Aankomst op Thaise bodem en een eerste kennismaking met Chiang Mai

Dag 1, donderdag 1 november 2018. Vervolg…

We zaten daar dus op ons gemak, en het werd 19 uur 25, dus nog minder dan een uur voor ons vertrek, oef…

Het had mij wel al verbaasd dat zo weinig “blanken” een vlucht zouden nemen naar Chiang- Mai, hoewel dat toch een populaire bestemming is, zeker bij “backpackers”.

Bettina werkt aan haar “10 000 stappen-per-dag”-plan en gaat nog even op wandel en gaat nog eens naar de “schermen” kijken waar de vertrekgates op aangeduid zijn.

Ze komt ineens als een jonge hinde aangehuppeld, lichtjes bezorgd, met de melding dat de gate veranderd is naar “E2” en dat er “final boarding” staat vermeld.

Wij dus aan een “official”, het loopt daar vol met walkie-talkies, precies een rugbytornooi, gaan vragen of dat ver is, maar die man weet ons te zeggen dat ’t maar een drietal minuutjes wandelen is. Toch maar een versnellingsken hoger geschakeld, en inderdaad, geen probleem, we zijn aan de gate omstreeks kwart voor acht, en kunnen onmiddellijk aan boord.

Het is deze keer een Boeiing 787, 3 rijen naast elkaar van telkens 3 zitjes. Ik heb een hele rij voor mij alleen, heel gemakkelijk, Bettina zit naast een Duitse met een Nederlandse vriend.

De vlucht vertrekt zo goed als op tijd, en deze keer is het een zéééér rustige vlucht, niks van turbulenties, en de bediening aan boord was voortreffelijk, zoals wij Qatar Airways telkens al hebben ervaren.

Net na ’t vertrek passeert er één van de zeer vriendelijke airhostessen en we bestellen onze 2 eerste gin-tonics van deze reis. Ze waren prima voorzien van gin, met een zeer losse pols gegoten, zou ik zeggen, zeg ik zo…

Zeer kort nadien volgt het avondeten, het is immers een nachtvlucht en dan zorgt men er voor dat alles wat sneller komt, zodat men een uiltje kan knappen.

Roasted chicken with mushrooms, mashed potatoes en sliced vegetables, ‘t was lekker, Bettina had pasta omwille van de mushrooms genomen, en dat was ook lekker, vertelde ze. Een rood wijntje er bij, en nadien een koffie met cognac, we kunnen er tegen.

We proberen een uil te vangen, Bettina is daar goed in, ik ben daarvoor blijkbaar niet rap genoeg, ik krijg die beesten nooit vast.

Enfin, de vlucht verloopt verder vlot, en na 5 uur 40 minuten landen we in Chiang Mai International Airport. Thailand, here we are, again…

We zijn intussen bij vrijdag 2 november aanbeland.

Ik moet zeggen, de grenscontrole verliep zeer vlot, een pak douaniers aan de slag, zodat niemand lang moest wachten, en ook onze bagage kwam zeer snel op de “band” terecht.

Wij dus gaan zien voor een taxi, er zou een systeem moeten bestaan van voorafbetaalde taxi’s waarbij je aan een desk betaalt en aan de hand van je voucher neem je dan de eerste de beste taxi.

We hebben dat eerder al meegemaakt en dat werkt vlot, alleen, hier is het niet vindbaar.

Dus zo maar naar buiten, en daar staat een vriendelijke taxichauffeur die een tarief voorstelt van meer dan het dubbele van het “gebruikelijke” tarief van 160 Baht(ongeveer 37 Baht in één euro momenteel), en dus kan hij voor mijn part één van de vele beschikbare bomen in.

Nog efkes terug naar binnen om nog eens te zoeken, maar niks te zien, we zullen dus buiten wel iets moeten vinden, en jawel, daar komt hij aangereden, onze vriend Tony met zijn glimmende “Tuktuk”…

Onderhandelen was niet echt nodig, 150 Baht was goed voor hem én voor ons, en wijlen dus weg met ons fancy karretje.

Na een goed kwartier rijden bereiken we My Chiang Mai Boutique Lodge, ons onderkomen voor de volgende 4 nachten, en ’t is nog maar half acht of zo.

2 zeer vriendelijk Thaise dames staan ons te woord in voortreffelijk Engels en melden dat we, als we dat wensen, kunnen ontbijten, maar we bedanken, aangezien Qatar Airways ons voor de landing nog een ontbijtje had aangeboden.

