Iseomeer, dag 4

Het Iseomeer zal zeer zeker niet zonder water komen te zitten, binnenkort, en de andere Noord-Italiaanse meren ook niet, vermoed ik...

Ik herinner mij nog beelden van dit voorjaar, waarbij het peil van het Gardameer 0,5 meter lager stond dan normaal, maar er is ondertussen wel al 't één en 't ander bij gegoten, mijn gedacht.

Gisterenavond is er hier nog een onweer losgebarsten om u tegen te zeggen.

Er werden bakken water uit de lucht gekieperd, maar deze morgen was het droog.

Een kort wandelingetje gemaakt om de benen te strekken, naar één van de nabij gelegen bakkers, achter ons "dagelijks brood".

Traditionele broden zoals bij ons, rond of langwerpig, vind je hier niet...

Dan maar in m'n beste Italiaans achter "pane nero", zwart brood, gevraagd, en multicereale trok daar het best op.

Enkele langwerpige soortement pistolekes gekocht, en dat wordt dan gewogen. Brood wordt dus per kilo verkocht, hier...

Ze waren lekker, de broodjes, en daarna gingen we op wandel...

Voor vandaag was er ook zware regenval voorspeld, en dus hadden we geen zin voor een boottocht of zo, en we beslisten te gaan wandelen, gewapend met paraplu en regenvest.

We hebben een wandeling langs het meer gemaakt, richting Castro, een naburige gemeente.

Het bleef voorlopig droog, de zon doorbrak bij momenten zowaar de wolken.

Eerst kuierden we langs de "jachthaven", waar toch wel wat zeilboten bij elkaar lagen.

We passeren een aantal oude, statige huizen, eentje volledig verkommerd...Echt zonde...

Dan passeren we langs een vrij grote fabriek, op de "grens" van Lovere met Castro.

We hadden deze reeds zien staan van in de stad op hoger gelegen plaatsen.

Ze blijkt nog actief te zijn, de Lucchini-fabriek, en er worden blijkbaar onderstellen voor treinen gemaakt.

Je ziet de assen en wielen in de werkplaatsen liggen.

We wandelen voorbij, en komen al snel in Castro.

Het is een klein dorpje, met een heel moderne kerk...

Het is een voorstad van Lovere en we volgen een wandeling, die toch niet zo goed was aangegeven, achteraf gezien. 

Tegenover de kerk zitten op een terrasje van een barretje wat oude mannen te keuvelen bij een glas wijn, dat walsend in hun hand rond draait.

We gaan het dorpje in en passeren aan de oude kerk, en vinden nadien geen blauwe markeringen meer, en gaan dan maar door op eigen houtje.

We komen zo snel terug aan het prachtige meer, dat zowaar door de zon wordt beschenen...

We wandelen langs het mooi aangelegde wandelpad, in de richting van een indrukwekkende, uit het Iseomeer oprijzende rotspartij...

Als je de auto's er onder ziet rijden besef je hoe hoog die wel moeten zijn.

Iets verder komt een bergbeekje, via verschillende kunstmatige niveauverschillen, het meer bijtanken...

Iets voorbij dit bergbeekje zien we weer de blauwe merktekens van de wandeling, en we klimmen, langs het goed aangelegde wandelpad, vrij snel boven het meer uit.

Het was een pittige klim, de kilo's moesten mee naar boven, maar we zijn er geraakt.

Het uitzicht over het meer was heel mooi, en van uit Castro zie je een pak meer van het Iseomeer dan van uit Lovere, dat eigenlijk het laatste dorp is aan dit meer...

We passeerden langs het kerkhof, en Bettina ging even op bezoek, ik bleef van op de speciaal voor mij voorziene bank het meer aanschouwen...

We wandelden rustig verder doorheen het dorpje Castro en hadden de intentie iets te gaan drinken...

Nougatbollen, de 3 zaken die hier zijn, zijn maandagmiddag gesloten...Pech voor hen, maar ook voor ons...

Een meegebracht spuitwaterje dus, en op naar Lovere...

Op de terugweg was het wisselen van de middagshift net bezig aan de fabriek, in 't passeren nog efkes de Conad, een winkel van een Italiaanse supermarktketen, binnen geweest om nog kleinigheden te kopen, en dan verder naar Lovere-centrum...

Wanneer we daar aankwamen, kwamen de weergoden hun belofte na...

Het begon eerst te druppelen, vervolgens te gieten...

Boem, pataat, de donderslagen en bliksems waren veelvuldig aanwezig...

We hadden evenwel nog een droge plaats kunnen bemachtigen op het "hoofdplein", maar dan in een ander restaurant dan dat van gisteren.

We bestelden een dagschotel, eerst een risotto met garnalen, inktvis en courgette als voorgerecht voor ons allebei, daarna branzino, zeebaars blijkbaar, met rozemarijnaardappelen voor Bettina, een vitello-bereiding,  kalfsvlees dus, met een heerlijke saus er over, met polenta, voor mij.

De schikking op het bord kon misschien beter, maar het was alleszins zeer lekker, en het gezellige Italiaanse humeur van het personeel deed dit middagmaal nóg meer eer aan.

Het karafje witte wijn,  het spuitwater en mijnen doppio espresso achteraf spoelden alles vlot door.

Dit was weer efkes genieten van de gewone Italiaanse keuken, en óf het gesmaakt heeft.

De ergste regen was intussen verder getrokken, het was reeds ruim in de namiddag, en we keerden op ons gemak terug naar ons appartementje...

Nog wat verder genoten van "ons" dorpje, en wat voorbereidingen beginnen doen of verder zetten voor onze volgende dagen.

Het zou droog worden vanaf morgen, normaal gezien, en elke dag zou het weer beter moeten worden, als de voorspellingen kloppen.

We zien het wel, ons vakantiegevoel is present, Italië bevalt ons alweer, en voor de rest laten we de boeren maar dorsen...

We hebben alleszins weer een leuke dag achter de rug aan de rand van dit mooie, rustige meer...

Morgen maken we een uitstap naar Bergamo met de lijnbus...

Ciao...