Etna en naar Milazzo...

Nog eens een reisdag...
Deze morgen zouden we de hemel aanschouwen, had ik gisteren nog meegegeven.
Nu, we wisten dat de weersvoorspellingen niet goed waren, maar je weet maar nooit....
Hoop doet immers leven, zelfs Will Tura wist het al...
Dus, na een goeie nachtrust zijn we iets vroeger opgestaan dan we hier gewoon geraakt zijn.
Het ontbijt was immers tussen half 8 en half 10, de check-out om 10 uur.
Het ontbijt was alleszins stevig en gevarieerd genoeg om een eventuele bergwandeling te ondersteunen..
De kabelbaan neemt de eerste "reizigers" mee vanaf negen uur en de horden bustoeristen arriveren rond 10 uur.
Als we naar boven wilden,dan moesten we dus om 9 uur kunnen starten.
De weersvoorspellers waren er spijtig genoeg op met hun weerbericht.
Op 1.910 meter waren er geen wolken, maar daarboven dikke erwtensoep.
Al wat je zag had de kleur van mijn haar of iets donkerder...
Op de vraag aan de hotelbalie of de top toevallig niet boven de wolken uitstak moesten zij ons, na het checken van de webcams, negatief antwoorden.
Het leven kan simpel zijn : dan moeten we nog maar eens terugkeren, de Etna moet er vroeg of laat toch eens aan geloven. Dit was de derde poging, we zijn nu al tot tegen de 2.000 meter geraakt, maar we geven niet op.
En om 21 euro per persoon te gaan betalen voor een kabelbaan om in de wolken te gaan zitten of rondwandelen, daar had zelfs een wandelfreak als Bettina geen zin in.
Normaal is de prijs zelfs 30 euro, maar als gast van de Rifugio Sapienza krijg je 30% korting.
Bettina is dan nog een korte wandeling gaan maken in de buurt van waar ze gisteren was geweest, ik heb intussen de GPS ingesteld, en we zijn dan maar vroeger dan voorzien terug naar beneden gereden.
Dat was ook de reden waarom we een auto hadden gehuurd, anders hadden we moeten wachten op de bus van 16 uur 15, om dan in Catania nog de trein te moeten nemen naar Milazzo, om daar dan na 10 uur deze avond toe te komen...
Neen, het moet vakantie blijven...
Boven was het 8°, dus je kon een fleece best verdragen, maar naarmate we zakten naar zeeniveau werd het warmer en warmer, 26° op een bepaald ogenblik...
De rit verliep vlot, ook al hebben veel Italiaanse wegen, zelfs snelwegen, een kwalitatief gehalte dat met dat van "onze" wegen kan wedijveren, maar we geraken vlot aan de luchthaven. 
We tanken onze "bak" vol, ruim 7 liters hebben we verbruikt, we hebben dan ook amper 100 kilometer gereden en hadden 14 euro huur betaald.
We vinden zelfs heel snel de "inleverlocatie" voor de wagens terug, en nu was er niet veel volk.
De dame die de controle moest uitvoeren was ook zeer vlot, en, gezien alles in orde was, konden we snel beschikken.
Het was nog maar kwart over 11.
Even gaan kijken of er meerdere bussen naar Milazzo zijn per dag.
Dat er om 16 uur 45 eentje is wisten we al, maar er blijkt er ook om 12 uur één te rijden.
Da's minder dan een uur wachten en rechtstreeks tot aan de haven, waar we morgen de ferry nemen naar Salina, het eerste Eolische eiland dat we gaan bezoeken.
Ik heb ook bewust logies gezocht kort bij de haven, een geluk nu...
De bus komt op tijd aangereden, hij heeft veel succes, maar iedereen heeft probleemloos een zitplaats.
Hij doet er iets langer over dan het voorziene anderhalf uur, maar om 10 voor 2 stopt de Giuntabus aan de haven van Milazzo.
Het is hier ook woensdagmiddag en drommen studenten bestormen de aankomende bus(sen).
De chauffeur jaagt ze weg om ons te laten uitstappen, en nadat we onze bagage gerecupereerd hebben, gaan we eerst een kleinigheid eten.
Onder weg, ter hoogte van Taormina en Messina heeft het een tijdje geregend, maar hier doet het zonnetje pogingen om door de wolken te breken.
Op dat terrasje, in het zonnetje, met ons broodje mocht er wel een Aperol Spritz bij...
En lekker dattem was...
Daarna zijn we op zoek gegaan naar "Le Soleil", onze Bed and Breakfast voor deze ene nacht Milazzo.
Google maps gidst ons erheen, maar we zijn er kort bij, maar vinden het niet echt vlot, al was het dikwijls niet ver meer... Ik zet me even op een bankje en Bettina gaat zonder bagage op zoek naar de B&B. Even later komt ze gezwind terug met de melding dat ze het gevonden heeft.
Enfin, we zijn er geraakt, onze "host" Simona verwelkomt ons en legt denk ik een kwartier aan een stuk van alles en nog wat uit, met een gedrevenheid, een Italiaanse eigen.
Ze spreekt vrij goed Engels op z'n "captain Bertorelli's".
Eens geïnstalleerd gaan we op zoek naar een ferryticket voor morgen.
