Dag 8 in Thailand, dag 1 in Laos, vrijdag 9 november 2018.

Byebye Thailand, welcome in Laos…

Gisterenavond zijn we inderdaad het hotel niet meer uit geweest.

We hebben onze eerste week, zo snel gaat het inderdaad, afgesloten in het hotel-restaurant.

Er kon een gin-tonicsken af, daarna ne Pad-Thai, dat zijn noedels, met kip voor Bettina, ik heb het op een Panang met varkensvlees en rijst gehouden.

’t Was weer in orde…

Nadien onze bagage verder ingepakt en op tijd het reuzebed, zowat 3 meter breed, zonder overdrijven, in…Zelfs wij vonden elkaar bijna niet terug…

Weer heerlijk geslapen, maar kort voor de wekker van kwart na zeven waren we weer wakker.

Het douchken mocht er weer zijn en dan ons laatste ontbijt in Maryo Resort gaan nuttigen.

Het heeft weer gesmaakt, Bettina ging zelfs voor de Thaise noedelsoep, ik hield mij meer bij het tradtionele met spiegeleitjes en gestoomde groentjes.

Daarna onze bagage gaan oppikken op de kamer, de “bellboy” was geambeteerd omdat wij dit zelf deden, en dan gaan afrekenen(onze 2 avondlijke maaltijden en drankjes, het hotel was geboekt en betaald via Agoda.com).

Toen we daarmee bezig waren kwam onze tuktukdriver omstreeks 8 uur 20 gezwind de hotelparking opgereden.

Efkes puzzelen, want 2 mensen van ons kaliber, en dan spreek ik vooral voor mezelf, samen met 1 rugzak en 1 rolbagage, en 2 dagrugzakken, dat lukt, maar is niet hét simpelste.

Het gaat evenwel behoorlijk, en wijlen op weg naar busterminal 2, die buiten de stad is gelegen.

Daar vertrekken immers de intercitybussen.

De PLS-bus blijkt te rijden, ook vandaag, om 10 uur, zoals ik op tinternet had teruggevonden.

220 baht per persoon, een kleine 6 euro. Doen, dus…

Om 10 na 9 rijdt de bus al het busstation binnen, en de chauffeur overhandigt ons onmiddellijk de papieren, nodig om Laos binnen te mogen.

Dii is heel wat papierenwerk, maar ne kermis is een geselink waard, newaar…

Er komt ook nog een jong Duits koppel opdagen die ook naar Laos gaan, verder nog 2 Aziaten, en dat is het dus : een bus voor ongeveer 50 personen, met 6 passagiers…

Voor ons geen probleem, lekker veel plaats…

De bus vertrekt om iets na tienen en we rijden doorheen het prachtige Thailand, met mooie zichten op de velden, de bergen, wat tempeltjes voor de verandering, en de boer die voortploegt in zijn rijstveld…

De tijd gaat snel, en rond het middaguur belanden we in Chiang Kong, de Thaise grensplaats.

Er is weinig beweging aan de grens, dus het “uitchecken” uit Thailand gaat heel rap. Weer even de bus op, de “Friendshipbridge”, die de Mekong overspant tussen Thailand en Laos, over, en dan aan de Laos-kant van de Mekong moeten we ons visum voor Laos regelen.

De papieren waren ingevuld, een pasfoto hadden we bij de hand en als je dan 35 dollar per persoon betaalt, dan krijg je de nodige stempels en mag je Laos binnen, alles met de glimlach, eigen aan de Aziaten.

Laos, hier zijn we, voor een tiental dagen.

Voorbij de grens rijdt de bus tot Bokeo, een plaatsje op 7 kilometer van onze slaapplaats, Houay Xai.

De Duitsers gaan daar ook naar toe, en we delen een soortement taxi-camionette tot daar.

Het is een jong koppel dat voor 5 maanden door Zuid-oost Azië op reis is en die in Bangkok zijn gestart 2 weken geleden en einde maart van uit Manila terugvliegen.

Het is als ge jong zijt dat ge’t moet doen, zekers?

We worden gedropt aan ons logement in Houay Xai, het Riverside-hotel-Phonevichit guest house, vlak naast de Mekong gelegen, op 50 meter van de vertrekplaats van onze boot morgen.

Dat heb ik weer goe geregeld…

We hebben een ruime kamer met zicht op de Mekong. Mooimooimooi…

Er is heel wat bedrijvigheid op deze prachtige rivier.

Eerst ons installeren en dan gaan we op wandel doorheen dit plaatsje, dat eigenlijk niet veel te bieden heeft.

Het is een belangrijke aanlegplaats van de Mekongschepen, en da’s ook de reden waarom wij hier zijn terecht gekomen.

Het is ook hier nog steeds behoorlijk warm, het zweet komt vanzelf, ook al doe je niets dan wandelen, maar na enige tijd kan ik niet aan de verleiding weerstaan om het eerste “Beer Lao” te proeven.

Het laat zich smaken, minstens zo goed als de Leo, naar mijn mening, dus “Leo” werd vanaf vandaag “Lao”. En dat zal nog wel voor enkele dagen zo zijn, vermoed ik…

We wandelen terug naar ons hotel, de 10 000 stappen halen we vermoedelijk net niet vandaag, en de volgende dagen zal dat ook moeilijk zijn, maar ’t is en ’t blijft congé, en gisteren hebben we ons ”op avance” gezet.

We zijn even tot aan de aanlegsteiger geweest en onze boot voor morgen lag er al klaar.

Het ziet er tof uit…

Twee dagen kuieren op de Mekong, met af en toe een stop in een dorpje, en morgenavond slapen we aan de wal in Pakbeng, om overmorgen onze boottocht verder te zetten tot Luang Prabang.

Eten en drank zijn inbegrepen, we kozen voor een “luxeversie” met Shompoo-cruises. Alternatief is de “gewone” slowboot, maar die zitten naar verluidt dikwijls overvol…

Nog even de zonsondergang  meegepikt, maar er kwamen wel donkere wolken opzetten, en nu even een tekstje neertokkelen en dan gaan we straks de Laotiaanse keuken uittesten.

Ik ben er gerust in…

Smakelijk en tot de volgende….