Dag 6 in Laos, woensdag 14 november 2018.

Hier zijn we weer, nog steeds van uit Luang Prabang.

Deze morgen zijn we dus inderdaad “verkast” naar ons logement voor één nacht bij ’t centrum.

De chauffeur was weer goed op tijd en bracht ons tot aan ons “nieuwe” hotel.

Aangezien we er reeds waren omstreeks 11 uur, en de check-in normaal gezien pas vanaf 14 uur is, hebben we onze bagage daar achtergelaten en zijn we nog eens op wandel gegaan aan de overkant van de Nam Khanrivier, de kant waar ons huidige hotel is gelegen. Er zijn daar ook een aantal tempeltjes, en we wandelen tot aan de monding van de Nam Khan in de Mekong.

De zichten zijn zeer mooi maar ’t is vandaag minder bewolkt dan de voorgaande dagen, en de zon geeft dus “petrol”.

We stoppen aan een winkeltje en kopen wat banaantjes en een drankje, nee, genen alcool op dit vroege uur van de dag…

We keren tegen een uur of één terug naar ’t hotel, want de zeer vriendelijke hotelmanager had gezegd dat onze kamer tegen dan wel vrij zou zijn.

Dat blijkt ook zo te zijn, we begeven ons naar de kamer, onze bagage zou volgen, geen probleem.

Na een tiental minuten, Bettina ging zich juist klaarmaken voor een douchken, alvorens een “zwemmeken” te gaan doen, wordt er geklopt op onze deur : blijkt een verkeerde kamer te zijn, dus weer verhuizen, maar da’s niet echt een probleem, natuurlijk.

Onze bagage wordt direct “geleverd” en we gaan inderdaad efkes afkoelen in ’t zwembad. Het is niet groot, maar de temperatuur van ’t water is zaaaalig, dat doet deugd.

We hebben afspraak om kwart na vier voor de “cooking class” en om 3 uur vertrekt er een shuttle die richting uit, dus maken we daar gebruik van.

We zijn goed op tijd in ’t centrum en dus gaan we nog efkes op wandel, dat “10 000-stappenplan” is immers nog niet afgeblazen.

Ondertussen is de bewolking evenwel beginnen toenemen en rond kwart voor vier begint het te druppelen.

We begeven ons richting “Tamarind”, waar we afspraak hebben voor de cooking class, en we zijn daar maar net als de regen er weer met bakken begint uit te vallen.

We zitten net op tijd op ’t terras, krijgen een “welcome-drink” voor de cooking class en wachten tot onze “chef” komt opdagen.

Intussen dagen nog een aantal mensen op, en iets na half vijf stopt er een busje om ons naar de eigenlijke “cooking class” te brengen.

Deze kookles gaat immers door op “den buiten”, blijkbaar niet zo heel ver van waar we tot gisteren logeerden.

Dus toch nog even die “bumpy” road doen, tot de plaats waar de kookles doorgaat.

We zijn met 10 deelnemers, 3 Amerikanen, een Nederlandse, een Cyprioot, een Frans koppel, nen Engelander en wij dus.

De “chef”, Sit, genoemd is een Laotiaan die vrij goed Engels praat.

Hij geeft een introductie over de Laotiaanse keuken, een aantal kruiden die veel worden gebruikt, en dan gaan we meteen aan de slag.

Eerst prepareren we een soort dipsaus, eigenlijk 2, eentje op basis van tomaten, een ander op basis van aubergines, met daarbij nog pepertjes en nog wat van alles, die worden gegeten met “sticky” rijst, da’s een soort kleefrijst.

De bereiding van “sticky” rijst legt hij ook uit.

Daarna is er een visbereiding, wij maken gebruik van tilapia, maar ’t kan vaneigens ook met andere vis. Daar worden ook allerhande kruiden bijgevoegd, dat alles wordt gemengd in een vijzel, de vis er onderdoor geroerd en heel dat boeltje gaat in bananenbladeren, die op een speciale manier moeten worden soepel gemaakt boven ‘t vuur en vervolgens gevouwen,en dat alles wordt dan verder gegaard.

Verder ook nog een bereiding met kippengehakt, koreander en nog allerhande kruiden, klaargemaakt “in” citroengrasstengels.

Heel speciaal, maar ’t lukt.

Vervolgens natuurlijk ook nog een desserken, op basis van “zwarte” sticky-rijst, met geroosterde sesamzaadjes, tamarindeconfituur, die je dan nog kan afwerken met fruit naar keuze.

Hij geeft zijn  uitleg zeer grondig, doet alles ook vrij goed voor en helpt waar nodig…

Het koken gebeurt op kleine houtskoolkachteltjes, een paar assistenten helpen, en eigenlijk is ’t zeer aangenaam georganiseerd, er is voldoende en degelijk “lesmateriaal” en er wordt goed gezeverd onder de deelnemers.

Aan ’t einde van de rit wordt alles natuurlijk samen naar binnen gespeeld, maar eigenlijk heeft ieder zijn eigen menuutje klaargemaakt.

Vooral de vis in de bananenbladeren vond ik zeer lekker, maar zeker ook de kippengehaktbereiding was zeer smaakvol, en het dessert met de rijst liet zich ook smaken.

De aperitiefhapjes-dipsaus met de ”sticky”-rijstballetjes, die je zelf moest draaien, was trouwens ook lekker, en ik vond die met tomaten het lekkerst.

We hebben aan ’t eind nog een kookboekje meegekregen, precies verzorgd afgewerkt, zodat we ’t thuis nog eens kunnen uitproberen, je bent gewaarschuwd.

“Sit” gaf trouwens ook goeie hints mee voor “vervangproducten” van bepaalde typische ingrediënten die bij ons moeilijk te vinden zijn.

Wanneer de “kooksessie” beëindigd was keerden we met ’t busje terug naar Luang Prabang, en eens teruggekeerd in de stad zijn we op ons gemak naar ons hotel teruggewandeld.

Normaal gezien moeten we dan een heel eind rondwandelen tot de eerste voetgangersbrug, maar er is een soort “ferry”, als je’t zo wil noemen, naar een restaurant vlak bij ons hotel.

Je moet 5 000 Kip betalen, een halve Euro, per persoon, maar als je in ’t restaurant gaat eten trekken ze dat bedrag af van je eindafrekening.

Wij hebben ons avondeten al binnen, maar voor dienen Euro gaan we geen half uurken meer rondwandelen, onze 10 000 stappen zijn reeds ruim overschreden, en ’t wordt al later, en nemen dus de “ferry”.

Wreed bootjen, eigenlijk, maar ’t was een belevenis op zich.

In ons hotel nog iets gedronken in de bar, en nu ben ik mijn dagverslag aan ’t afwerken.

Hopelijk daagt morgen onze chauffeur op die ons naar Vang Vieng zal brengen, ruim 200 kilometer verder en zowat 5 uur bollen(we zijn hier in Laos-Azië, snelwegen bestaan hier niet), en laat ons hopen dat ook onze Franse kompanen op tijd hier zijn.

We zien wel, morgen, ’t is en ’t blijft vakantie en vandaag was weer een leuk dagje, zoals al de voorgaande trouwens, mocht je d’er aan twijfelen.

Voor alle “echte” Belgen, zoals wij, geniet morgen van jullie en ons ”Feest van de dynastie”, wij zullen dat hier ook trachten te doen…

Tot…