Italiëreis dag 19, dag 4 in de Marken...

Voor vandaag gingen we de dag plukken...

Geen onmiddellijke planning gemaakt, eerst lekker uitgeslapen in ons "nieuwe" bed.

De kamer kan uitstekend verduisterd worden, en de 4 honden en de ganzen die hier in de tuin zitten hebben ons ook zeker niet wakker gemaakt.

Het is weer een mooie dag, blauwe hemel met wat nevelslierten, al wat een toerist verlangt.

Twee licht gekookte eitjes, gelegd door de lokale kippen, en dat smaakt, samen met de rest van ons ontbijt.

We beslissen van het vandaag rustig aan te doen, en gaan op wandel naar "ons" dorp, Cossignano...

Het dorp is gelegen op 400 meter boven de zeespiegel, en in de verte kan je de Adriatische zee ontwaren, al hangt er een nevel door de warmte.

Het is alleszins weer warm genoeg, en we wandelen een goeie kilometer tot de rand van het dorp. 

Dat stuk wandeling is vrij vlak...

Er is een caffeteria, San Paolo, op de hoek van de straat, elke dag geopend van 6 uur 30 tot 00:00 uur...

Da's interessant om te onthouden, enkel maandagnamiddag gesloten, maar volgende maandag vertoeven we elders...

We wandelen wat verder en komen langs ristorante Elvira, elke dag open van 11 tot 15 uur...Ook onthouden...

We wandelen wat verder en gaan in één van de 2 kruidenierswinkels dat dit dorp rijk is naar binnen, op zoek naar brood...

Wanneer we binnen stappen is er niemand, maar de man die aan de overkant zat te bellen bleek de uitbater te zijn.

Hij had nog een pane integrale, da's bruin brood.

Wij weer weg, én gaan de trappen op.

Zoals de meeste dorpjes in de Marken is ook het "centrum" van Cossignano boven op een heuvel gebouwd, en heeft het verdedigingsmuren. 

Het is een kort maar krachtige klim, en zo komen we al puffend terecht in het mooie centrum van dit dorpje. 

Er is een belvedere, en van daar uit heb je inderdaad een mooi uitzicht over de omliggende met wijngaarden begroeide heuvels...

We komen terecht op het centrale plein, waar 2 torens staan, en plotseling krijgen we allebei een oproep op onze GSM.. 

Blijkt een test te zijn in Italië om te checken of je bereikt kan worden in geval van een ernstige noodsituatie, zoiets als B-alert...

We gaan verder op stap doorheen de smalle straatjes, passeren een wijnbar, maar die is gesloten vandaag, en verlaten het dorp langs de porta de levante, de oostelijke poort.

We gaan terug rustig aan naar beneden, komen langs de 2de kruidenierswinkel van Cossignano, en intussen is het serieus warm, dus apero-time...

We komen uit bij bar San Paolo, en gaan naar binnen om te zien wat er op het "schap" staat.

Dé rode fles met vermelding Aperol staat te blinken, en na een bevestigend antwoord op de vraag of ze Aperol Spritz heeft, bevestigt de bar-dame met de vraag "due"?

Si, laat maar komen, Greetje...

Ze vraagt nog of we patatine, ulive etcetera.  willen, en we zeggen maar van ja...

Mooi plaatsje in de schaduw, onder het afdak, en iets later verschijnt ze met een plateau, met daarop 2 Aperol Spritzen, chips, nootjes, maiscrackers en olijven...

Ze kennen dat hier dus tóch...

We hadden al schrik gekregen omdat in de omgeving van Urbino deze godendrank moeilijk te vinden was... Alhoewel we ons herinneren dat ook in Umbrië, dat paalt aan de Marken, Aperol Spritz alom gekend is.

En óf hij weer smaakte...

We waren weer benieuwd naar welke aanslag er op ons (niet bestaande) budget zou worden gepleegd...

6 € voor de 2 stuks... Hier komen we vermoedelijk nog...

Het is ruim één uur, en dus gaan we eten, en we gaan naar "Elvira"...

Er komen lekkere geuren uit de keuken, dus 't is open...

We gaan binnen, en achterin zit het goed gevuld...

Meestal mannen, maar ook enkele grote groepen mannen en vrouwen samen met tien aan één lange tafel...

Het is een kabaal van jewelste, en er worden grote pastaschotels per tafel afgeleverd.

De borden worden gevuld, en ze beginnen er aan...

Da's hier op z'n Italiaans, maar het gaat er gezellig aan toe...

Er is slechts één dienster, die haar benen van onder haar lijf moet lopen, maar ze doet dat dan ook, maar ze heeft alles onder controle, da's duidelijk.

De kok steekt af en toe een handje toe en levert zijn eten rechtstreeks aan tafel.

Spuitwater hadden we vrij snel, en na even wachten komt ze onze bestelling opnemen.

Een menukaart is er niet, enkel een dagschotel met keuze uit 3 soorten pasta als voorgerecht en 3 hoofdschotels 

Ze brabbelt heel snel, maar als we zeggen dat we Belgen zijn, herhaalt ze wat trager en verduidelijkt in haar beste Engels...

We opteren voor pasta arrabiata allebei, ik ga voor kalfsvlees met champignons, Bettina voor gegrilde kipfilet.

We moesten natuurlijk even wachten, maar ons voorgerecht werd vrij snel opgediend.

Het was een serieuze schotel, en hij was lekker bereid, de penne a l'arrabiata...

Niet zo lang nadat we ons voorgerecht hadden verorberd werd ook de hoofdschotel te voorschijn getoverd.

Ook deze was best lekker...

Dit was geen haute-cuisine, maar het was lekker eten, de koffie achteraf was ook heel Italiaans lekker, en ook de rekening was Italiaans...

Je kan er bij ons niet voor naar 't fritkot,...

Nadien wandelden we terug naar agriturismo Galanti, voor een siësta...

Daarna zijn we nog naar het zwembad verderop gereden om te gaan verfrissen.

Het is een mooi zwembad, de watertemperatuur zalig, en het uitzicht op de omliggende wijngaarden en op het hoger gelegen Cossignano is magnifiek van hier uit : a pool with a view...

Daarna terug naar ons logement, babbeltje in mijn beste Italiaans met onze huisbaas, en genieten van het uitzicht, van op ons terras.

Het was een rustige dag, maar we hebben er weer van genoten...

Het leven kan mooi zijn, met simpele dingen, en we prijzen ons gelukkig dat we hier kunnen vertoeven...

Hou jullie haaks..