Tour du Méditerrannée : Dag 32

Eerste treinrit op Corsica...Wat kunnen we nu verwachten?

Als de laatste bus je aan je lot overlaat, dan kan je nog één en ander verwachten...

Je moet ook niet denken dat we paranoïde worden of hier niet graag zijn, welnee, maar in Sicilië of Sardinië hebben we zo iets niet meegemaakt...

Deze morgen om 6 uur onze wekker laten aflopen, maar ik was reeds eerder wakker...

Nog een douchke om goed wakker te geraken, dan nog een ontbijtje, wat opruimen, bagage sluiten, en dan konden we de sleutel van het appartement weer in de sleutelbox stoppen.

De voordeur achter ons toegetrokken, en dan maakten we een kort wandelingetje tot aan het treinstation.

We waren er iets voor 7, maar het loket ging pas om 7 uur open.

Iets voor zevenen daagt er een spoorwegambtenaar op, doet het licht branden, en een paar minuten na 7 is zijn computer operatief.

We hebben onze tickets voor Corte snel, en we moeten wachten op perron 2.

Nog geen trein te zien, Ajaccio is een "kopstation", dus hij zal er wel gaan aankomen, hopen we.

Iets later komt er inderdaad een dieselstel met 2 wagons aangereden, en hij stopt op perron 2 en we konden direct aan boord.

Om 7 uur 41 exact vertrekt de trein, richting Bastia.

We vertrekken op zeeniveau, volgen nog even de kust, maar dan begint de trein te klimmen.

Het gaat hoger en hoger, de heuvels worden hoger, en geregeld rijden we door tunneltje.

De dieselmotor laat zich horen...

Corsica is dicht bebost, en dus heel groen...

De rit gaat vlot, we krijgen mooie landschappen voorgeschoteld.

De trein zat aardig vol, maar in een station, niet zo ver voor Corte, verlaten een serieus aantal rugzaktoeristen de trein, om van hier uit de GR20 een stuk te lopen allez, wandelen.

Na exact 2 uur zijn we in Corte.

De rally van Corsica is blijkbaar bezig, en ze passeerden vandaag in Corte.

Onze oren hebben het geweten: brullende motoren, knallende uitlaten,..., verschrikkelijk...

Dan gaat een mens op vakantie voor rust.

We hebben dus snel onze routeplanner ingesteld op "ons" volgende hotel, Sampiero Corso.

Het is 14 minuten wandelen.

Eerst vrij vlak, dan moesten we een leuk voetgangersbruggetjje over, en daarna moesten we een deel trappen doen, met onze bagage.

Rustig aan, we hebben tijd, en eens boven aan die trappen scheidden slechts 100 meter ons van het hotel.

Het was maar iets na tienen, en dus eerst onze bagage gedropt, tot 14 uur, wanneer onze kamer beschikbaar zal zijn.

We gaan dus op verkenning in Corte, gewapend met een stadsplan dat de vriendelijke hoteldame ons had bezorgd.

50 meter van ons hotel zijn er weer trappen, en we komen meteen op een plein, met in het midden van een hoop terrasjes een standbeeld...

Napoleon Bonaparte zou je denken?

Neen, het is Paoli...

Wie? Juist, Paoli...Die mens heeft in de jaren 1700 en zoveel gedurende 14 jaar de leiding gehad over Corsica, dat toen nog onafhankelijk was, en Corte was toen zelfs de hoofdstad.

We bevinden ons hier op 460 meter hoogte, meen ik, en Corte is omgeven door bergen.

We lopen even over het plein, terrassen is voor later.

We blijven klimmen, tot aan de imposante citadel, en de er naast gelegen "belvedère"...

De naam belvedère is hier wel op z'n plaats...

We hebben inderdaad een heel mooi uitzicht op zowel de oude "ville haute", met de citadel, kerk en meerdere kapelletjes, en de oude stad, met hoge huizen, die tot wel 5 verdiepingen hoog zijn, voor die tijd...

Het uitzicht op de rond Corte liggende bergen is ook magnifiek...

Beneden, bij het station, ligt het "nieuwe" stadsdeel.

Er is wat bewolking, maar blauw blijft de hoofdkleur, maar de temperatuur is ideaal, 24°...

We dalen weer neer van de belvedère en gaan op wandel door de smalle straatjes...

Er lopen vrij veel toeristen rond, het onvermijdelijke treintje kruist geregeld ons pad, maar we begrijpen maar al te best dat nóg wat oudere mensen dan wij zijn, hier liever niet te voet gaan.

Het is permanent stijgen en dalen, en bij momenten met een serieus stijgingspercentage.

In één van die smalle straatjes staat een terrasje met enkele parasols van Pietra, hét Corsicaanse bier bij uitstek, en het is zondagmiddag, dus apérotijd.

Corte is echt een gezellige stad, hier komt het "leven als God in Frankrijk"-gevoel naar boven, en dus is het Ricard-tijd.

De patron, Etienne, levert onze Ricards en vraagt naar onze herkomst.

Als hij hoort dat we Belgen zijn, moet ik mee naar binnen, om de teksten, die zijn Belgische vrienden op de muur hebben gekrabbeld, te bekijken.

Hij is blijkbaar een fan van traditionele Corsicaanse muziek, en zingt lustig mee...

Hij zingt niet slecht, eigenlijk...

Na te hebben afgerekend, wandelen we weer terug naar de Place Paoli, en doen onze rondgang langs de verschillende terrasjes.

We kiezen er ons eentje uit en gaan voor een menu, ik opteer voor "entrée/plat/dessert", Bettina voor "entrée/plat".

Eerst had ik een slaatje met spekjes, Bettina een kruidentaartje, vervolgens had ik everzwijnragout met pasta, Bettina forel met puree.

Her was lekker, en zo heb ik één van de specialiteiten van Corsica, everzwijn, ook geproefd. Er zitten er ook hier met massa's in de bossen, en dat hoeft niet te verbazen...

Toen Bettina had gezien dat er bij de "crème-glace", die je als dessert onder andere kon nemen, ook "menthe-chocolat" zat, heeft ze d'er ook nog maar een dessertje bij genomen.

Na de koffie hebben we afgerekend, en tegen dan was 't bijna 14 uur.

We konden onze spullen naar de kamer brengen, en verpoosden efkes.

Nadien nog eens naar 't supermarktje voor wat gerief, die zijn hier 's zondags heel de dag open, een kleinigheid eten, en nadien nog een avondwandelingetje doorheen het gezellige Corte.

Hier is tevens een universiteit gevestigd, en dat merk je op de terrasjes die goed gevuld zijn met jonge mensen.

We nuttigen nog een Ricard, en gaan seffes wat nachtrust inhalen.

Morgen gaan we met de trein een 2-tal dorpjes verkennen. 

De wandelingen hier in de onmiddellijke omgeving zijn stuk voor stuk heel zwaar, en aangewezen voor geoefende wandelaars, tot welke categorie we ons zelf niet rekenen.

We zien het wel, na het ontbijt, morgen...

We hebben alweer een prachtige dag achter de rug : leuke, mooie en vlotte treinreis, goed hotel, lekker gegeten, een drankje op tijd en stond, en dat in een leuke stad en een prachtige omgeving....

Het vakantiegevoel blijft aanwezig...

Bonne nuit...