Italiëreis dag 18, dag 3 in de Marken, mini-reisdag

Aangezien we Urbino en zijn omgeving wilden zien, hebben we eerst 2 nachten verbleven in Isola del Piano.

Ik zoek telkens een logement dat goed ligt prijs/kwaliteit, en dat lukt naar onze verwachtingen telkens zeer goed.

We wilden ook het meer Zuidelijke deel van de Marken verkennen, en dus zijn we verder gereisd, en zijn vlot aanbeland in Cossignano, waar we de volgende 5 nachten logeren.

We verblijven weer op een Agriturismo, maar hier huren we weer een appartement, en er is geen restaurant aan verbonden.

Onze landlord is een druiventeler, maar geen wijnboer...

Hij kweekt druiven in zijn wijngaarden en verkoopt deze aan een coöperativo, die van de gekochte druiven dan wijn maakt.

Volgende woensdag begint hij te oogsten.

Wij hebben hier een gelijkvloers appartement, maar de eigenaars hebben nog een vakantiehuis, dat momenteel in verbouwing is, maar we kunnen het zwembad wel gebruiken.

Deze ochtend hebben we ons laatste ontbijt genoten in Locanda Girolomoni, en het heeft weer gesmaakt.

Daarna nog wat pasta gekocht en onze 2 avondmalen afgerekend, de kamer was vooraf betaald, en dan konden we weer op pad, langs Markse wegen..

Het ging vlot, niet te druk op de baan, maar da's een beetje normaal want we reden langs allerhande binnenwegen naar onze eerste tussenstop, Mondavio...

Het is een prachtig stadje, dat wordt overheerst door een middeleeuwse burcht.

Het is er prettig wandelen, we kopen er al een brood voor deze avond bij de lokale warme bakker, en 't was er warm, bij die bakker. Alles kwam maar net uit de oven, denk ik, ons brood voelde ook nog lauw aan.

De burcht even bezocht, de plaatselijke kloostertuin, een paar kiekjes van uit het gemeentelijk park van de prachtige omgeving.

Op die heuvels, die hier veel begroeid zijn met olijfbomen, raak je niet uitgekeken.

We rijden naar Corinaldo, onze volgende tussenstop. Net als vele "bergstadjes" in de Marken is dit een indrukwekkende ommuurde stad, maar dit is toch wel iets speciaals.

De straatjes, gebouwen en kerken lijken mij nog mooier dan de rest van de stadjes hier...

We kuieren rustig rond en alles draait hier om de jeugd-Heilige Maria Goretti, die hier werd geboren en op 12-jarige leeftijd werd vermoord door haar aanrander. Wij hebben ooit op Paaseiland gelogeerd in een hotel dat Chez Maria Goretti heet, en dus ging er hier bij ons een belletje rinkelen.

In de kerk liggen een paar relikwieën van haar bewaard...

Het is prettig wandelen door dit stadje, en we komen al snel bij La piaggia, de "100 treden".

Dit is een wandelpad van 100 treden, met in het midden er van een waterput. 

We wandelen de treden naar beneden, verlaten dan de binnenstad en zijn dan rond de stadsmuren naar onze auto gewandeld.

Het is wederom verdomd zweterig weer, en de flesjes spuitwater uit de frigobox doen deugd. Telkens gaan Spritzen op een terras is gevaarlijk, zeker als je nog een eind met de auto moet rijden...

Zoals gisteren reeds vermeld, Aperol Spritz is hier niet overal verkrijgbaar in de Marken, raar maar waar...

Wij dus weer op weg, met deze keer Cingoli als bestemming.

Deze stad noemt men het balkon van de Marken, omdat het met zijn ligging op 631 meter hoogte de hoogst gelegen stad van de Marken is...

De Peugeot moet dan ook uit z'n pijp komen om de steile hellingen op te geraken, maar doet dat voortreffelijk...

De uitzichten op de omgeving zijn magnifiek, de stad zelf is zeer mooi, maar komt nogal slaperig over...

Misschien omdat het maandag is, maar veel beweging is er niet te bespeuren...

Op het mooie centrale plein is er toch een caffeteria open, en we beslissen om daar iets te eten, 't is immers ruim de middag gepasseerd.

De waardin serveert ons een lekkere, simpele tagliatelle al ragú, da's de Italiaanse versie van "onze" spaghetti bolognèse, die ze in Italië in principe niet kennen, maar waar ze intussen wel het bestaan al van kennen, "van horen zeggen van toeristen"...

Het was lekker, en dus weer terug gewandeld naar onze auto, die we niet onmiddellijk terugvinden, maar 't is toch vrij vlot gelukt, en dan weer op weg naar onze volgende stop in Montecassiano.

Het stadje heeft een indrukwekkende ligging als je er naar toe rijdt, maar binnen in is het wel mooi, maar niet "wauw", en dus wandelden we er vrij snel door en beslisten om meteen door te rijden naar onze volgende verblijfplaats in Cossignano...

We reden naar de autosnelweg A14, die langs de Adriatische kust gaat, en rijden een goeie 70 kilometer op deze tolweg, op sommige plaatsen kort bij de azuurblauwe zee, doorheen een aantal tunnels, tot we er in Grottamare af moesten.

Van daar af was het nog 17 kilometer tot Cossignano, eerst langzaam klimmend, maar de laatste 3 kilometer waren weer bij wijlen zeer steil...

Het ging evenwel vlot, we kwamen aan in Cossignano, en onzen Bernard gidste ons tot vlak bij ons logement.

Bij aankomst verwelkomde onze "huisbaas" ons, toonde het leuke appartement, en wat we waar kunnen vinden.

Iets later reed hij met mij met z'n aftandse jeep tot zijn andere verblijf, om het zwembad te tonen, en liet intussen ook een deel van zijn wijngaarden zien.

De heuvels zijn hier serieus beplant met druivenstokken...

Het zal hier deze week een drukte van jewelste zijn als het oogsten begint, maar da's altijd leuk om mee te maken...

Nadien zijn we naar Offida gereden, om er in de Conad wat inkopen te gaan doen voor de volgende dagen, aangezien we zelf voor ontbijt moeten zorgen.

Bij terugkeer komt onze gastvrouw ons wat vers gelegde eitjes brengen, met dank aan de kippen.

Het zijn vriendelijke mensen, die een mooie agriturismo uitbaten, als bijverdienste, agriturismo die magnifiek is gelegen.

De wijngaarden op de heuvels van de Marken zijn schitterend, en de zon liet een prachtige kleurenpracht weerschijnen bij het ondergaan.

We zijn hier vlot geraakt, zijn terecht gekomen in alweer een tof logement, en kijken terug op een vlotte reisdag, die we geregeld onderbroken om een aantal prachtige stadjes en hun omgeving te bekijken...

Het was weer leuk, vandaag...

A la prossima volta..