Dag 7 in Thailand, donderdag 8 november 2018.

Hier zijn we dan weer, van uit Chiang Rai…

Dat is ons goe gelukt, nen dag den toerist uithangen, moet ik zeggen, we gaan da nog doen…

We waren weer goed op tijd wakker, er was geen wekker gezet, want niets moest, alles kon….

Rustig opgestaan, mails gecheckt, douchken gepakt en dan gaan ontbijten.

Het ontbijt is hier echt schitterend en enorm gevariëerd; Ik bestel mij deze keer een omelet met alles d’er op en d’er aan, da’s met ajuin, tomaatjes en paprika’s. Eventjes wachten en ’t wordt op je schoot gebracht(wel op een bord). Ook het verse fruit en de yoghurt smaken enorm, en ik ga zelfs de Aziatische toer op met noedels en gestoofde groentjes, als ontbijt, moet kunnen in Thailand…

Het fruitsap vandaag is mangosap, niet direct mijn favoriet, maar er zijn slechtere dingen op de wereld.

Een koffietje er bij, het vakantiegevoel is al vroeg present.

Daarna gaan we weer naar de kamer, ik kruip de eerste keer vandaag het zwembad in. Het is al lekker warm, ’t wordt vandaag zowat 29° en ’s nachts koelt het hier af tot ongeveer 19°.

Enkele baantjes trekken, en dan er weer uit.

We maken ons klaar voor een wandeling naar de stad. Onze was, die we eergisteren ’s avonds deponeerden in ’t centrum, kort bij de “night bazaar”, waar hét ’s avonds allemaal te doen is in Chiang Rai, moest nog worden opgehaald.

Ondertussen kunnen we de stad dan eens verder verkennen, want eigenlijk hebben we er nog niet zo veel van gezien.

Chiang Rai is veel minder druk dan Chiang Mai, ook het verkeer verloopt “ordelijker”.

Ons hotel is een heel eind buiten het centrum gelegen, maar dat wisten we vooraf, ’t is er dan ook enorm rustig, en ze verzorgen op geregelde tijdstippen shuttles naar het centrum.

Ons “10 000-stappen-per-dag-plan” maakt het ons evenwel gemakkelijk er onszelf van te overtuigen dat we te voet op pad gaan. In het hotel beweert men dat het 3 kilometer zou zijn, volgens mij zijn ’t er maar 2, en mijn visie blijkt bij benadering te kloppen.

Na een half uurtje wandelen, en wij doen dat rustig aan, staan we al aan onze “laundryshop”.

Ons pakket ligt al klaar en de 100 baht, die deze wasbeurt kostte, was al betaald. Wegstoppen en wegwezen.

We gaan langs de “clocktower” een vergulde enorm versierde toren, met een juist uurwerk, die geregeld, alleszins om 12 uur ’s middags wanneer wij er waren, muziek maakt.

We gaan verder op zoek naar de verschillende boeddhistische tempels die ook Chiang Rai rijk is.

Het is een hele wandeling, de stad is niet zo groot, maar in deze temperaturen wordt  je ’t toch gewaar, zeker wanneer ’t dan af en eens klimt en we onze kilo’s mee naar boven moeten zeulen…

Maar kom, ’t is voor een goed doel, newaar…

We doen verschillende tempels aan, alle mooi versierd, en voorzien van alle soorten Boeddhabeelden.

Onder andere de Wat Ming Muang, de Wat Phra Taat Doi Jom Thong, de Wat Prakaew, de Wat Pra Singh en de Wat Klang Wiang passeerden de revue…

“Wat”, staat voor tempel, als je dat nog niet had begrepen….

Wat ik ook gisteren al merkte is dat er geregeld wassen beelden worden getoond van boeddhistische monniken, en deze zijn soms zo goed gemaakt dat je pas als je er kort bij komt merkt dat het eigenlijk geen “echte” figuren zijn….

Tussen verschillende tempels in passeren we aan een restaurantje, “Barrab", waarvan ik de naam op Tripadvisor had zien passeren.

We gingen er naar binnen en Bettina bestelde een yellow curry, ze betrouwt de pikantigheid niet zo, ik heb een Khao Soi besteld, een Noord-Thaise currybereiding met eiernoedels, kip en van alles en nog wat. De dame had gewaarschuwd dat dit nogal pikant was, maar ’t viel best mee, zo pikant heb ik het zelfs heel graag. De “Large Leo” paste er uitstekend bij…

Daarna deden we onze laatste tempel aan en we keerden terug richting “ons” hotel; De warmte begon door te wegen, het zwembad riep…

Na nog een flinke terugkeerwandeling en een pitstop in de nabijgelegen “7-11” waren we iets na vieren terug in het hotel, de 10 000 stappen waren ruimschoots overschreden…

Ondertussen hebben we een Tuktuk-driver aangesproken in het stadscentrum en die brave man zou morgenvroeg tegen half negen aan ons hotel staan om ons naar de busterminal te brengen.

De ervaring leert dat die mannen van hun woord zijn, die centen hebben ze dan alleszins al zeker die dag…

Eens terug in het hotel de zwembroek en badpak aangetrokken,  en ’t zwembad in, na een verfrissende douche aan ’t zwembad.

Dat deed deugd, daarna terug naar de kamer, nog wat verder vakantie nemen en een tekstje tikken voor de “volgers”.

Seffes gaan we in het restaurant van ons hotel nog iets eten en drinken en daarna sluiten we af.

Morgen wordt het een reisdag. Hopelijk rijdt de dagelijkse bus van 10 uur ’s morgens, die ik terug vond op tinternet, en die rechtstreeks van Chiang Rai tot over de Laotiaanse grens zou gaan, waarbij de bus wacht bij het verlaten van Thailand én bij het binnenkomen van Laos, morgen ook effectief, dat zou ons leven als toerist gemakkelijker maken.

We zien het wel, jullie lezen het wel.

Ons hotel net over de grens van Laos is geboekt, en dat ligt vlak bij de aanlegkade waar de dag nadien onze boot vertrekt voor een tweedaagse tocht op de Mekong.

Da’s evenwel nog toekomstmuziek. Of ze in Laos al internet hebben ontdekt weten we niet, mochten er dus “spaties” in onze berichtgeving komen, dan is ’t hopelijk niet omdat onze boot is gezonken.

Hasta la vista…