Milazzo naar de Eolische eilanden

Vandaag alweer een reisdag, maar eentje om duimen en vingers vanaf te likken...

Deze morgen waren we reeds vroeg wakker.

Er moest niet zo veel gebeuren aan de bagage aangezien we gisteren slechts het hoognodige hadden uitgepakt, rekening houdend met het feit dat we slechts één nacht in Milazzo bleven.

Het was een goed bed bij Simona, dus goed uitgerust, douchke pakken, de straat over voor een cornetto con crema en een lekkere cappuccino, voor Bettina een appelsiensapje.

Daarna op weg naar de haven, maar da's gelukkig niet te ver.

Als we daar toekomen is het al druk bij Libertylines, maar nog geen Siremarschip te zien.

Bettina vraagt bevestiging en krijgt deze ook dat "onze" boot er zo zal aankomen.

Wachten dus, en inderdaad, daar komt de Sibilla aangevaren...

Het schip is een stuk kleiner dan diegene waarmee we van Kreta naar Piraeus zijn gevaren, maar er gaan toch ook vrachtwagens en auto's mee.

Er is niet te veel volk en dus gaat het inschepen van passagiers en voertuigen heel vlot.

Iets na negenen worden de trossen losgegooid : een compleet nieuwe deur gaat voor ons open, namelijk de Eolische eilanden.

7 stuks, alle van vulkanische oorsprong, waarvan nog eentje actief, de Stromboli...

Er gaat een Frans koppel met ons aan boord die Vulcano als bestemming hebben.

Dus, meteen weten we dat we niet rechtstreeks naar Salina zullen varen.

Who cares? Siamo en vacanze, we hebben tijd...

Er is wat bewolking maar het zonnetje geeft een heerlijk gevoel op het bovendek, zonder echt té warm te zijn.

Milazzo wordt kleiner en kleiner en verdwijnt helemaal, we varen een stuk langs de kust van Sicilië en de boot kiest dan voor open zee...

Na ongeveer een uur naderen we een eerste eiland Vulcano.

Bij het binnenvaren rieken we een onaangename geur: zwavel....

Vulcano staat bekend om zijn modderbaden bij de zwavelbronnen, en die ruik je van ver.

De boot meert aan, er worden een aantal passagiers en voertuigen gelost, maar er komt ook verse lading aan boord.

Alles samen neemt dit een tiental minuutjes in beslag.

Trossen weer los, en op naar 't volgende eiland. Hetwelke? Weten we niet, ons einddoel is Salina vandaag en da's ons bevestigd.

We varen een tijdje. We naderen vrij snel een ander, groter eiland, dat door een soort "zeestraat" wordt gescheiden van Vulcano. Na een drie kwartier varen leggen we opnieuw even aan om te laden en te lossen.

Dit blijkt Lipari te zijn, het "hoofdeiland".

Mooi stadje precies...

Hier logeren we 2 nachten op onze terugweg naar Milazzo.

Weer vrij snel vertrokken in Lipari en we varen niet zo veel later door die zeestraat tussen Lipari en Vulcano.

Mooie rotskust.

We zijn blij dat we deze ferry hebben geboekt, 't is zalig buiten zitten en je kan rustig de verschillende eilanden aanschouwen.

Je ziet aan hun vorm duidelijk dat het "dode" vulkanen zijn.

Plots zie ik een dolfijn opduiken, iets daarna nog een tweetal, maar daar is het spijtig genoeg bij gebleven.

Het zal voor hun ook feestdag geweest zijn, dat zullen er een drietal met "zondagsdienst" geweest zijn...

We naderen weer een eiland, en dat blijkt Salina te zijn.

Dit eiland heeft 2 havens, Rinella en Santa Marina.

Eerst nog wat lossen in Rinella en dan gaat het verder naar onze eindbestemming, Santa Marina de Salina.

Het is intussen reeds na enen 's middags...

Dat kan ons geen barst schelen, we zijn in verlof, we hebben tijd en onze ferrytocht was prachtig....

We logeren 2 dagen in Malfa, aan de Noordkust van dit eiland, en dus moeten we daar geraken.

Een taxi is een optie, maar er rijden ook bussen, en de volgende gaat pas om 14 uur 5....

Is dat een probleem?

Waarom dan wel? Ons ontbijt was beperkt en de zilte zeelucht heeft ons een hongertje doen krijgen.

We duiken een winkeltje binnen waar ze reclame maken voor "panini".

Da's nog eens idee, dat hebben we nog niet gehad.

Er staan broodjes die er lekker vers uitzien op zijn koeltoog, en hetgeen er in ligt ziet er ook zeer smakelijk uit.

Je kiest maar uit en de winkelier prepareert je broodje naar je smaak.

Bettina heeft graag mortadella, da's zeer lekkere worst, een beetje vergelijkbaar met hespenwost, met een doormeter van een 20-tal centimeter, die flinterdun wordt gesneden, en laat daar zongedroogde tomaten op doen.

Ik ga voor een oudere geitenkaas en laat daar nog wat donkere salami bovenop doen.

Die man weegt al het beleg af en maakt dan de rekening, schitterend gewoon...

En lekkerrrrr...

