Van Emilia Romagna naar het Gardameer

Buonasera, signorini, buenasera…

Groetjes van aan het Gardameer. Aan de reacties te zien is het Gardameer geen onbekende voor velen, voor ons tot op heden wel, maar daar komt verandering in.

Ik zit dit verslagje te tokkelen op ons terras van appartement “Tronco” dat we via Booking.com voor een week hebben gehuurd van Ristoranti “Il terrazzo”, en dat boven dit restaurant is gelegen.

De zon is intussen onder gegaan, het is negen uur,  en ik heb uitzicht op duizenden, wellicht miljoenen, lichtjes die rondom het Gardameer glinsteren…De geur van de grill van het restaurant dringt nog zalig door…

Het leven van een toerist kan mooi zijn…

We zijn hier net gaan eten in het restaurant “onder ons’, en het was lekker, gegrilde vis uit het meer, Bettina had kip besteld, maar het was eenvoudig en lekker bereid, en de bediening was op z’n Italiaans, gemoedelijk maar in orde…Een aantal keren welgemeend de vraag of alles in orde was.

Het terras zat afgeladen vol, ik denk met de tafels binnen er bij toch een tachtigtal couverts, maar alles ging vlot, niet overdreven snel, maar dat hoeft ook niet, het is  vakantie…

De sfeer was leuk, een mengeling van Italianen en veel Duitstaligen, maar er heerste een vakantiegevoel.

We hebben ons avondeten afgesloten met een espresso, voor mij dan toch, dat hoort er voor mij bij in Italië, en een Limoncino, een variant blijkbaar in deze streek van de Siciliaanse of Capriciaanse Limoncello…

Het heeft deugd gedaan…

Vandaag hebben we ons dus verplaatst van de provincie Emilia Romagna naar deze van Brescia, waar het Gardameer is gelegen.

Aangezien we tijd genoeg hadden opteerden we, net als voor onze verplaatsing van Chiavari naar Reggio nell’ Emilia voor een verplaatsing zonder tolwegen, dan kunnen we d’er ene meer drinken, hehe…

Neen, voor verre verplaatsingen opteren we meestal voor snelwegen, al dan niet met tol, maar nu moesten we slechts 159 kilometer overbruggen, dus da’s peanuts…

We namen ons laatste ontbijt in de Holiday Inn Express, rekenden af, ook dat moest, verdomme, en vertrokken…

We kregen meestal mooie wegen voorgeschoteld, soms in wat minder goeie staat, doorkruisten de Po-vlakte, waar ik destijds op school nog over geleerd heb en nu ben ik er zowaar in ’t echt over gereden, stopten even om onze dieseltank bij te vullen, wat van in Frankrijk geleden was, en bolden verder.

Op een bepaald ogenblik, in de buurt van Casole, stond er een verkeersbord dat voertuigen zwaarder dan  6 ton deze weg niet mochten  gebruiken.

Een eind verder wist ik waarom : we kwamen zowaar aan een pontonbrug, volledig met rammelende houten balken, die werden gedragen door bootjes…De maximum toegelaten snelheid was 5 kilometer per uur…Ik vermoed dat ik geflitst ben, maar ik had niet de intentie om op zo een vehikel zeer snel te rijden.

Reizen is altijd een beetje avontuur, en dat maakt het leuk en we zijn er heelhuids over geraakt en vervolgden onze weg.

Het ging vlot, heel vlot, en het Gardameer kwam in zicht…

En met het Gardameer ook de horden toeristen, waar wij deel van uitmaken, en het is weekend en de Italianen blijven ook niet langer in hun kot…

Er was wat file vanaf het moment dat we aan de oevers van het Gardameer kwamen…Ik verliet de hoofdweg en doorkruiste Saló, veel volk, maar leuk om te zien, met dierensculpturen in kunstgras uitgewerkt, heel mooi gedaan, en reed dan terug naar de hoofdweg…Nog een beetje vertraagd verkeer, maar daarna ging het weer heel vlot, tot we, na een paar vrij smalle tunnels links af moesten, richting Tignale, onze bestemming voor de volgende week.

Het was nog een 7-tal kilometer klimmen langs een kronkelende bergweg, maar we bereikten vlot onze bestemming, en onze GPS zette ons netjes af waar we de sleutel moesten afhalen.

We waren er reeds om een uur of half 3, en mochten in principe slechts vanaf 17 uur in ons appartement, maar het bleek geen probleem om vroeger in te checken. Een vriendelijke Nederlandse dame die hier werkt pleegde een telefoontje met het restaurant en verwittigde dat we op komst waren….

Ons logement betaald en 2 overheerlijke Peroni’s gedronken, allez, elk eentje…Dat smaakt na een autorit en bij 27 graden ongeveer, en met zicht op een prachtig meer…

Dat is ons al duidelijk geworden na onze kilometers langs het Gardameer : het is hier heel mooi, het weer is ook nog steeds uitstekend, da’s meegenomen, dus begrijpen we waarom zovelen het Gardameer positief ervaren…Italië is een prachtig land, we hebben er al vrij veel regio’s van bereisd, alle zeer positief ervaren, en iets laat mij vermoeden dat dit met het Gardameer en omgeving niet anders zal zijn…