Italiëreis dag 17 : rondrit in de Marken...

Vorige nacht uitstekend geslapen...

Het wordt hier overdag telkens 27° à 28° onder thermometerhut, maar zonder één wolkje aan de lucht is dat aardig warm om in rond te lopen.

In België zijn jullie momenteel blijkbaar meer gewoon, momenteel, geniet er van, als je dat kan...

Hier koelt het 's avonds, wanneer de zon achter de heuvels van de Marken is verdwenen, vrij goed af, zonder koud te worden, momenteel, iets na 21 uur, zou het nog 19° zijn, zeer aangenaam voor ons.

We slapen met de ramen open, hier hoor je enkel het geluid van de tsjirpende krekels, zalig, lang geleden da'k da nog gehoord had...

Deze morgen zonder wekker wakker geworden, het ontbijt wordt geserveerd vanaf 8 uur 30...

We waren dus goed op tijd wakker, een wasbeurt en dan de trap af...

De tafels staan al gedekt op de buitenhof, met zicht op het prachtige landschap van de Marken, dat ons omringt...

Het is ontbijt in buffetvorm, de koffie is op bestelling, en ik laat mij een cappuccino "produceren".

Er is meer dan voldoende keuze, en we laten het ons welgevallen, er ontbreekt niets dat wij verlangen bij een ontbijt, dus het vakantiegevoel wordt nog wat gestimuleerd.

Daarna zijn we op pad gegaan voor een niet zo lange rondrit, hier in de streek.

Onze eerste stop was Fossombrone, dat prachtig gelegen is aan de rivier Metauro.

Het weer is hier opnieuw prachtig, en na een korte wandeling door het leuk versierde stadscentrum, komen we bij de rivier...

Een kleine gemeente is het niet, en de Italianen zijn ook hier op zondag rustig aan het keuvelen in de bar, zijn langs geweest bij de bakker voor hun pasticceria, of zijn met de fiets gaan rijden, en zitten daarna hun weggereden calorieën bij te tanken.

Wij gaan eerst tot aan de rivier, en gaan de Ponte della Concordia over.

De oorspronkelijke brug dateert uit de Romeinse tijd, maar deze werd verwoest door een aardbeving in de 18de eeuw, en werd nadien herbouwd, zoals ze nu is...

Het is een prachtige brug over het groen gekleurde water van de Metauro, dat prachtig schittert in de zon.

Beneden de brug zitten een aantal vissers hun zondag door te brengen, maar eentje er van zit zeer opvallend te gapen, dus zo fascinerend is zijn hobby toch niet, blijkbaar.

Wij wandelen terug over de brug, de kerkklokken luiden 12 uur, en we beseffen dat 't zondag is, en dat 't apero-time is...

Een leuk barretje aan de rivier roept ons naar binnen, en als we vragen aan de barvrouw of ze Aperol Spritz heeft, moet ze al even nadenken, maar in haar koelkast vindt ze toch nog 2 flesjes premix-Spritz.

Da's het verschil met Veneto, geboorteregio van de Aperol, waar het evident is dat ze dat serveren, hier in de Marken is dat niet zo evident.

Enfin, we zijn er aan geraakt, en 't heeft gesmaakt ook...

Van uit Fossombrone reden we dan verder langs de Metauro, en maakten een korte stop aan de Marmitte dei Gigante, een aantal indrukwekkende rotspartijen in deze rivier, die je vanaf een brug kan bekijken.

De rivier is er op sommige plaatsen zeer smal, in de rotsen zijn serieuze gaten "geslagen" door de erosie, er zijn verschillende watervalletjes, en bij dit mooie weer zijn er een pak mensen aan het kajakken, door de rotsspleten. 

We rijden weer verder, nog steeds langs dezelfde rivier, en komen zo bij de Gola del Furlo, een 2-tal kilometer vóór het dorpje Furlo gelegen.

We parkeren onze auto, en gaan op wandel langs de rivier, doorheen een "kloof".

De rivier is er nog vrij breed, mede omdat er een stuwdam/waterkrachtcentrale op is gebouwd, maar de rotsen pieken toch indrukwekkend hoog boven het wateroppervlak uit.

