En de laatste keer bergop...

Ons avondeten van gisteren verteerde goed, en we hebben dan ook weer goed geslapen...

De Sint was ons niet vergeten, braaf als we zijn, en de brave man had chocolade, nicnacjes en mandarijntjes gebracht, helemaal tot in Cyprus...

Het selfmade-ontbijt smaakte weer, en nadien stapten we de deur van ons logement buiten, om net om de hoek te wachten tot er een bus 32 langs kwam...

Op zaterdag en zondag rijden deze elke 20 minuten, in de week elke 10 minuten of elke 15 minuten, afhankelijk van het uur van de dag.

Het was eventjes wachten, maar er kwam er toch vrij snel eentje aangereden...

Busje in, toertje door de vrij rustige stad, het is zeer te merken dat 't zaterdag is.

We arriveren vlot bij het Old hospital busstation, en na een beetje wachten kwam de bus naar Omodos te voorschijn...

Bus 40 op, en wij weg, voor een rit van een uur en een kwart om de 40 kilometer die Omodos van Limassol scheiden te overbruggen...

De bus maakt stops in kleinere dorpjes, maar zo zien we 't één en 't ander van het Cypriotische binnenland.

Het was een mooie rit, langsheen onder andere een dorp waar ze nog een mastodont van een kerk aan het bouwen zijn, terwijl ze de kerken bij ons voor eender wat beginnen te gebruiken, en naarmate we Omodos naderden kregen we uitzicht op meer en meer wijngaarden...

Omodos is onder andere bekend om zijn wijnen, en we zien inderdaad vele percelen, begroeid met wijnstokken...

Wel een heel ander uitzicht dan onder andere in Frankrijk en Italië: hier zijn het laagstammige wijnstokken die elk apart staan, in een rotsachtige ondergrond...

Omstreeks kwart voor elf worden we gedropt bij Omodos, en de chauffeur vertelt ons dat we om 4 uur deze namiddag op dezelfde plek moesten zijn, wilden we met de bus terug geraken, en, jawel, dat was de bedoeling...

De bus stopte vlak bij het kleine, mooie dorpje, dat geplaveid is met een soort kasseien, al zijn het veeleer rotsstenen...

De gevolgen van onze downhill-wandeling van gisteren laten zich voelen in de beenspieren, bij mij vooral in de bovenbenen, bij Bettina in de kuiten...

We gooien de spieren los en gaan op wandel in het dorpje...

De voornaamste bezienswaardigheid is het Timios Stavrosklooster...

Dit klooster is niet meer bewoond door kloosterlingen, doch het is wel prachtig gerestaureerd, en vrij toegankelijk voor het publiek.

We hebben er dan ook hele poos doorgebracht, want zowel de magnifieke kerk, versierd met vele iconen, als de vroegere leefruimtes, zijn prachtig opgeknapt.

Onder andere de zolderingen in houtsnijwerk in de wandelgangen zijn speciaal en magnifiek.

Na dit toffe bezoek kuierden we verder doorheen de smalle steegjes, bezochten nog een kapel aan de rand van het dorp, van waar we een prachtig uitzicht hadden op de omliggende bergen, deels beplant met wijngaarden.

Omodos ligt op een hoogte van 800 meter, en de bergen maken ook onderdeel uit van het Troodosgebergte...

Het was intussen reeds ruim na de middag, en er kwam een vraagje van ons maagje...

Omodos is zeer gekend bij toeristen, en dus is er geen gebrek aan eet- en drankgelegenheden, wel integendeel.

We hadden het gisteren onder elkaar nog gehad over een typisch Grieks gerecht, dat we hier nog nergens op het menu hadden zien staan tot op heden in Cyprus, en dat is Pasticio...

Wij hebben het leren kennen via één van Rick Stein zijn culinaire rondreizen doorheen de Middellandse Zee, en Bettina heeft het thuis ook al heel lekker klaargemaakt...

Inderdaad, nergens op het menu hadden we het deze Cyprusreis al zien staan op het menu, maar ik ben gisteren eens gaan snuisterijen op menu's van restaurants in Omodos, en jawel, bij taberna Kamara, stond het op het menu vermeld.

Wij dus daarheen, gemakkelijk gevonden bij de ingang van het dorp, kregen we een zeer overtuigend antwoord van de patroon, op onze vraag of ze Pasticio serveerde: "of course, fresh home made..."

Wij dus gezeten, de poezen uit de nabijheid kwamen ons gezelschap houden, de vervelende vliegen ook...

Ik bestelde gestoomde champignons als voorgerecht, Bettina taramasalata, en nadien dus de Pasticio, maar een Ouzo en een "large Keo" mochten niet ontbreken.

Pasticio is een ovenschotel die wordt bereid met gehakt, met daarin onder andere kaneel verwerkt, een soort macaroni, en afgetopt met een dikke bechamelsaus...

Vrij eenvoudig, maar lekker, en typisch Grieks, maar dus ook op Cyprus (dat geen onderdeel is van Griekenland, maar waar wel Grieks wordt gesproken in het deel dat niet door Turkije wordt bezet, en met sterke Griekse invloeden) te vinden, als je maar zoekt...

Het heeft dus weer gesmaakt, en nadien gingen we nog in de omgeving op wandel om ons eten te laten verteren, en we zorgden er voor dat we tegen 16 uur bij de bushalte waren.

Wij op tijd, de bus op tijd, en het was reeds bijna donker vooraleer we Limassol terug bereikten.

Nog een kort ritje met bus 32 , en we waren weer bij ons logement.

Na een verfrissing gaan we vanavond hier nog een kleinigheid verorberen, ons middagmaal vulde alweer zeer goed, en dan de beentjes laten rusten...

Ons laatste bezoek aan het Troodosgebergte van deze Cyprusreis was weer de moeite, Omodos en zijn klooster waren een bezoek waard, en we hebben weer lekker gegeten, zoals alle voorgaande dagen trouwens.

Morgen blijven we op zeeniveau, omgeving Limassol, en da's meteen onze laatste volledige dag hier, vóór we maandag weer richting Paphos reizen met de intercitybus.

Geniet nog van jullie feestdag, laat het lekkers van Sint-Maarten smaken, en de leute op zondag...