De kamer was nog niet beschikbaar, de check in is pas om 14 uur. Een reis van in totaal 16 uur dat we onderweg waren, overstaptijd van bijna 4 uur inbegrepen,  kruipt immers in de kleren, en in de rest ook…

Een paar uurtjes slaap zouden dus best van pas komen, maar ’t is nu niet anders. We proberen een ligbed aan het zwembad, en dat valt best mee, maar ’t is toch niet alles. We gaan dus toch maar stap, niks doen is nog altijd geen optie voor ons…

Aan de hand van het stadsplannetje dat we hebben gekregen gaan we op zoek naar de “old town” en deze blijkt makkelijk te vinden en maar een kwartiertje van ons hotel te liggen.

Veel barretjes, eetkraampjes, reisbureautjes en een “local market” waar de alledaagse etenswaren worden aande vrouw gebracht op de typische manier. Ik heb er al zovele gezien, maar ik blijf het schitterend vinden.

We bezoeken enkele reisbureautjes, en boeken een uitstap voor morgen, die ons langs tempels, watervallen en dergelijke brengt, tot aan de top van de hoogste berg van Thailand…Jullie lezen het wel één dezer…

Nadien keren we terug richting hotel, even een “seven eleven” binnengewipt, die Amerikanen zijn hier goed vertegenwoordigd en zijn de lokale Carrefour-markets, om een drankje te kopen voor onderweg.

Bij aankomst zien we een andere vriendelijke jongedame, ik vermoed de hotelmanager, en ze vertelt ons dat ze vermoedt dat onze kamer intussen klaar is. Haar vermoeden blijkt juist…Zeer propere kamer, ruim genoeg, grote koelkast, prima airco en mooie badkamer en een groot en heerlijk bed.

Laat maar komen, Greetje…

We doen een poging om ons slaaptekort enigszins te compenseren. Bettina is onmiddellijk vertrokken, bij mij duurt het even, maar zeker niet lang. Na enkele uren maakt Bettina mij wakker, ’t was dus duidelijk nodig, en we gaan weer op stap, het is intussen donker en we gaan op zoek naar eten.

We wandelen rond, belanden aan bij de rivier de Ping, steken deze over via een voetgangersbruggetje, en aan de overkant, na het bezoek aan een mooi verlichte tempel waar de boeddhisten aan ’t voorlezen waren uit de eerste lezing volgens Mattheus, volgen we de rivieroever, terug in de richting van ons hotel, want er zijn blijkbaar meerdere bars en restaurants.

We stappen binnen in restaurant Come Dara. Een mooi terras met zicht op de rivier, en ze bieden ons een flesje met muggenspray aan bij onze blijde intrede.

Mooi terras, en obers genoeg, dus dat kan meevallen. De menukaart is té uitgebreid, maar we kiezen toch. Ik neem een rode-currysoep, medium pikant, en daarna varkensvlees, ook medium pikant met groentjes en rijst. Voor Bettina mocht het een currysoep met krab zijn en daarna kippenspiesjes.

Medium pikant bleek voor ons zeker pikant genoeg, en we zijn toch één en ander gewoon. Maar het was lekker, zeer zeker. Een eerste Thais biertje genuttigd, een half literken want z’hadden niks anders, gedomme, Bettina zweert bij soda de jongste tijd…

Nadien nog een zéééér lekkere cappuccino, de rekening betalen, en dan nog naar ons hotel terugwandelen.

Onze eerste dag Thailand van deze reis zit er op, ’t was leuk. Chiang Mai is een hang-outplaats voor veel twintigers-backpackers die de overvloedig aanwezige barretjes vullen ’s avonds vermoed ik.  Het feit dat je er goeie frisse halve liters kan naar binnen werken voor een prijs van ongeveer 2 euro tot 2,5 euro, zal daar niet vreemd aan zijn, en het eten is ook lekker en eigenlijk spotgoedkoop. Het heeft weinig met Thailand te maken, maar who cares? Ik denk dat dat deels de aantrekkelijkheid is van Thailand, want de mensen zijn er zeer vriendelijk en enorm gedienstig, drank en eten zijn  er goedkoop, logies ook, en er is veel te zien. Onze start is goed, tegen binnen ruim 3 weken weten we ongetwijfeld nog beter waarom zovelen naar Thailand reizen(bij anderen heeft dat andere redenen, maar daar heb ik het niet over).

Ik sluit nu af, ga ons ruime en heerlijke bed opzoeken, want morgenvroeg ergens tussen 8 en 8 uur 30 worden we hopelijk opgepikt, en tegen dan moeten we ons eerste echte Thais ontbijt al hebben genuttigd.

Saluu…