Italiëreis dag 21 , dag 6 in de Marken...

We blijven het rustig aandoen, het vakantiegevoel blijft aanwezig.

Het is hier zeer rustig, bijna geen omgevingsgeluiden, en het appartement is blijkbaar goed geïsoleerd, want we horen niets van onze huisbazen die boven ons wonen.

De kamer is bovendien goed "geblindeerd", zodat de zon niet vroeg de kamer verlicht.

Vandaag was er minder bewolking dan gisteren, toen we opstonden.

Eerst een goeie douche, dan een degelijk ontbijt, en dan vertrokken we op uitstap...

Vandaag gingen we nog eens het binnenland van de Marken "verkennen".

Eerst gingen we nog eens langs de wijngaard van onze huisbaas, en de druivenplukmachine was al volop aan 't werk, maar de machine was te ver verwijderd van de straatkant om de werkzaamheden goed te kunnen volgen.

De druivenstokken staan allemaal mooi uitgelijnd, zodat de machines probleemloos hun werk kunnen doen...

Handmatige druivenpluk is hier volledig verdwenen, denk ik, overal waar we langs rijden zie je machines bezig.

We vertrekken dan maar, en 't is direct in orde... De straat die we in moesten rijden was afgesloten wegens werken...

Dan maar een alternatief gezocht en gevonden...

We dalen eerst een hele tijd, om dan weer aan een serieuze beklimming te beginnen.

Het landschap blijft hetzelfde, golvende heuvelruggen, maar de begroeiing wijzigt : daar waar bij "ons" de wijngaarden het overwicht hebben, liggen verderop meer olijfgaarden en akkers waar tarwe en mais worden op verbouwd, maar die nu omgeploegd liggen...

We rijden verder over de Markense wegen, en "onzen Bernard" is in grote doen vandaag : eerst stuurt hij mij door een kilometers lang, smal en steil weggetje, een heuvel op, en gelukkig zijn we slechts één 3-tal tegenliggers tegen gekomen, en net voor aankomst in onze eerste bestemming, Monterubbiano, herinnert hij zich dat we uit het land van Wout Van Aert en Tiesj Benoot komen, en hij stuurt ons een stukje strade bianche op...

Gelukkig was dit geen al te lang stuk van die met witte grind "begoten" wegen.

Aan het eind er van, net tegenover de afslag naar het "centrum" van Monterubbiano, zien we het kerkhof.

Dit is niet zo maar een kerkhof, het is een kunstwerk.

De ingangspoort is indrukwekkend, het kerkhof is volledig ommuurd, vooraan staan 2 indrukwekkende familiegraven, aan de zijkant zijn prachtige galerijen en helemaal achteraan staat een vrijheidsbeeld het kerkhof te overschouwen...

Het werd ontworpen door Luca Galli, een architect die werd geboren in Monterubbiano, en die meerdere belangrijke gebouwen tekende in de 19de eeuw.

Het was marktdag vandaag, maar veel meer dan een groenteboer, een kraam met klederen, en een verkoopster van lavendelproducten was er niet zien...

Gisteren waren we reeds aan een uitgebloeid lavendelveldje gepasseerd, en de hoogte en het klimaat hier zijn inderdaad waarschijnlijk deels vergelijkbaar met de Provence...

Aangezien we dit jaar niet naar Frankrijk op vakantie zijn geweest, hebben we hier dan maar wat lavendelproducten gekocht.

Monterubbiano is een leuk, levendig middeleeuws stadje, waar de gebouwen goed gerestaureerd zijn, en waar het leuk wandelen is...

Zoals overal in Italië zijn er meerdere kerken, er is ooit ook een klooster geweest, maar van de stadsmuren zie je buiten de stad slechts enkele bouwvallige restanten.

Intussen is de bewolking beginnen toenemen, maar regen valt er nog niet onmiddellijk uit.

We maken er een rustig wandelingetje van, en keren terug naar de auto, nadat we ons lavendelgerief hadden gekocht...

We zetten onze rit verder, Bernard stuurt ons weer een sluipweggetje, maar het voordeel is dat je dan eens iets anders ziet...

We bereiken vlot de stad Fermo, hoofdstad van de gelijknamige provincie.

Cossignano is gelegen in de provincie Piceno, waar het prachtige Ascoli Piceno, dat we 6 jaar terug bezochten van uit Umbrië, de hoofdstad van is.

Cossignano noemt zichzelf l'ombelico di Piceno, de navelstreng van Piceno...

Terug naar Fermo, dus...