Ik wist al dat Liberty ferries snel-ferryverbindingen heeft met alle Eolische eilanden, maar bij aankomst in Milazzo zagen we dat er ook Siremarschepen lagen.
Deze zijn trager, maar dat deert ons niet, we hebben tijd, en op dergelijke boten kan je rondlopen, bij de fastferries heb je een zitplaats binnen.
De Siremar zou er 3 uur voor nodig hebben om ons naar Salina te brengen, met vertrek om 9 uur.
De Liberty fastferry vertrekt om 9 uur 30 en dan ben je na een uur en 50 minuten ter plaatse.
We opteren voor de Siremar...
Voor de verplaatsingen tussen de andere eilanden hebben we als enige optie de fastferries.
Zo hebben we een stukje van elk...
Intussen heeft de zon de wolken verdreven.
Mijn been zegt da'k klaar ben voor een terrasje, Bettina haar benen zeggen dat ze moeten bewegen.
Wie zijn wij om onze benen tegen te spreken...Ik zou wel willen, maar...
Ik plaats mij dus op een terrasje en bestel een Messina, een lokaal biertje da'k nog niet kende.
Het viel mee, en ik heb het op mijn duizendste gemak geconsumeerd, terwijl ik de vele mensen aan de havenkade nakeek...
Een hobby van mij op vakantie : naar mensen kijken, wie zijn ze, wat doen ze hier...?
Nu nog meer dan anders, noodgedwongen...
De tijd gaat voorbij, het pilsken ook, maar ik ga toch rustig aan richting Le Soleil, maar ik ga langs een aantal leuke straten, passeer prachtige huisgevels, tot aan de Lungomare, zeg maar de zeedijk,.
Je hebt een prachtig zicht op de haven , maar ook op het kasteel en fort, met daarbij een zo typisch Italiaanse Domkerk, die de stad overschouwen en tegelijk domineren.
Daar aan die lungomare, onder de stokoude bomen, staan massa's banken, waar vele mensen zitten te keuvelen, oudere "peten" over de tijd van toen, moeders met hun spelende kinderen, toeristen die net als ik het gebeuren geamuseerd gadeslaan...
Dat "meditterraans" heeft toch wel "iets" speciaals...
Ik ga verder naar onze B&B, Simona is nog aanwezig...
Heel vriendelijke, echt Italiaans uitziende dame is ze...
Ik begin weer al wat te tikken, seffes gaan we nog iets eten.
Ondertussen komt Bettina terug binnengewandeld.
Ze is naar het kasteel geweest, heeft het bezocht, en is ook onder andere langs de lungomare en vele van de hier aanwezige kerken gelopen ..
Zij heeft al ruim 17.000 stappen vandaag, ik zou mij ne "pikkelteller" moeten aanschaffen...
We zijn daarnet nog terug naar de havencoté teruggewandeld.
Ik had daar tegen 20 uur gereserveerd via "The Fork".
Da's een App die ik destijds in Firenze heb ontdekt via Trip Advisor, en waarmee je een restauranttafel kan reserveren.
Dikwijls worden er op "dalmomenten" kortingen gegeven tot 50% op je rekening.
Deze avond gaf restaurant "Gambero rossa" 20% korting, eergisteren kregen we 30%.
Bovendien spaar je Yumms waarmee je nog extra korting kan krijgen.
In Italië zijn er veel restaurants die hier aan meedoen, in België eerder in grootsteden.
Eigenlijk is het interessantste nog dat je ongekende restaurantjes ontdekt in je omgeving, met een aantal beoordelingen er bij...
We hebben het "licht" gehouden.
Geen bruschetta of een voorgerecht, wel een lokaal aperitiefje, rara het welke?
Daarna allebei een pasta met cozze (mosseltjes), vongole (venusschelpjes), calamari (inktvis dus) en dat in een salsa de pomodori (ook wel eens tomatensaus genoemd).
Het was lekker en niet te veel, en dus hebben we nadien nog een "dolce", een dessertje, besteld.
Bettina een tiramisu en ik heb cannoli Siciliana gevraagd.
Dat zijn ronde buisvormige koekjes gevuld met gezoete ricottakaas.
Bettina slaapt niet in Sicilië als ze hare Limoncello niet heeft gehad, ik houd mij wakker met een dubbele, ofte "doppio", espresso...
Morgen moeten we er op tijd uit.
Eerst ontbijten in een barken rechtover de deur, zoals de Italianen, met een koffie en een cornetto.
Da's de versie van Simona van wat "breakfast" in B&B betekent.
Geen probleem hoor, you get what you pay, en 't is hier proper en niet duur, dus hoort ge ons klagen?
Tegen 20 voor 9 moeten we aan de Siremarferry zijn.
Deze zou omstreeks 9 uur van wal moeten steken om ons tegen rond de middag, na 3 uur varen, te deponeren in Santa Marina op het eiland Salina.
Van uit deze havenstad nemen we dan de bus naar Malfa, in het Noorden van dit eiland, waar we logeren in hotel Ravesi gedurende 2 dagen en nachten.
We hebben er zicht op de Stromboli, dus hopelijk helder weer en geeftem vuurwerk 's avonds.
Dat lezen en zien jullie nog wel.
Ne zaligen hemelvaartdag, en voor de meesten verlengd week-end, dus geniet er van.
Blijkbaar goe weer in België ook de komende dagen, het zij jullie gegund...
A domani....