Sao Miguel, dag 2, zondag 19 juni 2022

Vandaag is 't zondag, maar daar heeft een toerist geen boodschap aan...

Weer heerlijk geslapen, een douchke om wakker te worden, en dan weer energie gaan opdoen aan het uitgebreide ontbijtbuffet.

We zijn op tijd opgestaan, aangezien we een daguitstap hadden geboekt bij "Pure Azores", een lokale reisorganisatie die daguitstappen organiseert naar het Westelijk en het Oostelijk deel van het eiland, elk in een afzonderlijk pakket...

Deze organisatie kreeg op TripAdvisor goeie beoordelingen, en dus boekten we bij hen.

Een auto huren is een kostelijke aangelegenheid momenteel op de Azoren(elders ook trouwens), en die organisaties weten de meeste "highlights", en de tours zijn all-in, vandaar...

We zouden opgepikt worden op een 100-tal meter van ons hotel, bij een kerk, aangezien het straatje waar ons hotel is gelegen zeer smal is voor een minibus.

Voor ons geen probleem, afspraak was om 9 uur, wij waren 10 minuten te vroeg, zij  waren op tijd.

Er zaten al 2 Portugese vrouwen achterin, en wij waren, samen met een Italiaanse, de volgenden die werden opgepikt.

Vervolgens nog een Moldaviër die 20 jaar in Portugal heeft gewerkt,  en nadien nog 2 "vermisten"...

Het bleken 2 jonge Belgische vriendinnen te zijn die net waren gearriveerd, nadat hun vlucht vorige nacht wegens de hevige wind was uitgeweken naar Terceira, een ander Azoreneiland(dat we later ook nog bezoeken, normaal gezien toch...).

Deze ochtend werden ze dan toch afgeleverd in Sao Miguel, en ze konden direct mee op uitstap...

Joao is onze chauffeur/gids, maar hij is vlot en spreekt Portugees, hij is een "Azoor", en zeer goed Engels.

Hij praat vlot de rit aan elkaar, en zo belanden we al gauw aan de Noordkust, eerst aan een strand met woeste golven, waar het WK windsurfen zou moeten doorgaan, en nadien reden we naar Ribeira Grande.

Een leuk stadje, maar 16 kilometer van Ponta Delgada gelegen, dus we waren er snel.

We doorkruisten het stadje, met de nodige deskundige uitleg.

Ter info : Sao Miguel is slechts 65 kilometer "lang" en tussen 6 en 13 kilometer "breed". De wegen zijn er behoorlijk, naar Belgische normen uitstekend, maar de straatjes in de dorpen/steden zeer smal...

Na Ribeira Grande, dat zijn naam dankt aan de grote rivier, de Vondelbeek x 3, die het doorkruist, reden we verder naar de Miradouro do Cintrão, van waar we een prachtig uitzicht hadden op zee en platteland.

In Sao Miguel zie je in de weiden massa's koeien grazen, en, jawel, 'k heb iets bijgeleerd vandaag: de Babybel-kaasjes die zelfs wij ouderlingen van jongsaf kennen, zijn oorspronkelijk afkomstig van de Azoren...

De kaas die er wordt geproduceerd, evenals de boter, yoghurt en melk, zijn hier zeer lekker...

Door het milde klimaat kunnen de koeien het jaar door buiten grazen...

Van op deze miradouro werden destijds ook de walvisvaarders "gegidst", en als er een walvis gespot was, dan werd een vuurpijl afgeschoten.

De commerciële walvisvangst werd op de Azoren begin jaren '70 stopgezet onder druk van de EU...

Vervolgens reden we naar het Lagoa de Fogo, een vrij hoog gelegen kleurrijk kratermeer...

Het uitzicht op het meer was wondermooi, met allerhande kleurschakeringen in het water, mede door de bewolking.

Nu, wat het weer betreft : hier is veel bewolking, soms valt er miezer uit, maar koud is het niet.

