Wandelen naar en rond de baden van Afrodite

Na onze voorgaande reisdagen, zijn we nu eindelijk “gesettled” in het Souli Beach hotel.

We hebben onze eerste nacht goed verteerd, lekker geslapen, een paar keer wakker geweest, maar deze ochtend voelden we ons toch uitgerust.

Na een wasbeurt zijn we voor de eerste keer hier het ontbijt gaan uittesten, en ’t is ons bevallen.

Zeer gevarieerd ontbijtbuffet met yoghurt, fruit, allerhande soorten brood en beleg en drankjes, dus we zijn hier geiren en ’t heeft ons bekoord en gesmaakt.

We stonden er stevig op en op onze eerste echte vakantiedag hier in Latchi wou Bettina een stevige wandeling maken, richting “Baths of Aphrodite”. Deze zijn gelegen in Neo Chorio, op een 5-tal kilometer van ons hotel.

Na het ontbijt eerst naar de kamer om ons rustig aan klaar te stomen, we zijn immers in verlof.

Ik lees nog een 2-tal hoofdstukken, en dan zijn we vertrekkensklaar. Een paar flesjes water mee, fototoestel in de aanslag, wat fruit mee voor bij een hongertje en wijlen weg.

Er is niet echt een wandelpad, dus moeten we de asfaltbaan volgen, maar dat valt best mee : deze is voorzien van een wandelstrook én er is niet veel verkeer.

Na een heel dik uur stappen komen we aan bij de Baths of Aphrodite. Onderweg zijn we een aantal keren gestopt om fotootjes te maken van de zee en de kust, en tegen onze aankomst daar is het middaguur al gepasseerd.

We leggen een klein “fongken” met een Cyprus salad en voor mij een large Keo in het restaurant, genoemd naar deze baden.

In de baden, die in de zee zijn gelegen, onder het restaurant, is er een toeriste aan het baden, maar aan haar contouren te zien was ’t niet direct een afstammelinge van Aphrodite, de Griekse godin van de schoonheid…

Daarna gaan we in de buurt eens zien wat er nog te wandelen is, en na een bezoek aan de “bron” waar de baden hun water vandaan zouden halen, komen we aan het begin van enkele wandelpaden.

Bettina stelt voor de Aphrodite Nature t-Trail te wandelen : 7,5 kilometer lang, en met een maximale hoogte van 375 meter.

We vertrekken iets hoger dan zeeniveau, dus dat belooft…Het is een mooie wandeling, dat wel, maar deze loopt over een zeer rotsachtige ondergrond, en dan bij een mooi zonnetje, met een geoefend wandellichaam als het mijne pakweg 350 meter stijgen over een niet al te grote afstand, dan kan ik je verzekeren dat je af en toe puft.

De Bettina van enkele maanden geleden en ruim 18 kilo zwaarder zou er niet aan begonnen zijn, zeker weten…

Enfin, we zijn er aan begonnen, ik heb gepuft en zoals steeds ben ik er ook geraakt, het water en het fruit hebben zeker geholpen.

De begroeiing onderweg was zeer mooi, da’s één van de voordelen in het voorjaar op vakantie te gaan, dan staan alle planten in bloei.

Er stond een pak prachtige gele brem, vele anderskleurige veldbloemen, pijnbomen, en eens we het hoogste punt voorbij waren hadden we een prachtig vergezicht op de kust en de azuurblauwe en smaragdgroene zee.

Het was zeer de moeite waard.

De afdaling, die vrij kort was terug naar het zeeniveau, liet zich ook gewaarworden in de knietjes en de spieren.

Ik heb een stil vermoeden dat we morgen zullen voelen dat er toch nog spieren in onze benen zitten, ik ben benieuwd…

We waren terug bij de Baden van Aphrodite net voor half vijf, en aangezien we voor vandaag de kaap van de 20.000 stappen reeds hadden gerond en we toch ook al serieus in ’t zweet stonden, hebben we dan beslist de klaarstaande bus te nemen tot aan ons hotel.

Die anderhalve euro per persoon wilden we er wel aan spenderen.

De busrit duurde ruim 5 minuten en er is een halte aan ons hotel.

De gin en tonic als beloning voor deze inspanning was zeer zeker welkom, en onze ijsblokjes overleven nog van gisteren, goe frigoken dus…

Daarna zijn we nog even de temperatuur van ’t zwembadwater gaan opmeten en ’t is nog steeds fris, maar het blijft een aangename verkoeling na meerdere uren inspanning en zweten.

Ik lees nog enkele hoofdstukken in “De onderpastoor”, ’t begint mij danig te amuseren…

Daarna een verkwikkende douche en dan zijn we terug in het “hotelrestaurant” gaan eten.

Opnieuw lekker, ikke eerst garlic mushrooms en daarna zwaardvis, Bettina nam, net als gisteren, dolmades, gevulde druivenbladeren met gehakt en nadien een soort keftedes, gehaktrolletjes.

Daarna nog een dessertje en een brandy van ’t huis, en we kunnen weer verder tot morgenvroeg.

We voelen dat we vandaag bewogen hebben.

Bettina is ondertussen al onder zeil en ik ga hier nu ook eindigen voor vandaag.

Morgen is ’t weer ne congédag, en ons bedoeling is in de namiddag een boottocht te maken langs dezelfde kust van uit Latchi, maar dan vanaf ’t water bezien…

Verder gaan we ook verder trachten te blijven bewegen, als onze spieren solidair zijn…

Sloapwel…