Dag 5 in Thailand, dinsdag 6 november 2018.

Hallo, van uit Chiang Rai…

Jawel, gisteren hadden we jullie verlaten voor onze laatste avondlijke uitstap in Chiang Mai.

We wandelden alweer de Old Town, in op zoek naar Thais lekkers, eten bedoel ik…

Da’s geen enkel probleem, we kwamen terecht in het “Delish café”, niet echt een Thais klinkende naam, maar het eten zag er dat wel uit.

Het smaakte er trouwens naar ook : ik hing nog eens ’t varken uit, kannibaal als ik ben, Bettina blijft zweren bij ’t kieken.

Allebei weer zeer lekker, de “Large Leo” maakte het compleet, Bettina ging in overdrive en dronk zowaar 2 soda’s…

Daarna op ons gemakske teruggewandeld langs de stadsgracht en de bedoeling was nog een laatste keer bij de “Cute girl” langs te gaan voor een slaapmoetsjken, maar ze werkt blijkbaar niet op maandag.

Dan maar naar ons hotel en daar nog iets gedronken en dan verder gaan pakken en doken doen…

We hadden al een taxi geregeld voor morgenvroeg naar ’t busstation tegen 9 uur 30, onze bus vertrekt in principe om 10 uur 30 naar Chiang Rai.

Deze morgen liep de wekker af om 8 uur 30, maar we waren hem ruimschoots voor. Op ons gemak verder gepakt en dan ons laatste ontbijt nemen in  My Chiangmai Boutique lodge. Het heeft weer gesmaakt, en we kijken zeer tevreden terug op ons verblijf van 4 nachten. Mocht je ooit in de buurt komen, ’t is een aanrader, veel waar voor relatief weinig geld…

Na het ontbijt vraag ik of de taxi besteld is geweest, en, wat dacht je, hij staat al een hele tijd te wachten.

Wij dus onze spullen ingeladen en  toch wel een eindje rijden buiten het centrum, de busstations zijn meestal aan de rand van de stad gelegen in Azië, en ook trouwens in Zuid-Amerika.

Ik had van thuis uit onze busreis geregeld via de App van Greenbus, de maatschappij waarmee we zouden reizen, en had enkel een boekingscode gekregen.

Dat wordt dus efkes spannend. Gaan ze “ons” terugvinden? Aan het loket van Greenbus lukt het niet onmiddellijk, maar als da meisken en wij ons beste Engels bijeen leggen, snapt ze dat we hebben gereserveerd voor de VIP-bus van 10 uur 30, en aan de hand van de boekingscode verschijnen onze namen op haar scherm. Da’s dus gelukt , tickets gekregen, en dan gaan wachten aan platform 20/21.

Onze bus daagt tijdig op, bagage “labellen” en instappen, en iets na half elf vertrekken we.

Het is een bus met telkens rijen van 3 zetels, 2 links en eentje rechts, dus ’t zijn brede zetels.

We krijgen een drankje en een snack en we zijn vertrokken.

De reis gaat zeer vlot, mooie landschappen passeren de revue, soms is ’t wel even shaken, want er wordt hard gewerkt aan de wegen in Thailand.

Alles gaat evenwel vlot, en iets voor het voorziene uur, 13 uur 40 was voorzien, komen we aan in de busterminal van Chiang Rai-centrum.

Daar nemen we een taxi, als je’t zo wilt noemen, eigenlijk een “open” minibusje met bankjes in de lengterichting, maar voor 100 Baht wil die brave man ons naar ons toekomstig logement, Maryo Resort, brengen.

Een kort maar leuk ritje, en hij weet duidelijk de weg; Na een dikke vijf minuten zijn we er al, ’t was toch een drietal kilometer en in deze hitte weten we wel beter…

Het hotel en de tuin zien er zo mooi uit als op de foto’s, het onthaal is zeer vriendelijk, en we krijgen meteen onze kamer toegewezen.

Vlak bij het zwembad, da’s meegenomen….

Ons geïnstalleerd en dan de inwendige mens gaan versterken.

Het eten is lekker, ik neem deze keer kip, Bettina gaat voor de eerste keer voor de scampi’s…

Het is weer njammy…

Daarna springen we ’t zwembad in, allez, ge begrijpt wat ik bedoel, en plonsen er op los. ’t Is een mooi zwembad, al veel ruimer dan ons voorgaande(dat ook deugd deed) en het verfrist enorm…

Het hotel verzorgt ’s avonds een shuttleservice naar het stadscentrum, aangezien het toch een drietal kilometer van dit centrum is gelegen.

We hadden gereserveerd voor het busje van 18 uur 30, dat goed vol zit. Er is hier net na ons een groep Hollanders van Nrv toegekomen, en een deel van deze bende gozers zat ook in ’t busje naar de stad.

Verder zit er ook nog een koppel Aussies uit Brisbane aan boord, die we bij terugkeer weer ontmoeten.

In de stad aangekomen zijn we eerst een laundryservice gaan zoeken, de bezwete kleren moeten al eens verfrist worden, newaar, en we hebben deze ook snel gevonden en daar hebben we onze eerste was gedeponeerd. Morgenavond zou hij klaar zijn, 100 Baht kost die grap…

Daarna nog iets gaan zoeken om te eten, Italian food is populair blijkbaar in Chiang Rai, maar wij laten deze kelk aan ons voorbij gaan…

Thai food, daarvoor zijn we hier, en voor niks anders. We komen langs een klein gezellig restaurant waar hippe accordeonmuziek uit de openstaande ramen weerklinkt, maar het ruikt er lekker.

Wij dus naar binnen en gezeten, en krijgen prompt het menu onder onze neus : het ziet er lekker uit.

Ik opteer voor een “red panang curry” wat spicy zou zijn, Bettina houdt het veiliger op een “green curry”.

We moeten even geduld hebben, ik neem deze keer sodawater, want het bier is enkel uit blik, en da’s iets da’k nie graag drink…, Bettina doet mee…

Na enige tijd verschijnt de dienster met mijn eten, en dat ruikt verdomd lekker, en na een “eerste proeving” kan ik bevestigen dat de smaak ook heerlijk was. Iets later verschijnt Bettina haar maaltijd, die er ook wreed lekker uitziet, en waarvan Bettina beaamt dat het eten ook hemels smaakt.

Dat is dus een schot in de roos, heel goeie keuze, en hoewel we hier al telkens lekker hebben gegeten zijn we het er over eens dat dit het allerlekkerste van deze reis al is geweest…

Ik bestel mij nog een cappuccino, en deze is ook zeer lekker, ik waande mij efkes in Italië…

Dit avondmaal met drank heeft een gat van 335 Baht in onze kas geslagen, we moeten dus stilaan beginnen uitkijken(wees gerust, we laten wel telkens drinkgeld achter ook, hoor…).

We nemen om 19 uur 30 het busje terug naar ons hotel, want ik heb nog werk aan de winkel…

We hebben een gezellige babbel met de Aussies, die de reismicrobe ook aardig te pakken hebben. Zij komen geregeld naar Thailand, da’s voor hen niet zo ver, alhoewel, maar ze hebben ook al aardige stukjes Europa bezocht.

Seffes nog iets drinken, en dan ons bedje in.

Voor morgen hebben we een daguitstap geboekt naar de Witte tempel, de Blauwe tempel, langs theeplantages tot aan de Gouden Driehoek, da’s de grens van Thailand, Laos en Myanmar, waar destijds enorme opiumvelden waren…

We zien wel, jullie lezen het wel.

Gegroet, uit Chiang Rai, het vakantiegevoel blijft toenemen…Waar gaat dat eindigen? In België vrees ik…