Dag 8 in Laos. Vrijdag 16 november 2018.

Goeienavond, van uit Vang Vieng…

We hebben vandaag de brug gemaakt…En d’er was ’t er eentje bij dat het kon gebruiken, zijt maar zekers.

Maar eerst nog efkes terugblikken op gisterenavond :

We zijn nog op stap geweest in Vang Vieng, om iets te gaan eten.

Geen enkel probleem hier, je hebt hier winkels, restaurants, kraampjes, bars, pubs,…,enzovoort. Eigenlijk waan je je een beetje in Blankenberge of zo, alleen is het zicht van uit de stad hier wat mooier.

Vang Vieng is een “plat” toeristisch stadje dat zich volledig verkocht heeft aan het toerisme, waar wij deel van uitmaken, maar de omgeving blijft uitzonderlijk, dus voor ons niet echt een probleem. Misschien spijtig dat het Laotiaanse karakter verdwenen is, maar dat is niet enkel hier het geval, Luang Prabang bijvoorbeeld zag er allesziens “authentieker” uit.

Enfin, we gingen dus op stap, ik had Tripadvisor er eens op nagekeken bij de restaurants die Aziatisch eten serveren, want bijvoorbeeld Italiaanse en Mexicaanse restaurants zijn hier gemeengoed.

Niet voor ons, dus, we zweren bij rijst en toestanden(thuis eten we dat ook geregeld, trouwens). Vang Vieng is ook zeer klein als stadje en we stappen de straat in rechtover ons hotel, en na een goeie 300 meter passeren we langs de “Happy mango”…Leuke naam, en dit restaurantje had bij liefhebbers van Aziatische keuken goeie beoordelingen gekregen, dus proberen we dat maar uit.

’t Is een klein restaurantje, en ’t zit vol, dat zegt al veel, maar de zeer vriendelijke dienster zegt dat er binnen de 5 minuten een tafel zou vrijkomen.

Inderdaad, zo gebeurt, en we nemen plaats.

We krijgen een menu-boek overhandigd, ik weet niet hoeveel pagina’s, maar je had alleszins wel wat tijd nodig om alles te bekijken.

Bettina gaat voor een scampibereiding met zeewier en rijst, begeleid door een papayasalade. Ik opteer voor een zoet-zuur varkentje, met rijst, vanzelfsprekend, en ik bestel er geroerbakken groentjes bij.

Er hangt een “waarschuwing” uit dat alle gerechten vers bereid worden en dat je dus mogelijk geduld moet hebben…

Wij zijn op vakantie, én in Azië, dus geen probleem voor ons…Er is dan ook geen probleem, want na een niet zo lange wachttijd wordt ons eten “opgebracht”.

Ondertussen was een Duitser, 73 jaar oud blijkbaar, uit Mannheim, die ook de boot-tweedaagse had meegemaakt, en die ons had zien zitten, even naar binnen gekomen om een  babbeltje te doen over zijn ervaringen van Vang Vieng en omgeving. ’t Is een vrij korte, maar gezellige babbel. Hij reist ook in dezelfde richting als wij en eindigt net als wij in Phuket, dus mogelijk ontmoeten we elkaar nog, who knows…

Het eten is weer overheerlijk en meer dan voldoende, dus een mango-dessert, hoe lekker het er ook uit ziet, nemen we toch niet meer.

We drinken nog iets in het hotel, en duiken dan het zalige bed in. Echt waar, volgens mij het beste bed van deze reis, en de andere waren zeker niet slecht te noemen.

En de party-ende Koreanen? We hebben geen hinder gehad van muziek uit de omgeving, laat staan bij hun terugkeer, dus geen probleem voor ons…

Weer goed geslapen en aangezien we vandaag een “brugdag” hebben ingepland, na 15 november, wordt er geen wekker gezet. Ik ben weer goed op tijd wakker, Bettina ook, maar draai mij nog eens goed, Bettina doet hetzelfde, en we staan op als we goesting hebben.

Laat was het niet, hoor, gordijnen open, genieten van ’t landschap, douchken en klaarmaken voor ons eerste ontbijt hier…

Zeer benieuwd…Het is weer geweldig. In Vietnam hadden we destijds ook al één en ander meegemaakt, en hier hebben we ook al verscheidene ontbijtbuffetten gehad die er mochten zijn, maar dit is er pas eentje om “U” tegen te zeggen.

