Athene en Akropolis

Voor jullie verkiezingsdag, voor ons verlofdag...

Alhoewel...

Goed geslapen vorige nacht in onze nieuwe locatie, Athene.

Ik heb de indruk dat deze stad, we waren er 10 jaar geleden, en ik 29 jaar geleden ook al, ondanks de zware financiële crisis die Griekenland heeft moeten doorstaan, een serieuze sprong voorwaarts heeft gemaakt.

Alles is er veel properder geworden.

Na het ontbijt, dat niet de vergelijking kon doorstaan met wat we stilaan gewoon werden, is toch degelijk genoeg om ons overeind te houden.

Bettina vertrekt met de hop-on-hop-off naar de Akropolis, aangezien ze deze graag nog eens zou bezoeken.

Ik ben er reeds 2 keer geweest en ik heb leukere plannen.

Ik mag vandaag naar het hospitaal in Athene.

Dit is op slechts 1,2 kilometer afstand gelegen, maar da's te zwaar...

Kan je je wel voorstellen....

Dus een taxi in, en weer een staaltje van would-be-oplichterij : 5 euro, da's alles dat die mannen uitkramen...

Taximeter, man, I need a receipt.....

Dus, dik tegen zijn zin duwt hij de meter op.

Na goei 5 minuten zijn we er.

3,5 euro, dat is geen wereld van verschil, maar Athene is er voor gekend.

De rest krijgt hij als drinkgeld...

Ik meld mij aan bij een vriendelijke dame die degelijk Engels praat.

Inschrijving gaat vlot en ik mag plaatsnemen en wachten.

Na een 10-tal minuten komt een verpleger mij afhalen op 't gelijkvloers en brengt mij over naar een andere zetel op de 6de verdieping.

"Wait here for doctor" zegt hij nog en weg is hij.

Er is regelmatig beweging en uit een kamer komt een, zo blijkt, Nederlandse dame, been in de plaaster, die deze avond naar huis "mag".

Zou ik ook naar huis "mogen"?

Eigenlijk was mijn grootste zorg te weten of het medisch te verantwoorden is om verder te reizen.

Sommigen onder de lezers vinden het waarschijnlijk gek door te gaan maar tot op heden denkt ieder het zijne en het is en blijft "onze" reis, en, als het even kan, gaan we door.

Ik had ook rekening gehouden met een mogelijke bloedklonter, hoewel ik geen val heb gemaakt of zo, maar je weet maar nooit.

Vandaar ook mijn bezoek aan een dokter en op diens advies de vraag naar een Triplex, u allen intussen gekend...

Ik zit daar een tijdje te wachten, en dan komt een andere verpleegster, ze spreekt en verstaat amper Engels, mij halen om naar de eerste verdieping te gaan.

Ze levert mij af bij een vrouwelijke dokteres, die een echografie begint te maken van mijn rechterbeen.

Alles blijkt in orde met de bloedvaten en dergelijke, dus geen bloedklonters.

"Oef, ik mag niet naar huis"...

Op de vraag of ik mag verder reizen beantwoordt ze bevestigend, en ze voegt er al schertsend aan toe dat, als ze mij ziet stappen, ze er gerust in is da'k het rustig aan zal doen.

Ik had diezelfde vraag ook al aan dokter Tzagarakis gesteld en deze zag er ook geen graten in als er geen bloedklonter zou zijn, natuurlijk, want da's een tikkende tijdbom.

Ze valt goed mee, de ouder wordende dokteres-echografiste, vertelt dat ze vorige week in Catania, waar we morgen naar toe vliegen, is geweest, en dat haar eerste keer Sicilië heel goed is meegevallen en dat ze er nog naar toe gaat...

Ze vermoedt dat ik een Bakercyste in mijn rechter knie heb.

Ik heb dat eens gegoogeld en dat zou wel eens correct kunnen zijn, de symptomen kan ik beamen, de oorzaak ken ik niet.

Een orthopedist moet dat verder uitzoeken, maar dat ga ik in België verder laten onderzoeken.

Ik geef haar groot gelijk dat ze nog terug naar Sicilië gaat, zij mij ook als ik zeg dat het onze vierde keer wordt, ze maakt haar medisch verslag af en geeft een copy aan mij, en ik mag vertrekken...

De verpleegster komt mij ophalen, zet mij terug af op de zesde verdieping voor het volgende onderzoek.

Welk onderzoek?

Ik weet het niet, zij ook niet..."Wait here...".

Dus ik wacht, misschien toch een orthopedist?

Na een dik half uur wachten op Godeau komt ze mij vertellen dat ik mag gaan.

Begrijpe wie kan...

De receptioniste vertelt mij dat ze alles heeft doorgestuurd naar Mutas, en die regelen alle onkosten. 

Mooi is dat...

Ikke terug naar buiten en op mijn gemak de straat uitgewandeld tot aan de National library, die op 450 meter wandelen is gelegen.

Het gaat vrij vlot, eens ik in beweging ben...

Daar pak ik de hop-on-hop-off, richting hotel, maar Bettina is ook aan het bussen en dus spreken we af aan de Akropolis, waar alle buslijnen samenkomen.

Van daar uit gaan we dan samen de gele en groene lijn, die we gisteren nog niet deden, "afrijden".

Het duurt wel even vooraleer we samen aan de Akropolis waren, maar 't is gelukt, en na enige tijd kwam er dan ook nog een "gele lijn-bus" aan...

Deze gaat naar de Atheense "riviera".

Deze is inderdaad wel prachtig en bepaald mondain te noemen.

De zeil- en motorjachten die daar liggen te dobberen...

Ik denk niet dat ze vermogensbelasting kennen in Griekenland.

De rit duurt 2 uur, en na onze overstap naar Athene centrum met de oranje lijn stappen we af aan de halte bij ons hotel.

Aangezien we deze middag maar een kleinigheid hebben naar binnen gespeeld, en het intussen half zeven is gepasseerd, gaan we onmiddellijk eten.

Deze keer is restaurant Munori aan de beurt.

Bettina gaat voor fetakaas in filodeeg met honing als voorgerecht, ik neem Tsagarapas, wat uiteindelijk een soort heerlijk Grieks roerei blijkt te zijn.

Vervolgens nemen we een mixed grill van allerhande vleessoorten, kip, varken, worstjes, burgers...

Lekker gegrilld, dus het heeft weer gesmaakt, met daarbij een half litertje witte muscatwijn.

Efkes naar de verkiezingsuitslagen gekeken, zien gebeuren waar ik voor gevreesd had, en beseft waarom ik blij ben dat ik niet naar huis "mag"...

Ik besef met de dag meer waarom ik maar al te graag regelmatig vertrek uit een land met een, in mijn ogen althans, tamelijk groot aantal zielepoten...

Misschien komt er wel een dag waarop we ook ergens de "vreemdeling" gaan uithangen, in de hoop dat ze daar niet zeggen "eerst onze eigen mensen".

Enfin, ik ga er mijn slaap niet voor laten :

Ik heb enigszins geruststellend nieuws gekregen, maar de hinder zou nog wel een tijdje kunnen blijven duren, want, als het al zo een "Bakercyste" zou zijn, hoe en hoe snel die weggaat moet ik nog afwachten.

De rest zien we wel, onze gevolmachtigden hebben hun job gedaan maar dat heeft een 2de zwarte zondag niet kunnen voorkomen.

Morgen mogen we hopelijk Griekenland buiten en Italië binnen, want Sicilië en de Eolische eilanden zijn aan het wenken...

Kalinichta voor de laatste keer...