Het is bijna 2 uur deze namiddag, en dus gaan we naar de bushalte, een 100-tal meter verder.

Rond 10 na 2 is de bus daar en we vertrekken naar Malfa.

De chauffeur zegt dat we kort bij Malfa van deze bus moeten overstappen op een kleinere bus.

Het is niet zo een lange rit, maar wel heel mooi langs kronkelende, snel klimmende wegjes van waar je soms loodrecht naar beneden kijkt tot aan de zee.

Aan de "hoofdweg" stopt de bus, en we stappen uit, en stappen in een kleiner busje, voorlopig zonder chauffeur...

Iets later daagt er eentje op, en 't blijkt diezelfde vriendelijke man van daarnet te zijn.

"Hotel Ravesi, you"re staying, isn't it"?

Hij wist het nog...na enkele minuutjes rijden stopt hij : "Here you are, hotel Ravesi, enjoy your stay in Malfa...".

Ik vermoed dat die man ooit voor De Lijn heeft gewerkt, je herkent zo die vriendelijkheid...

We worden in hotel Ravesi zeer vriendelijk ontvangen door 2 vriendelijke dames, allebei spraakwatervallen, waarvan Laetitia ons rondbrengt.

Binnen de kortste krijgen we alle nodige informatie, worden we naar onze kamer begeleid om er onze bagage te droppen, en nadien krijgen we een korte rondleiding.

Onze kamer is ruim en proper uitzien, met een mooi terras er voor.

De tuin van het hotel is prachtig, veel bloemen en planten en dan komen we bij het infinityzwembad met uitzicht op de zee en de Stromboli.

Je ziet zijn silhouet én rookpluim aan de einder.

Dit is vakantie zoals ik het graag heb.

De kamer binnen, wat gerief uitgepakt en het zwembad in...

Gelukkig voor mij is dit een normaal hotel, met normale toeristen, die een zwembad gebruiken op vakantie waarvoor het dient : om aan te liggen, niet om er in te zwemmen...

Het water is fris, maar goed te doen...

Het was hier vandaag trouwens niet zeer warm, in de zon vooraan in de 20°, en deze avond heb je een fleece nodig.

Na het zwemmetje gaan we eens op wandel in het dorp, op zoek naar de "Conad", da's de lokale Carrefour-express en die kennen we uit vorige Italiëreizen.

Onderweg komen we een busje tegen, en de chauffeur zwaait enthousiast...

Het is onze vriend van De Lijn weer...

Laetitia had tijdens de rondleiding gesproken over hun bar, had die ook getoond, en ze had meegegeven dat er tussen 6 en 9 deze avond, zoals elke avond een soort happy hour is.

Hierbij bestellen wij onze cocktails en er staat een aperitiefhapjesbuffet klaar, een "aanbieding" van het hotel.

Dat moeten we eens proberen, newaar....

Dus, bij terugkeer onze koopwaar naar de kamer gedaan, en dan richting bar...

Het is er vrij druk. Er is hier vandaag een hele bende, voornamelijk Duits sprekende, jonge koppels toegestoken die hier blijkbaar voor één of andere reden samengekomen zijn.

Het hotel is niet zo groot, maar wel goed gevuld.

We bestellen ons een Piña Colada voor Bettina, en ik een Gin and tonic met Hendrick's als basis en een zeer degelijke tonic er bij.

Het duurt een poos, maar we zitten op ons gemak met zicht op de tuin, zwembad en Stromboli.

De dienster daagt toch op, we laten ons bedienen en doen een eerste smaaktest...

Het mag er wezen, Daniele, de bartender, kent zijn vak.

Ik heb hem gevolgd bij zijn preparaties, en hij gaat zeer gedreven maar ook zorgvuldig te werk, en dat merk je.

We gaan dan tot aan het hapjesbuffet, en da's inderdaad zeer knap gedaan : olijfjes, parmigiana, dipsausjes met geroosterde broodjes en nog van alles.

Italiaanse speciliteiten, het is mooi én lekker.

Het vakantiegevoel borrelt nog meer op.

Onze drankjes beëindigd, naar de kamer voor mijne fleece, en gaan we nog iets eten.

Onze aperitief en voogerecht hebben we al gehad.

Iets verder dan ons hotel, Malfa is een klein maar leuk dorp, stappen we een bar-restaurant binnen.

Dit moet volstaan voor een hap.

Bettina houdt het bij kip, ik kies een pasta a la norma, met aubergines en tomaten.

Waarschijnlijk de meest geprepareerde pasta in Italië, maar dat mag ook wel eens...

Daarbij een birra Moretti van 't vat en spuitwater, en, om af te sluiten in Italië naar onze traditie, een limoncello voor 't vrouwtje en een doppio espresso voor 't mannetje.

Nog efkes naar de vonken van de Stromboli in de verte kijken, wat tikken en seffes gaan slapen.

Het was een prachtige dag, dit is een zalig hotel, dus beseffen we nog maar eens dat 't leven mooi kan zijn, om er Will Tura nog maar eens bij te betrekken.

Ne zaligen brugdag morgen, voor de werkenden, en ne goeie congé in Spanje voor de dakwerkers en prettig familieweek-end voor anderen.

Slaapwel...Tot morgen...