Bettina heeft het gefotografeerd en verwerkt in een filmpje, gerookte zalm en kaviaar en champagne waren er niet bij, maar voor de rest kon het wel tellen…

En of dat ’t lekker was…

Je moet weten dat een ontbijt voor mij op vakantie een belangrijk onderdeel van die vakantie is. Ik besteed dan ook wel wat tijd aan het lezen van beoordelingen, en dan ga ik niet over de taalvaardigheid van het personeel, en dat er in Azië overal gecko’s op de plafonds hangen kan je weten, maar de factor “ontbijt” bekijk ik toch steeds.

Opstaan en dan een deftig ontbijt voorgeschoteld krijgen, da’s heel bepalend voor mij(als we er tijd voor hebben, natuurlijk).

De dag kan niet meer stuk…

Daarna terug naar onze kamer, en op een gezapig tempo ons klaarmaken voor een wandeling in de natuur van Vang Vieng.

Er is bewolking, maar de thermometer geeft 32° aan, gevoelstemperatuur 34°, dat kan tellen.

Zonnecrème gesmeerd, voldoende water mee, hoofddeksel, we gaan d’er voor.

Voor onderweg, ons ontbijt heeft ons goed gevuld, kopen we even verder aan een kraampje een ananas en 4 “mangosteen”’s. Da’s een typische Aziatische vrucht die je bij ons niet vindt, vermoed ik, maar die zeer lekker is. Het heeft een vrij dikke, bordeaux-rode tot paarse schil die je er af pelt en binnen in zit er wit, vrij zoet en sappig vruchtvlees.

Wij dus op stap, over een voetgangersbrugje de Nam Song over. Er zijn al heel wat kayakkers aan ’t varen, maar wij gaan op wandel in de rijstvelden.

We moeten niet zo ver stappen voor we op de “buiten” zijn. Het is verdomd warm, maar we stappen door. Een aantal loslopende koebeesten komen goeiendag zeggen, het landschap is mooi en intussen is ‘t “schof” bij de mensen die in de rijstvelden aan het arbeiden zijn. Zij liever dan ik…

De “Sabaidees” weerklonken langs alle kanten(Ah ja, ik meende dat ’t gewoon “Sabade” was, maar ’t blijkt “Sabaidee” te moeten zijn, dus weer gecorrigeerd), en wij gaan verder.

Na een eindje wandelen komen we, over een brugje dat moet worden gemaakt, aan een bosje, aan de voet van een heuvel. We blazen even uit in de schaduw. Op, allez eigenlijk in, die heuvel zit er een grot, maar het blijkt een smalle en kleine grot te zijn, zo vertelt ons een terugkerend Frans koppel, en aangezien Bettina enigszins claustrofobisch is en ik enigszins struis, besluiten we die grot te laten voor wat ze is.

We wandelen verder door dit bosje langs een klein paadje, komen een aantal boeren tegen die van hun land komen, en komen weer terecht in andere rijstvelden.

Weer zeer mooi, intussen is het “schof” gedaan, en zijn  de boeren weer volop aan ’t werk in hun rijstvelden. Mooi om te zien, voor ons, maar ze mogen ’t nog steeds hebben…

Het blijft puffen, en we horen het zwembad tot hier roepen. We hebben al een mooie wandeling gemaakt, en keren dus stilaan terug.

In het bosje, in de schaduw hebben we dan onze ananas en mangosteen’s naar binnen gewerkt en zijn verder gewandeld richting hotel.

Bij terugkeer in de “stad” nog even een drankje gekocht, ’t spuitwater is hier zeer lekker(en da’s geen grap), en dan ons gaan klaarmaken voor de verkoeling in het prachtige zwembad.

We zijn er niet alleen, er is net een bus “verse” Koreanen gelost, en die besluiten ook onmiddellijk het zwembad in te duiken, of hoe je’t wil noemen, en of ze gelijk hebben…

Hun zwem-outfits zijn bij wijlen grandioos, leuk om zien…

Intussen drijven er twee warme-luchtballons over ons hotel, ook dat is één van de activiteiten die je hier kan boeken, net als parapente en ULM-vluchten, die je bij zonsondergang steevast ziet overvliegen of langsvliegen.

De toerist heeft hier vele keuzes, zoveel is zeker, op alle vlakken.

Na het zwemmen nog even gaan verfrissen, de zonsondergang meepikken, en hij is weer wondermooi, nu een tekstje neertikken, ik moet mijn “lijntjes” halen, anders krijg ik onder mijn voeten.

Seffes weer op pad om iets gaan eten, ’t leven kan schoon zijn, da’s vandaag weer bewezen.

Om ’t met den Dzjangen te zeggen : Saluu…                      

     .