Tour du Méditerrannée : Dag 12

Vandaag ging onze reis van Lipari naar Vulcano, via een daguitstap naar Panarea....

Gisterenavond, toen we op avondwandeling vertrokken lagen de straten in Lipari nat, en we kregen een prachtig lichtspektakel te zien.

Ik had al geschreven dat het zwoel was gisteren, en dat eindigde dus met onweer.

Het onweer hing niet meteen boven Lipari, de Eolische eilanden liggen slechts enkele kilometer van elkaar, maar de hemellichten waren prachtig boven de bergen, heuvels zeg maar...

Na een verkwikkende nachtrust en onze ochtendlijke opfrisbeurt schoven we aan voor ons ontbijt in hotel Villa Augustus...

Het was een verzorgd ontbijtbuffet, en we konden er dus tegen.

Nadien onze bagage opgehaald, uitgecheckt en een korte wandeling naar de haven.

De Libertylines draagvleugelboot kwam al snel aangeskied. Het is een elegant zicht, hoe deze schepen als het ware op het water "zweven"...

Wij aan boord, en de boot zette eerst koers naar Santa Maria di Salina, hier "Salina" genoemd, waar we reeds in 2019 te gast waren.

Eigenlijk zijn we nu die Eolische eilanden aan het bezoeken die we nog niet eerder aandeden.

Lipari was daar een uitzondering op om "organisatorische" redenen.

Van Salina, ging het verder naar Panarea, waar we nog nooit waren.

De tocht ging vlot en na een klein uurtje waren we er. Panarea is zeer klein, maar dat deert ons niet.

Hier komen meestal de "betere" toeristen op reis, logeren en al de rest is duurder dan op Sicilië, op alle Eolische en Egadische eilanden trouwens, maar in vergelijking met België zeker niet duur.

Je merkt het ook aan de gang van zaken : auto's zijn er niet op dit eiland, de "wegen" zijn daarvoor te smal.

Je kan je te voet verplaatsen, transport van goederen en bagage gebeurt met de ouwe trouwe Piaggio, taxi's zijn golfkarretjes...

Wij wandelen dan toch nog liever, ook al is het warm. 

Onze bagage konden we achterlaten in het kantoortje van Libertylines.

We begonnen aan onze beklimming, alle eilanden hier zijn rotspartijen die uit zee opduiken, en dus behoorlijk steil.

Lui zweet, gauw gereed, maar we trekken het ons niet aan.

Hier staan leuke huisjes, mooi bebloemde straten, prachtige uitzichten op de heuvels en de zee.

Boten varen af en aan, de golfkarretjes vol luie toeristen en de Piaggio's zoeven voorbij...

Er staan wegwijzers naar Spiaggia Zimmari, en het is en blijft 20 à 25 minuten wandelen, volgens de leuke wegwijzertjes, in blauw-witte mozaïek, vermoedelijk aangebracht door de taxichauffeurs, die hier veel werk hebben.

We komen langs een mooi kerkje en wandelen verder, en komen langs B&B, bar, restaurant "La sirena" en gaan daar ons verloren zweet bijvullen...

Een 66'er van Siciliaanse makelij ging er vlot in bij mij, Bettina hielt bij een "zero"...

Zwembroek aangetrokken, nog een 10-tal minuten wandelen, en we kwamen aan bij spiaggia(Italiaans voor strand) Zimmari, en we gingen ons verfrissen.

Mooi zandstrand en de temperatuur van het water was zalig.

We hebben er van genoten, het bleef vrij ondiep en in de baai was omzeggens geen golfslag.

Het was een heerlijke opfrissing 

Nadien teruggewandeld en bij La Sirena een pasta gaan eten als middageten.

Het was lekker, en nadien wandelden we verder, terug richting haven, maar langs een iets andere weg.

Het was een mooie wandeling, binnenkant van de mooie kerk gaan bewonderen, en zo tot aan de haven.

Daar nog iets gaan drinken en rond half 5 kwam onze boot er aan.

We hadden onze bagage al opgepikt, en na een tussenstop in Lipari arriveerden we rond kwart na vijf in Vulcano.

Bij aankomst kon je de naam van dit eiland meteen ruiken...

De solfergeur van de aan de haven gelegen zwavelhoudende baden komt je meteen tegemoet, maar deze ruik je niet ver.

Ons hotel, Faraglione, ligt meteen aan de haven.

De incheck gaat vlot, een oudere Italiaanse, die vrij goed Engels spreekt, en van wanten weet.

We krijgen een kamer op de bovenverdieping, met dakterras en zicht op haven en bergen.  

Zalig...

Nog wat inkopen gaan doen in de supermarkt, iets gaan eten, en straks ons bed in.

Het was weer een mooie dag, Panarea is een prachtig eilandje, de begroeiing met massa's cactussen, die nu vol cactusvijgen staan, en veelkleurige bloemen en planten is magnifiek.

Morgen gaan we Vulcano eens verkennen, bootjes kijken, maar niet varen...

Het aan- en afvaren in zo'n haven blijf ik iets boeiends vinden : mensen en voertuigen op- en afladen, met alle gezonde drukte van dien, ook dat is vakantie...

Alla prossima volta...