Akropolis adieu... Catania, here we come...

Na een relatieve goede nacht maakte ik mijn bagage klaar voor het vliegtuig. Vloeistoffen en nagelknipper in de grote bagage en fotomateriaal, tablet en smartphone in de kleine rugzak. En de rest speelt geen rol zolang ik het toegelaten gewicht niet overschreden heb. Met mijn handweegschaaltje efkes checken en klaar is kees... Tijd voor het ontbijt...

Gerd nam de lift, ik daalde af via de trappen van het vierde verdiep naar beneden. Het begin van mijn 10.000 stappenplan.

De ontbijtruimte was niet zo groot en het was efkes zoeken naar een vrij tafeltje. Efkes afruimen en we konden ons zetten. Ik maakte mijn keuze en begon op mijn gemak te ontbijten. We waren niet gehaast want onze vlucht was pas in de namiddag. Ondertussen bespraken we hoe we ons zouden begeven naar de luchthaven. Het oorspronkelijk plan was metro en bus maar met Gerd zijn been was dat niet echt aangewezen. Dus mijn idee was om een taxi te nemen tot het Syntagma plein om daar de bus te nemen naar de luchthaven. Gerd vond dit een puik plan en de vriendelijke vrouw aan de receptie vond dit ook. De metro is niet te vertrouwen volgens haar wegens vele zakkenrollers.

Dus we stapten het hotel buiten en hielden een taxi tegen. Na vijf minuten zaten we al in de taxi en de vriendelijke man zette ons af achter bus X95 bestemming Airport. Het begon lichtjes te regenen dus snel de tickets gekocht en de bus op...richting Athens International Airport dat een twintigtal km buiten de stad ligt.

Voor de check-in moesten we nog even wachten maar vonden nog twee vrije stoelen. Twee uur voor vertrek ging ik met onze bagage op de trolley aanschuiven. Gerd kwam er later bij zodat hij niet te lang moest rechtstaan. Eens de bagage afgeleverd was, konden we naar de Gate A40. Sjans dat er roltrappen en rolbanden bestaan want het was een hele eind stappen voor we uiteindelijk aan de controle van de handbagage kwamen. Terwijl Gerd zat te wachten heb ik ons nog een literke Metaxa***** gekocht, kwestie van rustig aan af te kicken... Dan ging de gate open alwaar we daar nog in de priority ruimte moesten wachten. Plots werd mijn naam afgeroepen... Oeioei, wat heb ik nu weer uitgespookt? Dus ik naar de controle aan de Gate maar alles was ok. Waarschijnlijk mijn boardingpass niet goed afgelezen zodat ik niet geregistreerd was als zijnde aanwezig??? Dus alles ok en dan aan boord... Stoel 30C en 30D hadden wij gereserveerd. Gerd zat naast een Siciliaans koppel uit Palermo waarmee hij direct aan de klap ging... De stoelen naast mij bleven vrij dus ben ik aan het raampje gaan zitten en Gerd is op mijn plaats komen zitten zodat hij wat meer beenruimte kreeg.

De motoren begonnen te daveren en wijle weg richting Catania in Sicilië. Bij het opstijgen wat foto's genomen maar ik kon de Akropolis niet direct bespeuren. Adieu Akropolis, adieu Athene, adieu Griekenland... Tot de volgende keer...

Tijdens de vlucht die 1 uur en 25 minuten duurde bestelden we ons elk ne pijnstiller... lees gin en tonic... en tijdens de landing nog wat fotookes genomen.. We kwamen uit de wolken en zagen de haven liggen. 

Hallo Sicilië, hallo Catania ... Hier zijn we weer in ons Sicilië... Ons favoriete eiland in Europa. Het is de vierde keer dat we hier zijn en al zeker niet de laatste keer.

Smartphone aan, horloge een uurtje terugzetten want ons tijd is terug hetzelfde als de thuisblijvers. Efkes aanschuiven aan het toilet en toen we aan de bagageband kwamen lagen onze twee tassen eenzaam rond te draaien... Dat ging snel seg!

Bij het buiten gaan zagen we wat verder de bus staan. Op 10 meter van ons gingen de deuren toe maar de vriendelijke meneer liet ons toch nog opstappen zodat we amper een uurtje na de landing al in Hotel Villa Romeo aankwamen. 

De check-in verliep heel vlot en we kregen een mooie ruime kamer van alweer een vriendelijke meneer. Het was precies de dag van de vriendelijke mensen...

Efkes relaxen op de kamer terwijl Gerd een restaurantje zocht voor het avondeten. En daarna de stad in.. Wat een leuke stad... We waren hier in november 2016 al eens op daguitstap geweest omdat we toen de Etna niet konden beklimmen wegens slecht weer. Nu zijn we hier weer omdat we vanuit Athene rechtstreeks naar hier konden vliegen. Maar niet getreurd, we hebben er weer van genoten... Eerst kochten we op straat nen halve kilo kersen voor amper 1 euro en in bar Manganeli bestelden we onze eerste aperol spritz... en het zal onze laatste niet zijn want.. One aperol spritz a day keeps the doctor away.. is onze leuze.

We liepen verder tot aan de Duomo van Catania en zochten daarna restaurant Il Vecchio Bastione dat Gerd gereserveerd had. Het was efkes zoeken en vragen aan locals naar de Via del Vecchio Bastione en vonden het uiteindelijk. We konden weer ons hartje ophalen met een keuze uit de Italiaanse keuken. Gerd koos voor de Involtini di pesce spada oftewel pasta met zwaardvis in een heerlijk sausje. De naam van mijn gerecht was veel te lang om te onthouden maar het waren vier grote kroketten gevuld met aubergine, zwaardvis en inktvis vergezeld van lekkere groentjes... en daarna kon ik er niet aan weerstaan om een limoncello te drinken en Gerd een dubbele expresso. Omdat Gerd gereserveerd had via The Fork kregen we 30% korting op de volledige rekening zodat we nog een kleine 35 € moesten betalen... 

De weg naar het hotel was makkelijk terug te vinden, we moesten maar de spoorwegbrug volgen. Ons hotel ligt immers vlakbij het station...

Het einde van dag 22 is in zicht, de 10.000 stappen zijn binnen, het verslag is klaar, de foto's zijn opgeladen dus bijna tijd om jullie een goeie nacht te wensen. Kalinichta is niet meer, vanaf nu is het... Buona notte...