Iseomeer, dag 8, rond het Iseomeer, het vervolg...

De rust en de motillium hebben hun werk gedaan gisteren, de maag van Bettina is weer op haar plooi...

Deze morgen geen wekker gezet, de geplande wandeling is voor als we hier terugkeren, we zetten vandaag verder wat we gisteren hebben moeten stopzetten...

Eerst nog ontbeten in "onze" Casa Mirella, en dan gingen we weer naar onze parking, iets verderop...

In de smalle middeleeuwse straatjes mag en kan immers niet worden geparkeerd, maar op een goeie 200 meter wandelen is gratis parkeerruimte...

Wij dus weer de baan op, onzen "Bernard" opgestart om ons te gidsen, en we geven Fonteno in als eerste bestemming.

Het duurt wat vooraleer we Lovere buiten geraken, veel enkel-richtingstraten, bij ons zagen ze over lussen, in Italiaanse steden bestaat dat al jaaaaren, maar het lukt...

Daarna rijden we doorheen een aantal vrij lange tunnels, en komen zo vlot in Fonteno...

Onderweg hebben we evenwel een aantal prachtige vergezichten op de bergen die het Iseomeer "omhelzen"...

Je waant je soms in Zwitserland, enkel de Milkakoeien ontbreken...

Vanaf Fonteno heb je een mooi uitzicht over het meer, van op zekere hoogte, Fonteno ligt blijkbaar 606 meter boven de zeespiegel, het wateroppervlak van het Iseomeer ligt 185 meter boven diezelfde zeespiegel...

Het kerkje is weelderig bekleed met marmer...Langs het Iseomeer zijn enkele actieve marmergroeven...

We kopen in het plaatselijke winkeltje wat drankjes en munten "bollen" voor onderweg, en zetten onze rit verder.

Onze volgende bestemming wordt Sarnico, dat op "meerniveau" is gelegen.

We doen dus een flinke afdaling, maar met de Peugeot geen problemen...

We passeren terug langs Riva di Solto, van waar we gisteren terug keerden, maar nu rijden we verder, richting Iseo.

We hebben permanent zicht op het meer en Monte Isola, en komen zo vrij vlot aan bij Sarnico...

Het is daar vrij druk, we wandelen doorheen het stadje, doen ons verplicht bezoek aan de alweer prachtige kerk, maar besluiten dan toch verder te rijden langs het meer en passeren in Clusane, een rustig plaatsje. Het is één uur bij benadering, en dus gaan we de maag vullen...

We stoppen bij een verkeerslicht waar een bar/resto is en maken van de nood een deugd.

We bestellen ons een slaatje, eentje met gamberi, garnalen zijn dat,  en eentje met tonno, tonijn dus...

Het was lekker en vulde goed, en de doppio espresso maakte het compleet.

We reden verder naar het klooster van Lamosa, dat wordt bewierookt in de brochures.

We komen er aan, na enig zoekwerk, maar blijkbaar kan je het enkel tussen 15 en 18 uur bezoeken...

We waren er iets na 14 uur, en dus gingen we nog even op pad.

Zoals reeds eerder vermeld is dit de streek van de Franciacorta-wijnen, en we zijn dan maar de toeristische wijnroute beginnen volgen.

De wegwijzertjes waren vrij duidelijk, en al gauw zaten we midden in vrij grote wijngaarden.

De oogst was volop bezig...Een aantal wijngaarden waren reeds geplukt, maar nu was men volop bezig de witte druiven te oogsten.

De meeste trossen waren reeds geplukt en lagen in plastic bakken te wachten tot de kleine tractors passeerden doorheen de wijngaarden, om deze op te halen en naar het "wijngoed" te brengen...

Het was een komen en gaan van tractoren, de blauwe druiven blijven blijkbaar nog wat hangen.

Het was een toffe bezienswaardigheid, zeker niet de eerste keer, maar 't blijft leuk om dit "ambacht" bezig te zien.

Daarna keerden we terug naar het klooster, dat intussen zijn deuren had open gegooid.

Het is zeker geen groot klooster, maar in de kloosterkerk en een aanpalende zaal zijn zeer mooie fresco's te bewonderen.

Het binnentuintje was aan de kleine kant, maar al bij al was dit bezoek zeker zijn 1€ toegangsgeld waard...

