Italiëreis dag 15, Veneto dag 7, een dag luieren en rondkuieren...

Zoals gisteren aangekondigd zou het vandaag een dag dolce far niente worden. 

Deze ochtend zonder wekker wakker geworden, rustig gedoucht, ontbijtje, genieten van de ochtendzon...

Verder al een beetje gepland voor onze reisdag morgen naar de Marken, al één en ander op orde gelegd, de GPS "bijgewerkt", adressen verwijderd, andere "opgeladen", allez, wat een toerist doet op een rustige dag...

Een restaurant in de omgeving gezocht voor deze middag, en kort na de middag zijn we dan effectief vertrokken...

Ik had een restaurant gevonden op 3 km. afstand, met een mooie variatie aan gerechten, volgens de website, dus wij daarheen...

Vlot gevonden, alleen "chiuso per ferie", gesloten wegens vakantie...

Wat een idee om op vakantie te gaan als wij komen eten, begot...

Dus wat verder gereden, tegenover het Guinness-café was ook een trattoria, en die was wel open.

Mosselen voor Bettina als voorgerecht, octopus"armen" voor mij, en daarna een pasta met krab voor mij, met langoustines voor Bettina.

We hielden het bij een fles spuitwater van Alba, uit de kleine Dolomieten, zo vertelde het etiket op de fles...

De onvermijdelijke espresso mocht niet ontbreken, de doppio zal ik niet goed uitgesproken hebben...

Enfin, het was dik in orde, we voelden ons weer in Italië.

Bettina had tegenover de trattoria een wegwijzer zien staan "Cima Grappa 27".

De "cima" is de top van een berg, en de Grappa, is de bekendste berg hier in de streek, waar ook Bassano zijn naam deels heeft van ontleend.

We zullen eens gaan zien wat er daar te zien is...

Er waren hier wel een pak parapenters aan het rondzwerven, dat hadden we gezien.

Den auto in, de wegwijzer volgen, en het begon al meteen goed te klimmen.

Een pak haarspeldbochten, terugschakelen, opschakelen, da's plezant met de auto rijden zo...

De weg is vrij smal, maar als de beide tegenover elkaar rijdende chauffeurs hun verstand gebruiken, is 't zeer goed te doen.

We maken een eerste stop om de parapenters beter te kunnen zien, en klimmen daarna hoger en hoger...

Allez, onze Peugeot Partner doet dat, braaf als ie is tot nu toe...

We maken een tweede stop, we zitten dan al op 1050 meter boven de zeespiegel, en we zijn vertrokken op ongeveer 130 meter hoogte.

We bekijken de valleien, die indrukwekkend zijn, maar die, met de vele bedrijven die er zijn, niet echt mooi te noemen zijn...

We klimmen dan nog verder, rijden nog steeds tussen de bomen, af en toe steken groepjes "mottards" ons voorbij, zij kunnen hun stuurmanskunst botvieren op deze zeer bochtige bergwegen.

We stijgen boven de boomgrens uit, en horen en zien dan wat we reeds een tijd niet gezien hebben buiten, en dat zijn koeien.

Hier zijn veeteeltbedrijven, maar die dieren blijven op stal, want echte grasvelden zijn hier niet : of er staat mais op als voer voor de koeien, of wijnstokken, als grondstof voor de prosecco.

Hier, boven de boomgrens lopen ze wel rond, op de bergweiden.

Deze zijn niet afgespannen met prikkeldraad, nee, hier wordt je verwittigd door de koebel...

Precies Zwitserland, maar 't is Italië...

Geregeld loopt er eentje op haar gemak de straat over, maar ze zijn voorzichtig, en blijven uit de buurt van de passerende auto's, en omgekeerd.

Het is hier mooi, de temperatuur is hier gedaald tot 22°, en we belanden zo bij de "cima" van de Monte Grappa, die op 1 775 meter hoogte is gelegen.

Het uitzicht is hier prachtig, we passeren een aantal barretjes en bergrestaurants, fietsers trappen zich te pletter om boven te geraken, proficiat daarvoor, parapenters vliegen uit, de koebellen spelen prachtige muziek, en voor de rest fluit de wind zachtjes...

In de eerste wereldoorlog moet hier zwaar gevochten zijn, in de oorlog die hier als 1915-1918 wordt vermeld.

Op de top van de Monte Grappa zijn 2 militaire kerkhoven gelegen : op het ene "rusten" ruim 12 000 gesneuvelde Italiaanse soldaten, anderzijds zijn er meer dan 10 000 soldaten van het Oostenrijks-Hongaarse leger begraven.

Het is hier prachtig, blij dat we deze "toevallige" uitstap hebben gemaakt.

Daarna begint de afdaling, langs dezelfde weg terug.

Het gaat vlot, op 't gemakske aan...

We rijden naar de Grappa-distilleerderij van Nardini, maar de info op hun website is niet echt duidelijk.

We waren in het bedrijf zelf, waar wordt "gestookt", maar dat kan je blijkbaar niet bezoeken, wél hun shop in het centrum van Bassano del Grappa, vlak bij de Ponte Vecchio, waar we trouwens gepasseerd zijn tijdens ons bezoek aan die toffe stad.

Blijkbaar wordt daar het distillatie-proces uitgelegd, gevolgd door een proeverij, maar het distilleren van alcohol is telkens grosso modo hetzelfde, enkel de "grondstof" verschilt, en bij Grappa zijn dat de schillen en pitten en de restanten van het vruchtvlees van de druiven, nadat die geperst zijn om er wijn van te maken.

De betere Grappa-huizen persen blijkbaar druiven enkel voor de "grondstof", heb ik gelezen.

Enfin, geen Grappa-bezoek deze reis, proeverij zal wel lukken.

Grappa is een prima digestief, maar 't heeft een typische smaak, en ik lust die smaak toch wel weer, zeker?

Er is wel, zoals bij vele "sterke" dranken, een groot verschil in kwaliteit, en navenant in prijs.

Na dit geplande bezoek, dat dus niet is doorgegaan zijn we nog in de nabijgelegen Decathlon 2 badmutsen gaan kopen. Blijkbaar is het dragen van een badmuts in principe in Italië verplicht in elk voor het publiek toegankelijk zwembad, en ons volgende logement, dat een zwembad heeft, maakte ons daar op attent, zodat we er dan maar voor ons elk eentje zijn gaan kopen...

Een zwembad zal wel deugd doen bij dit weer, dus gaan we gebruik maken van de geboden faciliteiten.

Ook ons volgende logement heeft trouwens een zwembad tot mijn groot jolijt...

Daarna nog een kleinigheid gegeten bij Burger King, tractatie voor onze vrijdag, en daarna naar Ely's residence, waar we vanavond de laatste keer overnachten.

Het was hier dik in orde, rustig, zeer goed uitgerust qua materiaal, keuken, koelkast, airco, parking, zeer proper en correcte "gastheer".

Morgen nog de auto inladen, en dan rijden we zowat 360 kilometer, tot in het Noordelijke gedeelte van de Marken, waar we niet ver van Urbino logeren voor 2 nachten in een agriturismo, vakantie op het platteland, dus...

Daarna "verkassen" we meer Zuidwaarts in de Marken, waar we 5 nachten logeren, in een andere agriturismo.

Da's toekomstmuziek, ik sluit voor vandaag af, maar niet zonder te zeggen dat het een vakantiedag was, een rustige dag, dat we weer lekker Italiaans hebben gegeten, dat we nu aan een "Aperol pompelmo" bezig zijn, en dat onze uitstap naar de Monte Grappa letterlijk en figuurlijk adembenemend was.

U leest nog van ons...