlegsteiger worden we met een “reuze-tuktuk” naar onze aankomstplaats van deze morgen teruggebracht, waar we onze reddingsvest terug binnenleveren.

Ons “madam” van deze morgen staat ons weer op te wachten, en voert ons terug naar Surin Beach, wat toch een uurtje rijden is.

Onderweg passeren we andere Phuket-beaches als Patong Beach, Kamala Beach,…, enzovoort, en alle stranden blijken afgeladen vol toeristen te liggen, net zoals de winkels en de bars en restaurants waar we voorbijrijden goed gevuld zijn met “bleekgezicbten”.

Dit is hét Thailand van vele Thailandtoeristen…Er ligt ook een mastodont van een cruiseschip voor de kust, wat mij niet verbaast.

Iets na vijf uur zijn we terug aan ons hotel, en we nemen een douche : al dat zand en zout er af, dat doet deugd.

Maar, het was een zeer leuke dag, enorm ontspannend, veel gezien, goed middageten, nu is er al een gin-tonicsken de revue gepasseerd, nadat we onze laatste zonsondergang in Surin Beach nog hebben meegepikt.

Hij was weer zeer mooi, deze zondag, precies vakantie.

Morgen zullen we de zon zien ondergaan van in de luchthaven van Phuket, want om 19 uur 40 vertrekt onze vlucht naar Doha.

Daar komen we na 5 uur en 20 vliegen aan om 23 uur, Qatar-tijd, da’s vier0 uur vroeger dan in Thailand en twee uur later dan in Brussel, en om 1 uur 40 lokale tijd, dan is ’t al dinsdagmorgen, stijgen we daar op naar “Zaventem”, waar we na 6 uur 55 vliegen om 6 uur 35, “jullie” tijd zouden moeten landen(zes uur tijdsverschil met Thailand).

Dat is de zeer nabije toekomst voor ons.

Straks gaan we hier ergens ons laatste Thaise avondmaal eten, waar, dat weten we nog niet…

Dit zal ook het laatste verslagje van op Thaise bodem zijn, morgen denk ik niet da’k daar tijd ga insteken, maar we zullen onze laatste dag, bijna een volledige eigenlijk(we worden opgepikt in ons hotel om 15 uur 30), doorbrengen met het opgebruiken van onze laatste restjes vakantiegevoel.

Het is zeer leuk geweest, zowel Noord-Thailand, Laos, als de rest van Thailand zijn ons enorm meegevallen, ’t één al wat meer dan ’t ander, maar da’s altijd.

We hebben al bij al schitterend weer gehad(dat konden we een beetje verwachten, we hadden rekening gehouden bij het bepalen van onze reisdatum met de “normale” weersomstandigheden, en het droge seizoen is inderdaad reeds ingetreden), soms misschien wat té warm, maar zwembaden, douche, soda-water, Beerlao en “large Leo” brachten soelaas.

Het eten was ronduit magnifiek naar “onze” goesting, de drank, zie hiervoor…

De hotels, die hadden we zelf gekozen, maar ze waren alle “zoals op de beeldekes”, de service op-en-top, mede door de vriendelijkheid van de mensen, en onze keuze bleek voor ons uitstekend, ook daar hebben we van genoten, de ontbijten inkluis.

Wij hebben dus op en top genoten van deze reis(zoals ook van onze vorige reizen, hoor), maar onze eerste “echte” kennismaking met Thailand en Laos is zeer positief.

Ik hoop ook dat jullie hebben genoten van het door mij neergetokkelde “relaas”, en van de door Bettina erbij geplaatste foto’s en video’s, die nog veel meer dan woorden weergeven van wat Thailand en Laos, allez, de delen die wij bezochten, zijn.

Tot binnenkort, in Brussel, in Deiremonne, of ergens anders, gelijk waar(bijvoorbeeld bij Marleen of zo…)