Italiëreis dag 25 - dag 3 in Toscane

Gisteren in de late avond kregen we nog vuurwerk boven de oude bovenstad als afsluiter van het weekend...

Het was mooi...

Deze morgen alweer wakker zonder wekker, goeie douche en dan gaan ontbijten...

We voelen ons op vakantie...

Na onze wandeldag gisteren, gaan we vandaag nog eens op rondrit in het mooie Toscane...

Wie Toscane zegt, zegt heuvels, cipressen, wijngaarden en olijven...

Wijngaarden hebben we in overvloed gezien in de Marken, vandaag focussen we ons deels op olijven...

Deze lekkere vruchten, die ik destijds in Australië heb leren appreciëren, worden hier massaal geteeld.

Tijdens onze reis in Kreta hadden we ons er al over verbaasd hoeveel olijven en afgeleide producten van deze vruchten er in de wereld wel moeten worden verbouwd, en dus ook verbruikt.

We wilden het proces van het maken van olijfolie wel eens meer van nabij bekijken, en dus startten we onze dag bij olijfolieproducent Frantoio di San Gimignano...

Het woord frantoio staat voor olijfjpers, en het is ook de naam van de meest gebruikte variëteit van olijven die voor de productie van olijfolie wordt aangewend.

Ik had dit bedrijf teruggevonden op tinternet, aangezien dit vrij kort bij onze verblijfplaats is gelegen.

San Gimignano ligt op slechts 13 kilometer van Colle di Val d'Elsa, en dus reden we daar heen.

Het is een vrij groot bedrijf, en je krijgt er een interactieve rondleiding.

Je begint met een virtuele tocht door de olijfgaarden, ziet de oogst en z'n de eerste verwerking.

Nadien krijgen we een degelijke uitleg van het productieproces van de olijfolie, van de oogst, over het persen, via het centrifugeren tot het eindproduct.

Aan het einde van de rit krijg je dan enkele soorten olijfolie te proeven.

Heel het bezoek is heel knap opgezet, met gebruik van moderne technieken krijg je op korte tijd een goed inzicht in het maken van dit lekkere product...

Momenteel is hier trouwens ook de druivenoogst bezig, een deel van dezelfde installaties worden zowel voor druivenoogst als olijfoogst gebruikt, onder andere die voor het scheiden van bladeren en vruchten...

De olijfoogst is pas voor de maanden oktober, tot soms november...

Nadien rijden we verder naar San Gimignano, slechts enkele kilometer van de frantoio, een prachtig stadje in Toscane, bekend om z'n vele torens, dat wij tijdens een vorige reis reeds bezochten.

Elke toerist die in deze regio logeert moet en zal in San Gimignano langs zijn geweest, en dat was er vandaag aan te zien.

Her was een bewolkte dag vandaag, maar dit hield de toeristen zeker niet binnen.

Het was er een heksenketel van jewelste, parkeerplaatsen afgeladen vol, en dus reden we verder, we waren hier immers al geweest.

Onze rit ging naar Monticiano, een heel eind verder.

Het landschap veranderde weer, wel nog heuvels, maar geen wijngaarden meer, wel nog olijfbomen, maar ook in mindere mate.

In dit dorpje was enkel een wijnbar open, waarvan het terras goed gevuld was, en aangezien het etenstijd geworden was, schoven we aan bij een tafeltje.

De uitbater runde de zaak op z'n eentje, maar 't ging er vlot aan toe, die man wist wat efficiënt werken was, en hij serveerde enkel koude "gerechten" als bruschetta en aperitiefschotels met kaas, hesp, salami en toestanden...

Dat volstond voor ons, en 't heeft gesmaakt.

Daarna reden we weer verder naar Castello di Tocchi, een 12-tal kilometer verder op.

Tocchi is een dorp, een vingerhoed groot, maar ze zouden er een kasteel hebben, en dus reden we er heen.

Een verschrikkelijk bochtige weg, serieus naar beneden, dan weer naar boven, en we belandden uiteindelijk in Tocchi...

17 huizen, denk ik, geen levende ziel te bespeuren, maar...er staat een wegwijzer naar Castello di Tocchi, 1,5 km.

Ik rijd de weg in, maar er was geen geld meer voor asfalt...

Nog even verder gereden tot bij het kerkhof, maar van daar af zijn we maar beginnen wandelen.

Het ging serieus bergaf, 10% hellingsgraad gaf een verkeersbord aan.

Die staan er wel, een deftige baan is er niet, verkeersborden wel.

Achteraf gezien hadden we het wel met de auto kunnen doen, maar we hebben in Italië achter een bocht toch al voor verrassingen gestaan om u tegen te zeggen.

Enfin, we hebben zo onze beweging gehad, het was wel bewolkt maar wel nog 27°, dus het zweet kwam vlot tevoorschijn, vooral bij het terug wandelen.

Nu, het "Castello" was helemaal geen kasteel, maar je herkende de vorm nog wel, maar nu zijn het allemaal individuele huisjes rond een binnenkoer...

Het heeft wel iets, en het is authentiek...

Ik vermoed niet dat er veel toeristen tot hier komen, maar, wij zijn er geweest...

Daarna reden we naar het klooster van San Galgano.

Hier kom je terecht bij de overblijfselen van een cisterciënzerklooster, daterend uit de 13de eeuw, en gewijd aan San Galgano, een heilige afkomstig uit deze streek, ridder Galgano, die in de 12de eeuw als  een kluizenaar zou hebben geleefd, na een gewelddadig bestaan, en die, na een verschijning van de aartsengel Gabriel bij wijze van boetedoening zijn zwaard in een rots zou hebben geduwd.

Boven de abdijrestanten is er de Montesiepikapel, een mooie ronde kapel, mengeling van baksteen en zandsteen, met in een bijgebouw prachtige fresco's, en in het midden van de kapel tref je de rots, met het zwaard er in, aan...

De abdij is zeker ook een bezoek waard, de weg er naar toe is een indrukwekkende cipressenlaan, en de abdijruines zijn vrij goed geconserveerd.

Er is ook logiesmogelijkheid, en er is een caffeteria, waar we ook nog een apero-stop hebben gemaakt.

Daarna reden we terug richting ons hotel.

Het was weer een mooie dag, veel gezien, lekker gegeten, af en toe wat druppels regen gehad, de zon bleef verstoken achter de wolken, en deze avond hebben we nog een tartaar gaan eten, eentje van zalm en eentje van rund, in de Bar del popolo, vlak bij ons hotel, en 't was weer in orde...

Ne goeienavond, nog...