Un giorno in Lipari...

Een dagje Lipari...
Onze nachtrust heeft weer deugd gedaan.
Ik was iets na vieren al eens wakker, maar viel daarna vlot weer in slaap.
De kamer kan goed verduisterd worden met blaffeturen, en dat scheelt...
Het ontbijt wordt geserveerd in het restaurant tussen half 8 en half tien.
Tegen een uur of negen draven we op, de tros Fransen die we al een tijd hoorden kakelen zijn intussen den hof af.
Er is bijna niemand meer, nog een tweetal dames en een koppel Vlamingen waarmee we gisterenavond bij ons vertrek voor het avondeten een korte babbel hadden.
Ze waren van Gent, hij bleek afkomstig van Dendermonde, allez, Sint-Gillis...
De Buisstraat als ge dat kent...
We hebben gisteren enkel over Sicilië, de Etna en dergelijke gebabbeld en niet over onze "roots".
Deze morgen vroeg ik dan zijn naam en het blijkt een De Man te zijn. "Van 't zetelfabriek?", vraag ik, maar da's niet het geval, meer van achteraan de Buisstraat zegt hij...
Ik denk efkes verder, en vraag hem : "Uw vader, die gaf zeker les op ' t VTI?".
Da klopt, zegt hij, waarop ik : "Dan zijdegij de zoon van de Langen", dat ze zegden op 't VTI.
Ge zijt er, zegt hij...Destijds van de mannen van de KSA die op de biëstemèt naar school zijn geweest heb ik nog gehoord dat hunne leraar wiskunde vanachter in de Buisstraat woonde, en hier in Lipari kom ik die zijne zoon tegen.
Het ontbijt was weer molto bene, we staan er sterk op, wensen onze landgenoten nog een goeie reis, want zij gaan vandaag al terug naar Sicilië, wij pas morgen...
We maken ons klaar om op pad te gaan,maar weten nog niet goed hoe?
Te voet is geen optie, ge-weet-wel....
We zien wel als we in " 't Stad" zijn.
Ik had gedacht met de bus, maar de buslijnen en aansluitingen zijn slecht.
Ik moet ook nog een laatste keer wat kleren gewassen krijgen en had gezien dat er hier 2 wasserijen zijn.
Dus, mijne waszak mee, en wijlen op pad.
Wasserijtje vlot gevonden, afgeleverd, en ze zou de was zelf terugbrengen...
Als dat niet gemakkelijk is.
Wijlen verder en we komen aan de haven waar een paar autonollegio's zijn, autoverhuurders dus.
Er staan een paar Citroën mehari's bij, maar da's met handvitessen aan 't stuur, en dat ziet Bettina niet zo zitten.
Begrijpelijk, dus...ne Panda.
Hij had er enen beschikbaar, vol schroeven en blutsen, maar de motor draait. Da's 't belangrijkste en dan kunnen we ook geen discussie hebben over een bluts of een schram of die er al dan niet al was.
Wij de Panda in en weg.
Lipari is, zoals alle Eolische eilanden, zeer klein.
Als je het eiland rond rijdt heb je zowat 40 kilometer op de teller.
We zijn zo langs alle "dorpjes" gereden, geregeld gestopt om de prachtige natuur te bewonderen en te fotograferen. Ook hier staan vele bloemen en planten, in alle kleuren en tinten, nog volop in bloei.
Ook het zeewater kent een variatie van allerhande soorten blauw tot turquoise.
Prachtig om zien...
We kijken ook geregeld uit op de ons omringende eilanden, waar we ofwel al hebben aangelegd, zoals Panarea en Vulcano, of die we bezocht hebben, Stromboli en Salina dus, of die de reden zijn om nog eens terug te komen, Alicudi en Filicudi...
Onderweg stoppen we even aan een "look-out" van waar we een mooi zicht hebben op Salina, en er staat een verkoper die allerhande lokale specialiteiten verkoopt. We proeven van zijn home-made Malvasia en kopen een flesje...Zal vermoedelijk wel uit geraken...
Het weer is hier vandaag prachtig. Helblauwe lucht en dat heeft zijn effect op de belichting op gebouwen en zee en op de mens.
Vakantiegevoel kwadraat...
We rijden verder en wijken even van de hoofdweg af voor een bezoek aan één of ander heiligdom.
Het kerkje was mooi, maar het wegje er naar toe ook.
Bettina heeft direct haar stuurmanskunsten kunnen bovenhalen: korte haarspeldbochten, steile klimmetjes, en baantjes, één auto breed.
En dan hoop je dat je geen tegenligger tegenkomt, en, jawel, daar issem...
Wij moeten even achteruit tot de weg wat breder wordt voor net 2 auto's van het Pandaformaat, vandaar onze voorkeur voor dit type auto, en hij rijdt tot naast ons, zodat wij verder kunnen en hij ook, als hij even terug achteruit rijdt nadat wij vertrokken zijn.
Hier gebeurt dat met een vriendelijke zwaai naar elkaar, in ons Belgenland is dit ongetwijfeld verkeersagressie...
Ze heeft dat goed gedaan...
Wij weer verder, nog een paar mooie panorama's meegepikt, onder andere van de zeestraat tussen Lipari en Vulcano, waar we met de "Siremar"-ferry doorheen zijn gevaren.
Tot slot rijden we ook nog eens tot aan het Osservatorio, waar ze onder andere vulkanologisch en seismisch onderzoek doen.
Dit is gelegen op het Zuidelijkste punt van Lipari.
De weg er naar toe is weer adembenemend, en vanaf dit punt heb je een magnifiek zicht op Vulcano, en ergens ver weg in het Westen liggen Alicudi en Filicudi in de waas van het verdampende zeewater.
Beneden zien we de "Siremar"-ferry, die ons enkele dagen geleden heeft afgeleverd op deze prachtige eilanden, verder stomen, richting Milazzo, net als alle dagen van de week.
We rijden terug, leveren onze auto in, we hadden er deze morgen al 3 liter bijgetankt, zoals gevraagd...
Daarna is het tijd voor ne grote Peroni voor mij en nen Aperol Spritz voor Bettina.
Den beer grolde al een tijdje en dus eten we iets...
Bettina vraagt een parmiggiana, dat is met aubergines en mozzarella, en ik probeer een pane Cunzatu, een plaatselijke specialiteit.
Een kanjer van een geroosterd "broodje" met daarop tomaten, kappers, olijven, basilicum en tonijn...
Lekker, alweer...
Verder naar 't hotel, daar het frisse zwembad in dat is bevolkt door een aantal gesticulerende Fransen, maar 't was groot genoeg.
Daarna het been efkes laten rusten, al wat tokkelen, wat lezen, allez, den toerist uithangen gelijk as dammen zeggen...
Da mag ook eens, hé.
Deze avond blijven we hier eten in 't restaurant.
Het is er druk met die tros Fransen, maar de bediening gaat vlot en het eten en drank waren verzorgd en lekker...
Nu mijn epistel afmaken en mijne laatste drup Metaxa van deze fles uitlikken, en dan bagage voorbereiden.
Mijne was is afgeleverd, we hebben deze namiddag onze tickets voor de ferry van half tien naar Milazzo al gekocht, dus we kunnen morgen weer naar Sicilië.
We korten af, maar we kijken meer en meer terug op een wondermooie reis.
De minpuntjes die zullen hopelijk snel vergeten zijn, en er zit maar één ding op : nog eens, tot als 't goed is...
Buona notte...