Dag 9 : Colombia - Reisdag Salento naar Medellin

Hallokes...

Vandaag was inderdaad weer een reisdag, dus veel valt er niet neer te pennen...

Deze morgen waren we alweer zeer vroeg wakker, de hanen en honden doen hun werk, maar bovendien gaan we ook meestal niet te laat slapen, hier op vakantie.

De zonsopgang was niet spectaculair, maar het zicht op de Cocoravallei van op ons hotelterras blijft adembenemend.

Het ontbijt heeft weer enorm gesmaakt, het vers geperst appelsiensap, de fruitkeuze, de yoghurt met verse blauwe bessen, de koffie,..., njammienjammie.

We wilden tijdig vertrekken, want ondanks het feit dat Medellin op slechts een dikke 220 kilometer van Salento is gelegen wordt er toch 6 à 7 uur bus voor gerekend.

Er zijn bijna geen snelwegen, de meeste wegen zijn gewone 2-vakswegen mét tegenliggers dus, en bovendien is Colombia zeer bergachtig en de banen hebben veel bochten, dikwijls bijna haarspeldbochten.

Dat maakt dat het niet snel vooruitgaat.

Maar, we zijn op vakantie, en we zien veel verschillende landschappen de revue passeren...Daar doen we het deels voor, newaar...

In het hotel vertelden ze ons dat er om 10 uur een rechtstreekse bus vertrekt naar Medellin aan het busstation...

Busstation? Wij wisten niet dat er één was in Salento. Bij het naar hier komen had de chauffeur ons kort bij het centrale plein gedropt zonder enige uitleg, en dus dachten we dat er geen Terminal was.

Deze bleek kort bij ons hotel te zijn aan de rand van het dorp.

De bus van 10 uur was volgeboekt, op die van half één was wel plaats.

Zo lang wilden we niet wachten. De ticketverkoper was echter zeer gedienstig en vertelde dat we in Pereira, een goeie 3 kwartier met de bus vanaf Salento, om half elf een directe luxe-dubbeldekbus konden nemen, waar hij voor ons plaatsen kon voor reserveren.

Dat was een puik plan, en om 9 uur vertrok er een busje naar Pereira...

De ticketverkoop voor het busje naar Pereira was nogal inefficiënt, zoals zoveel hier, maar iets na negenen waren we de pist in, en lieten het leuke Salento achter ons.

Rond tien uur waren we in Pereira en aan de balie van Flota Occidental bevestigden ze onze tickets, en we mochten wachten in de VIP-lounge...Wauw...Maar, er was Wifi, dus we konden jullie laten weten dat er niks ernstigs was gebeurd.

De bus kwam op tijd voorgereden en om iets na half elf zette de dubbeldekker zich in beweging  richting Medellin.

We hadden zeer ruime zetels met extra veel beenruimte, zoals dikwijls in Zuid-Amerika.

Medelin, here we come...

Een vriendelijke gast die voor de maatschappij werkt kwam vragen of we middageten wilden bestellen, voor 8000 pesos per persoon.

D'er was rijst bij en kieken, dat zijn Zuid-Amerikaanse zekerheden, maar wij zijn daar zeker niet vies van, en er was ook nog een slaatje bij en een drankje.

Voor omgerekend 2,07 € per persoon gaan we toch geen honger hebben, zekers...

De bus vervolgde zijn weg, het landschap is zeer afwisselend en we volgen een vrij brede, kolkende rivier.

Er is de laatste dagen, vooral tegen de avond, immers vrij veel regen uitgevallen.

De bergen en hun begroeiing blijven imponeren voor ons Belgen.

Rond half één maakt de bus een korte stop aan een baanrestaurant, en de bestelde maaltijden worden in isomodoosjes aan boord gebracht en aan de "bestellers" geleverd.

De bus rijdt onmiddellijk verder en we laten het ons smaken.

Er zijn geregeld wegenwerken, waar de bus een tijd moet wachten om een resem tegenliggers te laten passeren.

De tijd passeert, ik doe een middagdutje, Bettina maakt wat foto's of speelt een spelletje...

Er is Wifi aan boord en zo verneem ik via vriend Jan dat de Dendermondse rugbyclub op Bosvoorde gaan winnen is met 7-35 en via Sporkipik dat ze op zaterdag 28 maart de finale spelen van de beker van België tegen dooddoener Soignies.

We vernemen ook via Moeke Annie dat het in België kloteweer is.

Spijtig voor jullie, maar het zal ons chorizo wezen...

We naderen Medellin, meer en meer hoogbouw, en bij het binnenrijden van de stad heeft een camionchauffeur het nodig gevonden zijnen truck op zijn zomerzij te leggen.

Gevolg : een kijkfile, geen typisch Belgisch verschijnsel dus...

Na ruim 6 uur rijden van uit Pereira stappen we omstreeks 20 voor 6 uit de bus in de Terminal Medellin Sur, de Zuidterminal dus.

We nemen een taxi naar ons hotel, en hoewel ik de naam zeker 3 keer gezegd hebt, slaagt diejen destereir van ne chauffeur er toch in ons in het verkeerde Dann-hotel af te zetten.

Geen man of vrouw over boord, het "onze" ligt op slechts minder dan 5 taximinuten van het eerste.

Taxi's zijn hier spotgoedkoop. Voor een kort ritje vanaf een busstation tot een hotel dat tot een 3-tal kilometer verder ligt betalen we 5000 à 6000 pesos, 1,5 euro ongeveer.

We belanden dus in "ons" hotel, worden daar zeer hartelijk ontvangen, en de Ronaldo, die onze bagage en ons naar de kamer bracht, vertelde dat we een tour kunnen boeken via hem naar Guatapé.

Bettina had dat op de planning gezet, de prijs leek ons redelijk, en dus hebben we gereserveerd.

Morgenvroeg, tussen 7 en half 8 pikken ze ons hopelijk op, we hebben nog niks moeten betalen...

Deze avond zijn we nog een pastaken gaan eten, en seffes gaan we op tijd pitten in ons reuzegrote bed...

Het week-end zit er weer op.

Hasta mañana...