We vinden er vrij vlot parking aan de rand van de ommuurde stad, sponsoren de stadskas via de parkeermeter, en gaan op stap.

Het is middag gepasseerd, en dus stoppen we er genoeg in, aangezien we hier gaan eten, en hier moet je heel de dag doorlopend betalen tussen 10 en 20 uur...

Als we uitstappen begint het voorwaar te regenen, vrij intens, maar gieten kon je't ook niet noemen, en lang heeft het niet geduurd.

We hebben onze paraplu's meegenomen, maar niet geopend, 't was niet de moeite.

Wanneer we door de stadspoort naar binnen gaan komen we meteen terecht op de Piazza del Popolo...

Een vrij groot plein, met magnifieke gebouwen er rond.

Een deel van die gebouwen heeft prachtige galerijen, en dat geeft cachette aan een gebouw, een plein, een stad...

De gevels zijn mooi opgekuist, sommige gebouwen zijn mooi bebloemd.

We wandelen eerst het magnifieke plein rond, spijtig genoeg staan er nog tentjes van voorbije of aankomende festiviteiten.

In Italië is september blijkbaar een serieuze feestmaand, overal hangen affiches met allerhande aankondigingen...

De druivenoogst zou daar natuurlijk voor iets kunnen tussen zitten...

Na onze eerste indruk gaan we uitzoeken waar we gaan eten, en gaan bij de 3 zaken op de Piazza del Popolo die open zijn het menu eens bekijken.

We opteren uiteindelijk voor een mooi terras, waar een vrij eenvoudig menu-bord uithangt.

We bestellen eerst een Aperol Spritz, en de dienster vraagt of er uitgebreide aperitivi bij mogen zijn, en jawel, we zagen dat wel zitten.

Als hoofdschotel bestelden we dan een pasta Al Ragú bianco...

We wisten niet meteen wat dat betekende, maar we zouden 't wel zien.

Voor Bettina mocht het "senza funghi" zijn, zonder champignons  want dat hadden we begrepen uit haar uitleg...

De Aperols kwamen er al vrij snel aan, de aperitivi lieten langer op zich wachten...

Hadden we't nu verkeerd begrepen?

We zien wel...

Nee, we hadden het helemaal niet verkeerd begrepen, de dienster kwam aandraven met een schotel aperitiefhapjes om meer dan "U" tegen te zeggen.

Het was een zeer gevarieerde schotel, heel origineel ook, met een enorme variëteit van allerhande overheerlijke hapjes...

Dat kon tellen, gelukkig hadden we maar één gerecht besteld nadien...

Nadat we deze hapjes soldaat hadden gemaakt, werd onze pastaschotel opgediend.

Het was een soort dikke buisvormige pasta, met daarbij een soort Bolognèse, maar zonder tomaat...

Ook dit was heel lekker, anders dan anders...

Er zaten nog Vlamingen op het terras, West-Vlamingen, die in Montefiore dell'Aso blijkbaar een buitenverblijf hebben.

We hebben er een kort babbeltje mee gedaan, tot hun eten werd opgediend...

Wij konden er weer tegen, en nadat we hadden afgerekend gingen we op stap in deze toffe stad.

De grijze wolken waren voltooid verleden tijd en blauw was weer de hoofdtint van de hemel.

Het ging serieus op en af in deze stad die ook ruim 400 meter boven de zeespiegel uittorent.

Je ziet de Adriatische zee trouwens goed glinsteren van uit Fermo.

Na een flinke stadswandeling keren we terug naar de auto, en we houden de Marken voor bekeken voor vandaag...

Terug naar Cossignano, over wegen die ooit asfaltwegen zijn geweest, maar waar op bepaalde plaatsen het asfalt bijna helemaal verdwenen was.

Een dergelijke weg van ongeveer 5 kilometer had onzen Bernard nog in zijn achterzak zitten...

Hij is bedankt, het was laveren geblazen tussen de putten in, want 'k heb geen zin om Ethias assistence te bellen om iemand te sturen om in 't hol van Pluto, ergens in de Marken, een band te komen repareren...

Enfin, we zijn er al bij al vrij vlot geraakt, en hebben nog eens een was gedaan, zodat we volgende week nog  verder kunnen...

We sluiten deze prachtige dag, die ons nog eens efkes met het concept regen heeft geconfronteerd, zeer tevreden af...

Morgen nog een dag in de Marken, en da  reizen we terug al een beetje Noordwaarts, in Westelijke richting, naar Toscane.

Salute...