Groetjes uit Kato Galatas

Zot zijn doet geen zeer... Awel, bij mij is dat niet anders.

Oorspronkelijk had ik, Bettina, in gedachten om de Samariakloof te bewandelen die 18 km lang zou zijn. Ik had echter geen zin om dit in mijn eentje te doen want voor Gerd zat het er zeker niet in. Dus verliep mijn dag als volgt... 

Deze morgen na een eenvoudig maar lekker ontbijt ben ik er alleen op uit getrokken want Gerd zijn knie blijft tegenpruttelen. Naar de klachten toe vrees ik voor zijn meniscus... Niet dat ik een dokter ben maar van knieën weet ik ondertussen wel al het een en ander.

Met mijn dagelijks rugzakje vertrok ik naar bus 21 richting Chania maar bij het buitenkomen uit het hotel zag ik hem net passeren... Oeps, een minuutje te laat. Dan maar wachten op de volgende en ondertussen wat genieten langs het water. Te voet is het vier kilometer, op zich zou dat geen probleem zijn ware het niet dat ik mijn weg niet kende. En om constant op Google maps te volgen had ik ook geen zin.

Na een half uurtje kwam de andere bus erdoor en ik weg... tot aan de 1866 Square in Chania. De richting van de Old Town kende ik al van eergisteren dus dat was een makkie. Het staat trouwens goed aangegeven in welke richting je moet lopen en anders volg je maar de toeristen. Dan kom je er ook...

Ik ben vertrokken met enkele opdrachten. Geld afhalen aan een bank, als er een apotheek open is, want het is zondag, Voltarengel kopen, wat rondkuieren in straatjes en foto’s nemen maar als eerste opdracht ging ik op zoek naar het winkeltje waar we eergisteren onze T-shirts lieten bedrukken.

Bolke, onze teddybeer, had een T-shirt in het blauw dat we van thuis meebrachten. Maar dat was zo kaal. Daarom nam ik het T-shirt mee om er ook een print te laten opzetten, iets typisch van Kreta. De winkel waar wij geweest waren was gesloten. Ik vond een andere maar ook gesloten. Doeme toch... Maar als ik iets wil zal ik er alles aan doen om het te krijgen. Een derde was open maar had alleen maar grote prints dus ik weer verder tot de volgende en daar werd mijn doel bereikt. Toen ik wou betalen vertelde die lieve man mij dat het gratis was... Tof hé... Zover de eerste opdracht... 

Tijdens mijn zoektocht voor de eerste opdracht genoot ik natuurlijk ook van alle mooie hoekjes en kantjes van de Old Town van Chania. Aan souvenierwinkeltjes is er ook geen gebrek. 

Niet dat ik gelovig ben, maar een kerk trekt me altijd aan en dan kan ik niet weerstaan om binnen te gaan. Zo ook vandaag... 

Ik liep verder naar de haven maar nam nu de linkse kant tot mij. Hier waren ook veel restaurantjes waar de mensen gezellig aan het eten waren. Dat heb je als je alleen de baan op bent en je wederhelft in het hotel achterblijft. Dus "gezellig eten zal voor vandenavond zijn" dacht ik dan en ik liep verder. Nog meer van die kleine straatjes met leuke hoekjes... tot ik weer op de 1866 Square uitkwam. 

Een apotheek die open was had ik nog niet gevonden maar er hing een lijstje van de "apotheek van wacht" omhoog, tikte het adres in Google Maps in en vond er een op 850 m van me vandaan. Dus hop met de beentjes en er naartoe. En ondertussen nog wat geld afgehaald, in een winkeltje een cola en twee banaantjes gekocht en de opdrachten waren vervuld. 

Toen ik terug op de 1866 square aankwam had ik tweemaal geluk. Ten eerste gaf mijn stappenteller het signaal dat de 10.000 stappen binnen waren én er stond een bus 21 klaar naar Kalamaki. 

Onderweg nog getwijfeld of ik vroeger zou uitstappen aan één van de baaitjes maar toch maar doorgereden tot het hotel. 

De boodschappen gaan afgeven, efkes bijpraten, T-shirt bij mijn vriend aangedaan, ne keer gedronken en zitten googelen op maps voor nog een kleine wandeling naar Galatas, iets meer landinwaarts gelegen. 

Dus ik weer op stap... Het begon met een klim maar wat is dat nu nog voor mij... Na de klim kwam ik op een grotere baan met toch tamelijk wat verkeer, stak de autostrade over... weliswaar door middel van een brug hé... en liep verder richting Galatas. Na een dik half uur kwam ik terecht in het centrum, efkes rondgekuierd rond de kerk en dan terug richting hotel. Twee honden vonden mijn bezoek niet zo leuk maar ik mocht dan toch door omdat ik vriendelijk was. Blaffende honden bijten toch niet.. Ik nam een stukje dezelfde weg als in het opgaan en ook een ander stukje voor het afdalen... Mooie vergezichten en fotooke hier, fotooke daar. Terug in het hotel had ik dan reeds 17.700 stappen en ik was tevreden... 

En Gerd... die heeft het ondertussen heel rustig aan gedaan. Af en toe met de beentjes omhoog, ne keer gaan zwemmen en verder genieten op het terras. Het is voor hem ook zondag hé... 

Rond half acht besloten we om naar het kort bijzijnde restaurant te gaan, Salavantes.. Gerd had op Trip Advisor goeie recensies gelezen dus het proberen waard. Een gezellig tuinrestaurant, deels overdekt, deels in openlucht... Mooi zicht op de bar waaruit we een keuze maakte, voor Gerd een Martini Bianco en voor mij een Ouzo, ook Bianco nadat het ijs er zich mee vermengd had. Als appetizer kozen we alletwee voor "Village bruschetta", elk drie broodjes met zwarte olijventapenade, heerlijke zongerijpte stukjes tomaten met olijfolie en fetakaas afgewerkt... Onze vrienden wezen gewaarschuwd, bij de eerstvolgende gelegenheid krijgen jullie dit ook voorgeschoteld. Witteken, voor jou zonder fetakaas hé... 

Als hoofdgerecht koos Gerd voor rundswangetjes en voor mezelf koos ik de gegrilde octopus. Allebei heel lekker dus het etentje met ons beiden was niet alleen gezellig maar ook super lekker... 

Als afsluiter kregen we nog een panna cotta en raki van het huis maar geen nood... Drie keer sjoempelen en we waren in ons hotel... 

Terug op de kamer eerst mijn bagage klaargemaakt want morgen verhuizen we naar de Zuidkust van Kreta, met name naar Agia Galini. Wat we daar allemaal gaan uitsteken leest u een dezer dagen wel... Nu nog efkes genieten op het balkon met zicht op zee én ja hoor, met een brandy! 

Groetjes uit Kato Galatas...