Tour du Méditerrannée : dag 6

Alweer een dagje op verkenning in de wijde omgeving van Sciacca.

Na een goeie nachtrust en een lekker ontbijt gingen we onze Lancia Ypsilon oppikken waar we hem gisteren hadden achter gelaten.

En jawel, hij stond er nog...

Tomtommeke ingesteld, en wijlen weg, richting Realmonte, ruim 50 kilometer van Sciacca...

Het verkeer in Sciacca viel best mee, en ook op de SS115, da's de hoofdweg die Catania, dat aan de Oostkust is gelegen, verbindt met Trapani, aan de Westkust, was het vrij rustig "bollen"...

Na een goeie 3 kwartier arriveerden we bij Realmonte, en, eens daar aangekomen, moesten we maar de bruine, toeristische wegwijzers naar de Scala dei Turchi volgen.

Deze Scala dei Turchi is eigenlijk een speciale versie van de "white cliffs of Dover", met dien verstande dat het hier gaat om indrukwekkende witte rotsen, die precies een trap volgen, maar eigenlijk is het net een stapel pannekoeken.

Het witte van de rotsen steekt schril af met het helblauwe van de zee en de lucht.

Dit "fenomeen" heeft zijn naam te danken aan een verhaal als zouden de Turken, die hier in het verleden meermaals ongewenst op bezoek zijn geweest, langs deze rotsen aan land zijn gekomen, om strijd te voeren tegen de Saracenen, om Sicilië te veroveren.

Het is alleszins een prachtig natuurfenomeen, dat we zowel vanaf de bovenkant als vanaf het strand gingen bewonderen.

De afdaling was de moeite waard, en op het strand heb ik van een "local", een Senegalees, zo bleek, een pet gekocht, aangezien ik de mijne thuis ben vergeten, en een hoofddeksel hier geen overbodig iets is, met deze zonneschijn.

Een paar van zijn collega's zijn denk ik recent overgezwommen, of niet sterk in aardrijkskunde, want ze verkochten rieten hoedjes van Tenerife...

Na onze klim bergop vanaf het strand, halfweg onderbroken door een drankpauze, reden we verder naar Siculiana.

In dit plaatsje waren we reeds in 2017 op bezoek, en we wilden er zeker nog eens langsgaan.

Een gezellig dorp, mooi kasteel, prachtige domkerk, en uitzicht op zee en de wijngaarden...

De grootvader van Peppe Giacomazza is hier geboren, en in één van zijn kookreportages was hij hier te gast...

Het dorpsplein lag er nu verlaten bij, geen oude, keuvelende mannen, en de kerk was gesloten, maar het barretje van toen, inclusief het magnifieke panorama, was er nog.

Het is intussen overgenomen, en "ge-upgrade", maar de Aperol Spritz was nog steeds verrukkelijk, en de massa "aperitivi" was ook nog steeds indrukwekkend.

We slenterden nog verder doorheen de smalle straatjes, en startten onze Lancia voor een rit naar Ribera...

Daar zouden het de ruïnes van het Castello di Poggiodianna gaan bezoeken.

De weg er naar toe is heel mooi, want Ribera is de "hoofdstad" van de sinaasappelteelt op Sicilië.

Hier staan wat hectaren appelsienbomen bij elkaar, en deze hebben intens groene bladeren.

Maar boven al dat mooie groen waren er zich zeer donkere grijze wolken aan het samentrekken, we hoorden het in Ribera donderen, en af en toe zagen we het bliksemen, en toen trokken de weergoden de hemelsluizen open.

Nu, een Lancia heeft goeie ruitenwissers, daar niet van, maar in Sicilië  zijn de banen niet van de beste kwaliteit, en de riolering, als die al bestaat, is ook niet veel soeps...

De wegen werden dus al gauw kleine watervallen, maar het waren ook niet echt overstromingen, maar de weg naar dat kasteel was een vrij steil, smal weggetje, waarvan het wegdek veel betere tijden had gekend, soms amper bestaande was zelfs, en overging in veredelde veldweg, om dan, en dan hadden we het gehad, voor een stuk de dieperik was ingegaan.

Vermoedelijk zouden we er voorbij zijn geraakt, maar we hebben het zekere voor het onzekere genomen, en hebben onze auto gekeerd.

Die kasteelruïne is voor een volgende Siciliëreis...

Wij dus terug naar Sciacca, de stortbui volgde mee, en, alvorens onze huurauto in te leveren zijn we eerst gaan voltanken, en hebben we zelf ook nog eens getankt, en ondertussen ook een aantal Siciliaanse zoetigheden geproefd, in onze favoriete bar/pasticceria...

Onze auto afgeleverd, alles was in orde, en dan op ons gemak teruggewandeld naar onze B&B, maar onderweg nog even halt gehouden op het "stadsplein", van waar je de vissersboten zag terugkeren.

Het waren er heel wat, Sciacca is denk ik een belangrijke vissershaven voor Sicilië...

Even gaan verfrissen, en deze avond nog een laatste avondmaal genuttigd in Sciacca.

Het was weer lekker, en we kunnen er weer tegen.

Seffes de bagage nog klaarmaken, da's niet lang werk, en dan hopelijk een goeie nachtrust, zodat we morgen, na ons laatste Sciaccaans ontbijt en na het afrekenen, op pad kunnen naar het lokale busstation, waar we normaal gezien rond 10 uur de bus nemen naar Trapani.

Daar verblijven we 4 nachten, en we hopen van uit Trapani onder andere een aantal Egadische eilanden te kunnen bezoeken, maar da's nog toekomstmuziek.

't beste toegewenst en tot één dezer...

Buonanotte...