Tour du Méditerrannée : Dag 16

The missing Eolian link : Alicudi...

Inderdaad, tijdens onze reis in 2019 bezochten we Lipari, Salina en Stromboli, dit jaar waren we opnieuw even in Lipari, op Panarea, vervolgens op Vulcano en Filicudi, en vandaag stond het laatste van de 7 Eolische eilanden op het programma : Alicudi,  het kleinste eiland, ook het meest Westelijk gelegen Eolische eiland, met 140 inwoners.

We waren vroeg wakker, na een goeie nachtrust, we lagen er ook relatief vroeg in, en 't is hier rustig...

We waren iets na achten als eersten aan 't ontbijt, en 't heeft weer gesmaakt.

Daarna begonnen we aan de afdaling langs de weg...Iets minder dan 3 kilometer, omzeggens geen verkeer, dus we waren rond twintig na 10 aan de haven.

Het kantoor van Libertylines was nog gesloten.

Geen probleem, de boot was pas om 10 uur 50 voorzien.

We kochten nog wat water in de plaatselijke superette, en tegen dan was 't kantoortje open.

We kochten een enkel ticket omdat we met de Siremarferry van half 2 wilden terugkeren.

Het werd 10 voor 11 en geen beweging te zien op zee...

Een beetje wachten, maar na ruim 20 minuten ging ik even langs het kantoortje, en de dame deelde mee dat de ferry 20 minuten vertraging had, 25 minuten na de geplande vertrektijd...

Ik had intussen een SMS ontvangen die vermeldde dat de ferry 40 minuten vertraging had.

Rond 20 voor 12 zagen we een draagvleugelboot opdagen, en deze "loste" een 80-tal passagiers, waaronder een aantal die precies aan een Lourdesreis bezig waren.

Dat was waarschijnlijk de reden voor de vertraging...Eer die allemaal ingescheept geraken met hun bagage...

Enfin, om 10 voor 12 waren we er mee weg, voor een trip van ongeveer een half uur...

De boot was omzeggens leeg.

Het ontschepen ging dus zeer vlot...

Alicudi is dus een zeer klein eiland, zeer steil, en er rijden geen auto's, ook geen golfkarretjes, zoals op Panarea.

Enkel beneden is er een "weg", waar enkele piagigio-driewielers rondtuffen en een miniatuur vuilniskar.

De meeste huizen staan tegen de bergflank gebouwd, en worden ofwel te voet of met muilezels bevoorraad.

We maken een wandeling, en 't is 160 meter klimmen.

De paden zijn rotsstenen, maar wel met mortel tussen de voegen, dus degelijk aangelegd.

Het is evenwel puffen, al deze trappen op.

We bijten door, nemen geregeld rust om op adem te komen en te genieten van het mooie uitzicht op de plantengroei, bloemen, bomen en cactussen bij de vleet, en de zee.

De vuilnisboot is zijn toer van de eilanden aan het doen.

Daarnet op Filicudi waren ze ook al vuilniscontainers aan het af- en opladen, en de boot van Green Lipari was hier intussen ook toegekomen.

We konden alles van uit de hoogte volgen.

Eens boven was er een vrij mooi wandelpad dat lichtjes op en af ging...Zo hebben we het graag.

We kwamen kort bij het kerkje en begonnen aan onze afdaling...What goes up, must go down...

De knieën geraken er aan gewend, hopen we, maar ze doen het goed...

Het is ook een mooi pad naar beneden, veel trappen, maar 't lukt...

We passeren aan het kerkje en hopen op tijd aan de haven te zijn voor de Siremarferry van half 2, maar we hebben deze niet gezien...

We hebben een stil vermoeden dat die Alicudi vandaag gewoon niet heeft aangedaan.

Enfin, we zijn dan maar iets gaan eten in een klein bar-restaurantje, een penne met tomatensaus en tonijn...

Het heeft weer gesmaakt.

Om 10 voor 4 was er een ferry, en we hebben deze dan maar genomen...

Die was op tijd, en om 20 na 4 waren we weer op Filicudi.

We begonnen meteen aan onze beklimming, maar Bettina wou de prehistorische woningen nog eens gaan bekijken.

Ik had genoeg stenen gezien voor vandaag en wachtte aan de "ingang".

Nadien klommen we verder tot aan ons hotel en gingen bij de buren in Villa la rosa een Aperol spritz drinken.

Hun internet is sneller en iedereen moet leven.

De barman was er nog niet, dus eerst een biertje van "den tap" tegen de grote dorst...

De barman kwam opdagen en toverde meteen 2 lekkere Spritzen te voorschijn, met de nodige aperitivi er bij...

Het smaakte...

Daarna nog even gaan opfrissen in 't zwembad, en nu ons laatste avondmaal op de Eolische eilanden genoten.

We houden van Sicilië, zeker weten, maar de Eolische eilanden stralen nog net iets meer vakantie uit, en als visliefhebbers kwamen we hier zeker aan onze trekken op culinair gebied.

Morgenvroeg nemen we de draagvleugelboot naar Palermo, via Alicudi, en iets voor de middag komen we daar aan.

We hebben ruim een halve dag in deze schitterende stad, en op zondagmorgen maken we dan de "oversteek" naar Sardinië...

Da's nog even wachten...

Prettig weekend, en tot de volgende...