Dag 12 : Wandeling rond het zoutmeer...

Onze eerste "volle" dag in Larnaca...

Aangezien we er gisteren in alle vroegte uit moesten, was het vandaag nog eens wakker zonder wekker...

Het is midden april, maar de temperatuur begint hier toch al aardig te stijgen...24° deze morgen, en da's onder thermometerhut, dus niet in de zon...

Dat is ook één van de redenen waarom we geregeld naar Cyprus terugkeren, en da's een ernstige kans op mooi weer.

We hebben hier een appartementje gehuurd, en dus zorgen we zelf voor ons ontbijt...

Daarna de wandelkousen en stapschoenen aangetrokken, en de straat over gestoken daar bus 425 te nemen, richting luchthaven...

De bus liet een tijdje op zich wachten, maar na een klein half uurtje daagde er eentje op....

De chauffeur was behoorlijk nerveus, maar toen ik hem een "don't worry, be happy" toegooide, lachte hij toch een beetje  nerveus " i am happy, mister, but I am late..."...

We vertelden hem dat we naar het zoutmeer wilden, waarop hij repliceerde dat hij naar de luchthaven reed, maar na mijn repliek dat die route langs het zoutmeer passeert was alles ok, en konden we mee, zonder probleem...

Hij verwittigde ons zelfs wanneer we bij de laatste busstop waren bij het zoutmeer...

We stapten af, en begonnen aan onze wandeling rondom het zoutmeer.

Het heeft een oppervlakte van bijna 16 vierkante kilometer, maar het meer wordt reeds geruime tijd, sinds 1991 blijkbaar, niet meer gebruikt voor zoutwinning.

Momenteel is het een natuurreservaat, waar in de winter onder andere een massa flamingo's komen overwinteren.

Momenteel waren er geen flamingo's meer.

Tijdens onze wandeling zagen we geregeld vliegtuigen opstijgen en landen, want de luchthaven van Larnaca ligt net naast het zoutmeer.

We wandelden in de warmte, veel beschuttende planten en bomen waren er niet, en na een tijdje kwamen we bij de moskee van Hala Sultan Tekke.

Gelukkig hadden we een voorraad water mee, want 't was verdomd zweten geblazen, hoewel we geregeld een zeebriesje voelden...

We vervolgden onze weg en kwamen zo bij een moerasachtig deel van het meer, waar toch een aantal reigerachtigen in het groen schuil zochten.

We vervolledigden onze wandeling rond het meer en kwamen zo uit bij het Bekir Pasha aquaduct , dat dateert uit 1750 en door de Ottomanen, die nu als Turken door 't leven gaan, werd gebouwd.

We wandelden vervolgens nog een eindje verder, geen winkel, café, bar of restaurant in de buurt, en namen vervolgens bus 423 terug naar Finikoudes.

Eens daar gearriveerd heeft het niet lang geduurd voor de "large Keo" zich liet smaken.

Een chans dat we daar kunnen op terugvallen, en zeggen dat er plaatsen zijn in de wereld waar ze uren moeten lopen om wat simpel water te gaan halen in een kruik die ze op hun hoofd moeten dragen...

Hier moeten we maar een winkel, café of frigo kiezen...

Daarna efkes gaan verkoelen op ons balkongsken, dat ondertussen in de schaduw lag, bij nog een drankje, en daarna zijn we langs de promenade in één van de vele beschikbare eet-en drankgelegenheden gaan eten.

Het heeft weer gesmaakt  en ons voedsel- en vochtpeil zijn dus weer op niveau.

Het was een mooie, warme dag, en we hebben onze beweging weer gehad.

Tot de volgende...