Een dagje op kloosterbezoek...

Gisterenavond waren we iets vroeger onder het dekbed gekropen, nadat we nog een gin-tonicsken hadden genuttigd op ons balkonsken, aangezien we vandaag de bedoeling hadden nog eens "echt" op uitstap te gaan.

De wekker stond op half negen deze ochtend, maar we waren vroeger wakker...

Een douchke, en dan twee verdiepingen trappen afgedaald, om naar het restaurant te gaan voor ons ontbijt.

Onze maag goed gevuld zodat we er tegen aan kunnen vandaag.

Niet dat we zo een zware exploten van zin waren vandaag, maar met een degelijk ontbijt neem je een goeie start van je dag.

Ons opzet voor vandaag is een bezoek aan het klooster van Agios Neophitos, dat op zowat 15 kilometer gelegen is van Paphos-stad, maar langs "onze" kant, op een goeie 7 kilometer van ons hotel.

Er gaan dagelijks enkele "lijnbussen" naar toe, lijn 604 zo hadden we ontdekt, en die vertrekt in Karavella.

Dus, deze morgen eerst bus 615 naar het havenstation voor de bussen, daar overstappen op bus 618 naar Karavella, en daar wachten op bus 604...

Het ging allemaal vlot, bussen 615 en 618 rijden frequent, van de 604 zijn er slechts enkele ritten elke dag.

We waren op tijd in Karavella voor de 604 van 11 uur 10, en deze vertrok op tijd, en reed eerst een stukje door Paphos, vervolgens klom hij naar Tala, om een tweetal kilometer "boven" Tala zijn rit te beëindigen bij het klooster van Agios Neophitos, op een hoogte van zowat 500 meter gelegen, na een rit van een "dik" half uur.

Dit klooster werd gesticht in de 13de eeuw, de toegang is gratis, maar als je het oorspronkelijke kerkje, dat is uitgehouwen in de rotsen, en het museum wil bezoeken, dan moet je 2 € ophoesten.

Dat kerkje bevat 13de eeuwse fresco's, en deze zijn prachtig.

Het is een kerkje, in de werkelijke zin van het woord,  je moet er gebukt rond lopen, maar de muur-en plafondschilderingen zijn zeer mooi...

Het kloostergebouw zelf is vrij groot, er leven nog een aantal monniken, en vandaag was er net een bende "zwartrokken" van een Orthodoxe kerk uit, zo meen ik gehoord te hebben, Servië, op bezoek...

De kloosterkerk en de abdij zijn vrij te bezoeken, behalve de omgeving waar de monniken wonen.

De kloosterkerk is ook prachtig versierd met allerhande iconen, en is op zich een mooi gebouw.

Ook de kloostertuin is prachtig beplant, en de omgeving is ook zeer groen, al heeft er achter de abdij enige tijd geleden blijkbaar een bosbrand gewoed...

We namen onze tijd voor ons bezoek, en, eens terug buiten de kloostertuin, gingen we iets nuttigen in de taverne bij het klooster.

We dachten daar te eten, deze late middag, maar de kok was blijkbaar ziek, en dus was er niet veel keuze.

We konden nog "teren" op ons ontbijt, en dus hielden we het bij een drankje.

Daarna begonnen we te voet aan onze terugweg.

De eerste bus terug was immers pas om 15 uur, en dan moesten we nog 2 keer overstappen, vooraleer we aan ons hotel konden terug geraken.

De routeplanner gaf een wandeling van een kleine 7 kilometer aan, bijna volledig bergaf, want wij logeren bijna op zeeniveau...

Het weer was vandaag vrij bewolkt, maar de zon kwam er geregeld door, maar na de middag nam de bewolking sterk toe...

Het was een goeie wandeling, waarbij we door het dorpje Tala wandelden, een leuk dorpje eigenlijk, dat bij "vaste" toeristen blijkbaar gekend is, want verschillende tavernes zaten aardig "gevuld"...

Wij hadden evenwel beslist dat we deze avond bij de Indiër gaan eten, en aten dus iets kleins tijdens onze wandeling.

Het ging bij wijlen stevig bergaf, vooral het eerste gedeelte, maar meer beneden werd de hellingsgraad kleiner, en bereikten we de aanplantingen van sinaasappelen, mandarijntjes en bananen.

Op een veld waren een aantal mensen volop aan het oogsten, het bleken tomaten te zijn, die door een tweetal Indisch uitziende kerels werden getrokken en in emmers tot bij de pick-up gebracht, waar de tomatenboer de oogst onmiddellijk trieerde en in bakken legde per grootte...

We zegden goedendag en bleven even kijken, en plots stak de kweker een vijftal tomaten in Bettina haar handen, en ging door met zijn werk...

We vervolgden onze weg, én na ruim anderhalf uur, de nodige foto- en andere pauzes inbegrepen, waren we weer bij Theo's Sunset Bay hotel, waar we ons zelf tracteerden op een Mojito...

Dat hadden we wel verdiend na deze wandeling.

De bewolking was intussen serieus toegenomen, maar we zijn toch nog even gaan verfrissen in 't zwembad, dat we helemaal voor ons alleen hadden.

Het heeft hier even geregend, maar niet het vermelden waard, en blijkbaar een heel verschil met wat er België de laatste dagen is uit de hemel gevallen...

Daarna een korte rustpauze, en deze avond zijn we dan iets na zessen gaan eten bij Pappadoms, een Indisch restaurant dat op een tweetal kilometer van ons hotel is gelegen, aan de hoofdweg, maar met een bushalte kort bij ons hotel en vlak bij dit restaurant, vormt dat geen probleem.

We hadden genoeg gestapt, en de hoofdweg is in het donker ook niet veilig en aangenaam om in het duister te wandelen.

Het eten was schitterend, Bettina had lam Jalfrezi, één van onze favoriete Indische bereidingen, ik ging Karai lam, iets dat ik nog niet eerder had gegeten, maar waarvan de ingrediënten mij wel bevielen op het menu, proberen, en 't was inderdaad ook een topper.

Het eten was behoorlijk pittig, maar zeker goed eetbaar, met een zalige nasmaak, en de Naan (Indisch plat brood) die we er bij hadden besteld waren ook overheerlijk.

Dit restaurant kreeg goeie beoordelingen, en zeer terecht. Blij dat er op Cyprus tamelijk wat Indische restaurants zijn, bij ons zijn er naar onze goesting veel te weinig...

We namen de bus terug, en kunnen weer terugblikken op een prachtige vakantiedag, doorspekt met cultuur, een wandeling, lekker eten en lekkere drankjes op tijd en stond...

Morgen zien we nog wel, maar we gaan nog eens op stap, het einde hier nadert immers meer en meer, maar het is al een prettige vakantie geweest...

Kalinichta..