Daarna reden we verder naar Sulzano, een mooi dorpje, waar we reeds met de veerboot aanlegden, maar dat we ook eens van op het land wilden zien.

Het is een mooi dorpje op zich, met prachtige huizen aan het meer, en de straten zijn weelderig versierd met veelkleurige vissersnetten, met daarin allerhande versieringen.

Het dorp kwam in 2016 in the picture aangezien de intussen in 2020 overleden Bulgaarse kunstenaar Christo één van zijn kunstprojecten, the floating piers, tot uitvoering bracht op het Iseomeer, waarbij hij drijvende oranjekleurige pieren liet drijven tussen onder andere Sulzano en Monte Isola...

We gingen in Sulzano in een pasticceria nog een colaatje drinken om efkes te verfrissen, want vandaag was 't ongeveer 28°, dus op tijd en stond een verfrissinkske is niet slecht.

Na Sulzano zetten we onze autorit verder en reden we naar Marone...

Dit dorp is gekend om zijn olijfbomen, en je ziet deze inderdaad tegen de bergflanken "kleven", maar dit voorjaar hadden we in Kreta al olijfbomen gezien voor de rest van 't jaar.

Niet dat dat tegensteekt, wel integendeel, olijfbomen wekken een vakantiegevoel op, maar we reden verder.

Bettina had nog iets in gedachten en wou Ceratello, een "bergdorpje" nog eens gaan bezoeken.

Onze GPS, Bernard voor de vrienden, vond het weer nodig om het begrip "snelste weg" zeer letterlijk te nemen, en stuurde mij een eerste keer een straatje in dat flink klom, wat je kan verwachten van een bergweg, maar wanneer die weg bleef versmallen en na de zoveelste bocht er nog amper asfalt lag, had ik het wel gehad, en maakte ik rechtsomkeer, terug naar de "hoofdweg", als je dat zo kan noemen, tenminste.

Eens daar terug beland begonnen we weer serieus te stijgen, via vele haarspeldbochten...

Op een bepaald moment deed onzen Bernard mij weer eens rechts af slaan, een enorm steil weggetje in dat maar bleef versmallen, amper onze auto breed, en toen hij mij toen vertelde dat ik na 50 meter een scherpe bocht naar rechts moest nemen, had ik het helemaal gehad...

En, bijna aan die bocht, het onwaarschijnlijke, een tegenligger die naar beneden reed...

Zweten, vloeken, hoe lossen we dat op?

Ik ben dan vooruit gereden, een binnenkoer op, zodat die Italiaan kon passeren, en dan in achteruit zowat 50 meter terug naar beneden, 5 centimeter links, 't zelfde rechts...

Maar 't is gelukt...

Vanaf dan als den Bernard zei, hier naar rechts of naar links, bekeek ik eens op het scherm of het wel verantwoord was zijn instructies op te volgen...

We zijn in Ceratello geraakt, zowat 800 meter boven de zeespiegel...

Bettina is er nog efkes rond gewandeld, ik heb efkes stoom afgeblazen, en nadien zijn we vlot naar beneden gereden, naar Lovere, dat "onder" Ceratello is gelegen.

Bij aankomst onze auto weer geparkeerd, en vervolgens nog een pasta met zeevruchten gaan eten op het "hoofdplein" van Lovere.

De gebruikelijke "Spritz" mocht niet ontbreken, net als de doppio espresso...

Het was een waardige en lekkere afsluiter van onze eerste week in dit mooie Lombardije.

Morgen inladen en dan rijden we een kleine 300 kilometer verder, naar Romano d'Ezzelino, in Veneto, waar we weer een week verblijven.

Bedoeling is daar een aantal stadsbezoeken te doen, zoals Padua, Verona, Venetië, Treviso misschien?

We zien het wel...Padua, Venetië en Treviso hebben we reeds eerder kort bezocht, nu misschien iets uitgebreider...

We bekijken het dag per dag, niets moet, alles kan.

Van waar we logeren is het slechts enkele kilometer tot een spoorwegstation van waar we zowat alle kanten uit kunnen.

Intussen hebben we ook onze verdere najaars-reisplannen war concreter gemaakt.

In november vliegen we nog eens van uit Eindhoven naar Paphos in Cyprus voor een 14-daagse uitstap, de Spanjeplannen die we eerder hadden worden dus in de koelkast gestopt, niet bevroren...

Prettig weekend...