Je passeert doorheen een tunnel die reeds door de Romeinen werd uitgehouwen, er naast zelfs een kleiner exemplaar dat door de Etrusken werd uitgehouwen.

Aangezien het een smalle weg is langs de rivier, is er beurtelings verkeer in beide richtingen, geregeld door verkeerslichten.

Daardoor is het vrij rustig wandelen.

Nadien reden we verder en zouden een stop maken in Furlo, maar veel anderen hadden blijkbaar hetzelfde idee : de terrassen zaten goed vol, zodat we beslisten verder te rijden tot het volgende dorp.

Net buiten Furlo was er nog een barretje waar ze blijkbaar ook "kleine keuken" hadden, wat toch onze bedoeling was, en hun terrasje was nog vrij...

Dus daar gestopt en voor elk een bruschetta besteld, een Calabrese en een Diavolino...Veel verschil was er niet, maar 't was wel lekker...

En wijlen weer weg, richting Acqualanga...

Dit dorp is het "centrum" van de truffels in de Marken, maar blijkbaar zijn truffels slaapverwekkend, want heel dit dorp was in siësta, geen ziel te bespeuren.

Dan maar weer verder, de heuvels in, haarspeldbochten nemen, daar ben ik al in geoefend de laatste 2 weken, en zo kwamen we uit in Fermignano.

Blijkbaar was er daar vandaag een retro-wielerwedstrijd, en een pak mensen liepen of reden er rond, uitgedost in retro-wielerkostuums en op dito wielerfietsen...

Tof om te zien, maar 't was er koppen lopen, en daarvoor zijn we niet naar hier gekomen.

Dus, na enkele fotootjes weer de auto in en op weg naar onze laatste stop voor vandaag, Urbino...

We hebben ooit een documentaire gezien over de geschiedenis van deze stad, en hadden toen reeds gezegd, dat willen we wel eens aanschouwen, en dat zijn we dan ook gaan doen.

Het speciale aan deze stad is dat eeuwen geleden één van de toenmalige "heersers" tegen een aantal architecten heeft gezegd : bouw voor mij de ideale stad.

Die bestaat vaneigens niet, maar de betere architecten werden onder de arm genomen, en samen ontwierpen zij een stadscentrum dat voor die tijd uniek was, met rechte straten, rechte gevels, en met daarin een aantal monumentale, magnifieke gebouwen...

Zelfs Michelangelo zou er aan hebben meegewerkt, en ook andere de beroemde kunstschilder/architect Rafael, die trouwens in Urbino werd geboren.

De stad is gebouwd op een heuvel van ruim 400 meter hoog, en een wandeling door deze indrukwekkende stad is dan ook letterlijk adembenemend te noemen.

De stijgingsgraad van de straten is enorm, da's puffen geblazen...

Maar, het loont zeer de moeite...

Het is alweer zondag, en dus mogen we ons een crèmmeken kopen...

De keuze is enorm, we zijn immers in het land van de gelato, en dus kiezen we er maar op los, lekker is 't alleszins, maar de fruto di bosco,  amarena, zuppa inglese, iets met pannacotta en caramello en nog een andere smaak die'k al vergeten ben, waren weer heerlijk en verfrissend...

We wandelden nog even verder door Urbino, en keerden dan terug naar onze geparkeerde auto, om van daar uit nog een goeie 13 kilometer te klimmen, voornamelijk, naar de Locanda Girolomoni.

Eens daar aangekomen, wat vlot ging, zijn we nog eens gaan verfrissen in het zalige zwembad, en deze avond zijn we hier ons laatste avondmaal gaan eten.

Het is weer een mooie dag geweest, w'hebben veel mooie dingen gezien, lekker gegeten, op tijd en stond verfrist met de voor handen zijnde middelen, en hebben dan ook ten volle genoten...

De Marken zijn weer helemaal anders dan onze 2 voorgaande bezochte regio's, en dat was ook onze bedoeling.

Morgen "zakken" we nog eens een goeie 200 kilometer naar het Zuiden, en op die plaats verblijven we dan weer 5 nachten.

Tot de volgende lezing...