Azoren, dag 10, dag 3 op Pico

We hebben weer goed geslapen, waren vrij vroeg wakker, en deden onze dagelijkse geplogendheden als toerist én als "gewone mens", maar als toerist trek je daar wat meer tijd voor uit dan als "werkmens".

Het weer ziet er goed uit, we ontbijten op het terras met zicht op de oceaan en Faial, en daarna maken we ons klaar voor onze rondrit op Pico.

De hoteluitbaters zijn er nog niet, maar één van de "ontbijtmeisjes" overhandigde ons de sleutel van de Nissan Micra, die we hier 2 dagen huren.

Openbaar vervoer is op Pico quasi onbestaanbaar, vandaar...

Tegen dat we klaar zijn om te vertrekken zijn de uitbaters gearriveerd, en ze hebben blijkbaar volle vertrouwen in ons ; de papieren liggen in het handschoenvakje, de brandstof is Super 95 en ze hopen dat er ongeveer evenveel brandstof in de tank zit morgenavond als deze morgen.

Pico is niet groot, Bettina heeft een planning gemaakt, en op die 2 dagen zullen we maximaal 200 kilometer hebben afgelegd.

We vertrekken op uitstap, maar dit autootje heeft duidelijk al één en ander meegemaakt, maar ; het rijdt, het remt en we zitten droog.

We vertrekken richting Madalena, waar we 15 liter tanken(1,80 € voor een liter Super 95, 1,74 voor diesel, juist ter info).

Vervolgens rijden we een eerste keer in de verkeerde richting, namelijk naar São Roque do Pico, maar we rijden verder tot daar, en nemen daar de "dwarsweg" die Noord en Zuid verbindt, tot ergens halfweg, om daar af te slaan en aan de "merenroute" te beginnen.

Ik ga jullie de namen besparen, maar in de heuvels of bergen die zich op Pico bevinden, liggen een aantal meren, en wij maken een tochtje door de mooie natuur, langs enkele van deze meren.

De Pico do Pico komt geregeld te voorschijn uit de wolken...

Ook Pico is heel groen, massa's bloemen allerhande, maar ook de rest van de vegetatie is zeer afwisselend...

Er zijn ook grote delen ontbost en omgevormd tot weilanden, waar massa's koeien van allerhande rassen en kleuren lopen te grazen.

Geregeld moeten we met ons autootje stapvoets een veerooster over rijden, da's zo een rooster in de weg, waar het vee met zijn poten vast komt tussen te zitten als ze "hun" weiden zouden willen verlaten.

Geregeld komen we landbouwers tegen die met hun pick up rondrijden om enerzijds hun koeien te gaan melken, maar tevens hebben ze een waterreservoir achterop staan om hun dieren te drinken te geven.

We passeren ook een aantal grote reservoirs waar de boeren water kunnen komen bijtanken...

We volgen deze "merenroute" over een weg die bestaat uit een lappendeken van asfalt en putten, en dit over een afstand van ruim 20 kilometer...

De Nissan Micra geeft geen krimp, ik ook niet, maar het is soms toch wel spannend, en gelukkig komen we weinig tegenliggers tegen.

We belanden zo in Calhete de Nesquim, een vissersdorpje waar ik van hoopte in één of ander visrestaurant een specialiteit naar binnen te werken, maar dat was "nougabollen"...

Het cafeetje op het dorpsplein was open, de vissers zaten rustig domino of zo te spelen, maar we hebben dan maar een colaatje gedronken en vervolgens hebben we onze weg verder gezet naar Manhenha, waar zich op het meest oostelijke punt van Pico een vuurtoren bevindt(Farol heet dat hier).

Ik heb iets met vuurtorens, ook iets met de zee, ik weet niet wat, maar het is zo...

Vandaar ook onze vele eilandreizen, hoewel we ook al wat "vastelandreizen" hebben gedaan...

We volgden verder de Noordkust en zouden eventueel in São Roque do Pico iets gaan eten, maar de Cantinha van de plaatselijke watersportvereniging was uitzonderlijk gesloten wegens de dag van de vrijwilliger...

Proficiat aan alle vrijwilligers, maar we reden dus weer verder en waren al gauw in Madalena, waar de plaatselijke supermarkt elke dag open is van 8 tot 22 uur, ook op zondag.

We hebben geen zin om te wachten tot 19 uur, wanneer de restaurants openen, en kopen "grondstoffen" voor een spaghetti, die we in onze kitchenette bereidden.

Dat heeft ook gesmaakt, zeker na de gin-tonic die we als aperitief naar binnen werkten.

Het was weer een leuke dag, het weer was vrij goed, in de late namiddag heeft het even gedruppeld, maar we hebben een heel stuk van dit groene eiland kunnen verkennen . De koeien keken ons van aan de rand van weg goedkeurend na, prikkeldraad zie je hier enkel om de bossen af te sluiten voor het vee, de schaapjes en geitjes waren ook gerust over onze aanwezigheid, en alles ging  zijn zondagse gangetje...

Morgen rijden we naar Lajes do Pico, waar we tussen 14 en 17 uur de oceaan op gaan om andere dieren te spotten, namelijk dolfijnen en hopelijk ook walvissen...

Hopelijk hebben we succes...

We zien het wel...

Tot de volgende zitting...