Dag 2 in Laos, zaterdag 10 november 2018.

Hier zijn we weer…Van uit Pakbeng…

Gisterenavond zijn we nog gaan eten in  ’t restaurant dat aan ons hotel was verbonden.

We hebben eerst de kok van dienst, in zijn “marcelleken”, nog van zijn andere bezigheden moeten halen, maar hij dook vol enthousiasme voor ons de keuken in…

Bettina heeft steamed fish besteld, een gestoomde riviervis, die zeer lekker was, volgens haar, ik ging voor de chicken, rice and vegetables, en we hebben daar samen nog gestoofde groentjes bij genomen.

Het was weer lekker.

Daarna naar onze kamer, ’t was intussen al stikdonker, dus van ons Mekongzicht schoot niets meer over…

Tijdens het eten hebben we een paar knallen gehoord en een paar vuurpijlen de lucht zien in gaan, maar ’t waren maar losse flodders, geen knalvuurwerk dus.

Morgenvroeg tussen 9 en 9 uur 30 zouden de mensen van “Shompoo cruises” ons komen oppikken aan ons hotel, maar aangezien dit maar 100 meter van de vertrekplaats van de boot was gelegen gingen we zelf tot daar.

We hadden eerst al een, naar wat we gewoon zijn van de laatste dagen, simpel ontbijt naar binnen gewerkt, maar ’t heeft gesmaakt : roereitjes met toast en confituur, fruitsap en vers fruit.

Aan de boot staat er al een Duits echtpaar te wachten, wij droppen onze bagage op de boot en  worden zeer vriendelijk ontvangen door de bemanning.

Even later komen er een aantal minibusjes aangereden die andere toeristen voor deze “cruise” aanvoeren : Allerhande taalgroepen, veel Duitstaligen, 2 Nederlanders uit omgeving Den Haag, Engelstaligen en Franstaligen, 39 exemplaren in totaal, wij zelf inbegrepen.

De boot is zeer mooi verbouwd, gemakkelijke zitbanken met kussens, een vaasje op elke tafel, proper sanitair, een bar en meer dan plaats genoeg voor iedereen.

We steken van wal, en onze gids, “Deng” begint een palaver van ruim een half uur om ’t één en ’t ander uit te leggen…

We laten hem maar leuteren, onthouden wat moet en genieten van de voorbijgaande zichten op de Mekong en omgeving. “Shompoo” heeft niets met haarwasmiddel te maken, zo blijkt, wel met kleur “roze” in het Laotiaans. Ik weet niet welke geaardheid de eigenaar van dit bedrijf heeft, maar “roos” is sterk aanwezig op dit schip en in het logo…

Eerst varen we nog een heel eind tussen Thailand en Laos in, waarbij je duidelijk ziet dat er in Thailand meer geld zit : de oevers worden versterkt tegen de erosie, in Laos mag de Mekong zijn ding doen…

Er is vandaag vrij veel bewolking, dat was een heel verschil met de voorgaande dagen.

We varen de Mekong af, ondertussen passeren we langs verschillende dorpjes, vissers zijn aan het werk, koebeesten en buffels rusten of eten langs de waterkant, één olifant hebben we gezien die aan ’t werk was bij het laden van een boot, en, vooral, groen, veel groen.

Hier is nog een pak natuur, al staan er vele bananenplantages langs de waterkant, maar da’s ook groen, hé.  

Tegen het middaguur wordt het lunchbuffet klaar gezet : een allegaartje van vis in bananenbladeren, kippenboutjes, varkensvlees, de onvermijdelijke rijst en zeer lekker bereide groentjes , een pikant sausje er bij voor de liefhebbers, zoals ik…

Het was weer zeer lekker, de ananas, watermeloen en koffie/thee maken het af. We kunnen er weer tegen.

Ondertussen is het eerst beginnen te druppelen, maar dat gaat al snel over in gieten.

De eerste regen, en ’t is van tropische aard.

Normaal gezien gingen we een dorp bezoeken van een naar de rivier afgezakt bergvolk, de “Hmong”, maar dat  bezoek wordt afgelast wegens té hevige regen.

Het blijft een tijdje gieten, dus tijd voor een middagdutje, maar dan gaat het weer over.

Tussendoor wordt er koffie of thee geserveerd of een citroensapje, aan niks te kort.

Het “BeerLao” is uit blik, en dat heb ik niet graag, dus daar wacht ik mee tot deze avond…

Even later komen we weer bij een “Hmong”-dorp langs en we gaan aan de wal.

Even de modderige oevers van de Mekong opklimmen en dan krijgen we een uitleg over deze mensen, die eeuwen in het oerwoud leefden en die eigenlijk werden verplicht naar de “beschaafde” wereld af te zakken, zodat onder andere ook de kinderen onderwijs zouden genieten en de mannen en vrouwen een “deftige” job  zouden kunnen uitoefenen…

Of dat geslaaagd is durf ik betwijfelen, maar hun vroeger bestaan van opium snuiven en zelfgestookte rijstwhisky zuipen in de brousse zal ook niet hét van hét zijn geweest, denk ik.

De manier waarop ze leven is alleszins nog bijna prehistorisch, maar er staat wel een schotelantenne in het dorp…

Het was alleszins een belevenis.

Daarna gaan we weer aan boord en varen nog een half uurtje tot Pakbeng, onze slaapplaats voor deze avond.

Intussen is het weer beginnen te gieten, maar tegen dat we aankomen is het weer even minder.

Wij hadden een kamer gereserveerd bij BKC-villa, een hotelletje in dit kleine plaatsje dat leeft van de toeristen zoals wij.

Hoewel het waarschijnlijk maar een kleine kilometer wandelen was, staat de eigenaar van “ons” hotel zijn gasten op te wachten met een camionette.

Ferrem gemakkelijk, zo zijn we er direct en we zitten nog droog ook.

Het inchecken verloopt gelijk een fluitje van ne ceng.

Onze schoenen wat ontslijken en dan gaan we ne “Beerlao” drinken, allez, ikke toch.

Het hotelletje heeft ook een restaurantje en de eigenaar lokt mij met een “Beerlao” van het huis als we daar gaan eten.

Tripadvisor geeft het een goeie beoordeling, en veel meer is er toch niet te zien in dit Laotiaans boerengat, zodat we op zijn aanbod ingaan.

Het heeft intussen gesmaakt, we aten allebei een papayasalade, Bettina met kip, ik met buffelvlees.

Het was eens iets anders, en ’t is zeker meegevallen.

Morgenvroeg om kwart voor acht vaart onze boot terug af, en tegen dan moet ons ontbijt al naar binnen gewerkt zijn.

Van uit de “Happy bar”, die vlak bij ons hotel is gelegen, en die dé entertainment-store van Pakbeng is, klinkt nog Westerse muziek, maar ik denk dat ik het deze zaterdagavond rustig ga houden.

Benieuwd of de Sint deze nacht ook in Pakbeng zal passeren...

Morgen varen we verder de Mekong af, tot Luang Prabang, maar daar lezen jullle later meer over.