Gevolg voor de natuur is dat alles hier mooi groen is, en door de milde temperaturen staan er massa's bloemen alom. 

Langs de wegen staan bossen en bossen hortensia's, en andere veelkleurige bloemen en planten...

Na het bezoek aan het meer beginnen we aan een serieuze afdaling en we begeven ons naar Lagoa, waar we ons middagmaal voorgeschoteld krijgen.

Eerst een plaatselijke verse kaas met een pikant sausje er bij, voor de liefhebbers een kippensoep, en nadien keuze tussen bacalão of varkenskotelet. Bacalão is een typisch Portugese bereiding van kabeljauw.

Deze versie was alleszins zeer lekker, met een speciale aardappelbereiding en groentjes.

Het dessert, de espresso en de digestief hebben ook gesmaakt.

Nadien weer het minibusje in, op weg naar de Sete Cidades, de "zeven steden", een overblijfsel uit de tijd dat er nog 7 dorpjes waren, die nu één geheel vormen...

De 7 Cidades zijn ook bekend voor de aan elkaar grenzende kratermeren, die bij zonnig weer blauw en groen van kleur zijn, onder andere door het diepteverschil(het ene is "maar" 12 meter diep, het groene, het blauwe is 30 meter diep).

Vandaag was het te bewolkt om een groot kleurverschil te zien, maar de ligging van meren, binnen een krater van ruim 4 kilometer diameter blijft indrukwekkend.

Nadien daalden we af in de krater, met de minibus natuurlijk, en reden er door heen om de andere kant weer naar boven te rijden om zo aan de kust uit te komen bij de "piscinas naturais"...

Deze natuurlijke baden zijn uitgesleten in de lavasteen en worden gebruikt als natuurlijk zwembad.

Op sommige plaatsen komt er warm "vulkaanwater" in zee, en is het zeewater rond de 30°.

Sao Miguel produceert trouwens 40% van zijn elektriciteit met geothermische centrales, en nog eens 5% met waterkrachtcentrales.

Over heel het eiland kan je her en der warmwaterbronnen bezoeken.

Nadien reden we verder naar Mosteiros, een vissersdorpje, waar een aantal indrukwekkende rotspartijen in zee te zien zijn.

Één er van heeft het uitzicht van een klooster.

Nadien reden we nog verder en aan "Vigia de Baleia" konden we deze rotspartijen in zee van op een serieuze hoogte nogmaals bewonderen.

Het einde van deze leuke uitstap begon te naderen. We hebben op een aangename, rustige manier kennis genomen van wat het westelijke gedeelte van dit prachtige, groene eiland te bieden heeft.

Tijdens de terugrit liet hij ons nog allerhande typische Portugese muziek horen, zowel fado als andere, en daarbij mocht Madredeus vaneigens niet ontbreken(we zagen de vroegere zangeres, Teresa Salgueiro, onlangs nog optreden in de Grote kerk in Dendermonde).

Een leuke afsluiter...

De chauffeur/gids was aangenaam en zeer professioneel, het gezelschap was ook aangenaam, en we hebben veel gezien, en deze middag nog heel lekkere Azoorse kost op ons bord gekregen ook...

Ik heb al veel slechtere dagen gehad in mijn leven...

De Azoren bevallen mij steeds meer, onbekend is onbemind zegt men, en daar is méér dan iets van...

Massa's toeristen zijn er niet, en "echt" massatoerisme zoals wij dat op het Europese vasteland kennen, bestaat hier blijkbaar niet...

Het is hier onwaarschijnlijk rustig, zelfs in de "grootstad", die Ponta Delgada is met zijn 70 000 inwoners.

Maar de terrasjes in de straten zaten deze avond aardig gevuld, zonder druk te zijn.

Ik zèn hier geiren, hopelijk blijft dat zo...

Tot de volgende, en ne goeie werkdag voor diegenen die niet met congé of op pensioen zijn...