Dag 17 - Colombia : Korte reisdag : Santa Marta - El Zaino

Vorige nacht vrij goed geslapen, maar het was warm.

We hadden de airco opgezet voor we onder het laken kropen, maar voor het geluid toch maar weer afgezet toen we het licht uit deden.

Midden in de nacht werd ik wakker, goed aan 't zweten, en dan toch maar weer den airco opgezet.

Toch verder goe geslapen.

Het ontbijt was hier op het dakterras.  Genoeg keuze aan fruit, yoghurt, brood en dergelijke, dus we kunnen ons weer wapenen voor het begin van de dag...

Daarna onze bagage verder ingepakt, uitgecheckt en afgerekend voor ons verblijf en onze drankjes van gisteren, en wijlen weg...

Er staan een paar taxi's voor het hotel, en aangezien de voetpaden er hier erbarmelijk bijliggen, wat nefast kan zijn voor de wieltjes van onze bagage, stappen we er in eentje in, richting vertrekhalte van de bussen richting Tayrona National Park.

We zijn er vrij snel en er staat een bus te wachten. Hij zit al vrij goed vol, ik steek onze bagage in de koffer achterin en stap in.

Bettina is al gezeten, ik vind nog een zitplaatske meer achterin...

De bus vertrekt, er stappen nog wat mensen op die in het gangpad blijven staan, bij gebrek aan een zitje .

Ietskes verder springt er een jonge Colombiaan aan boord met een ritmebox die een grappige rap-versie brengt over de mensen die hij in de bus ziet zitten, mijzelf inbegrepen, maar hij had het eens over mijn baard die slecht geschoren is.

Enfin, we geven hem ne ceng...Iets daarna is het een gevluchte Venezolaan die koekskes komt verkopen om zijn 3 kinderen eten te kunnen geven. Ge ziet het, VB'ers aller landen, het zijn niet enkel de Syriërs en Afghanen en Irakezen die naar bij ons komen, dit probleem bestaat overal in de wereld...

De rit gaat verder, het is een vrij comfortabel buske, en na iets meer dan een uur roepen ze van vooraf in de bus dat we aan Tayrona zijn beland.

We stappen af, onze bagage wordt reeds uitgepakt, en nu op zoek naar ons logement, dat volgens de omschrijvingen op Booking.com op wandelafstand van de ingang van het nationaal park zou moeten gelegen zijn...

Ik vraag het even aan een Colombiaanse, vriendelijk als het overgrote merendeel van haar landgenoten, en ze wijst ons dat we de overkant van de weg, op 5 minuten wandelen, ons logement, "Recuerdos del Tayrona" gaan aantreffen.

En, jawel, we zijn er quasi onmiddellijk.

Onze gastvrouw heet ons vriendelijk welkom.

De check-in verloopt vlot, paspoorts even tonen, direct afrekenen met de credit card, en we krijgen de sleutel van onze kamer.

Geen luxe, wel proper en ruim, meer verlangen wij niet en zeker niet in deze omgeving.

We zitten hier immers op den boerenbuiten...

Ze toont ons de frigo, die we kunnen gebruiken voor onze eigen dranken.

Er staan een hoop pilskes in. Die zijn van het hotel, uitpakken naar believen en op het einde van het verblijf, voor ons is dat 3 nachten, zeggen hoeveel je er gedronken hebt en dan afrekenen.

Het zwembad moest nog gekuist worden, maar zou over een uurtje gebruiksklaar zijn.

Ik laat mij de eerste Aguila meteen smaken...Niet moeilijk in zo een weer, 31°, België...

We installeren ons in de kamer, de airco is al gas aan het geven.

Wifi marsjeert, den Aguila is goe koud, goed bed, wat meer verlangt een Belgisch toerist, als wij? Niets, nada...

Na een dik uur gaan we eens richting zwembad, maar zwembadman was nog bezig.

We verpozen onder een gezellig "strooien" dak in heel gemakkelijke stoelen, en even later komt zwembadman zeggen dat het zwembad van ons is...

Ze zijn het nog aan het bijvullen, maar de temperatuur is zalig verfrissend, zonder koud te zijn...

Ah, dat vakantiegevoel...Iets hoger staat een koe ons aan te gapen, wij bewonderen de tropische omgeving...

Hier is nog veel groen...

Na een tijdje komt een Franssprekend koppel ons aflossen...

Wij gaan naar de kamer, terug omkleden en we gaan een kort wandelingetje maken, richting ingang van het nationaal park.

Daar is het vrij druk, het is iets na vijf en om vijf uur sluit het nationaal park.

Bussen staan te wachten om de meestal jonge toeristen die op dagtocht of meerdaagse tocht zijn geweest in het park terug te voeren naar Santa Marta...

Wij gaan morgen eens op wandel voor een dag en keren 's avonds terug en blijven hier slapen. We houden het graag rustig.

Aan de ingang van het park zijn enkele restaurantjes, en we kiezen er eentje uit.

"La cocina está abierto?", willen wij graag weten. Maar natuurlijk is de keuken open voor toeristen...

Een spijskaart is er niet, maar als Bettina hoort dat er pollo is dan kan 't niet meer stuk, en ik meen te verstaan dat ze een speciale schotel met rundsvlees hebben vandaag.

Geen probleem voor mij, laat maar komen, Greetje.

Ze noemde zo niet hoor, de dienster...

In de keuken schieten ze in gang, we bestellen een sprite en ne coca en een tijdje later wordt er een groentensoepje op onze tafel geleverd voor elk van ons.

Een zeer lekker soepje, met een beetje van alles d'er in, maar echt lekker.

We wachten nog wat, we hebben tijd, en Bettina haar "pollo con arroz" komt op tafel. Er is ook gebakken banaan bij, en linzen, en ook arape, een soort maismengsel...

Mijn "carne de rez" wordt ook vrij snel opgediend.

Alweer een lekker stuk entrecôte, met gebakken banaan, sla en tomaten.

Het vlees is hier echt heel lekker in Colombia, dat moet gezegd worden.

In het mandje waar ons bestek in had gelegen, lag een briefje waar "37000" stond op gekrabbeld.

We vragen de rekening, en het vrouwtje wijst op dat briefje..."Y las bebidas", en onze drankjes? Ze wijst opnieuw, dat zat er dus al in...

37000 peso, zowat 9,5 euro, voor 2 weliswaar simpele maaltijden, maar lekker klaargemaakt, soep en drankjes in...

Of er enige ongelijkheid is op deze wereldbol? Ik zou denken van wel...

Het heeft gesmaakt, zeker wel, en jawel, wij tippen de mensen hier met plezier...

We wandelden daarna terug, en verpozen verder in deze vrij rustige omgeving, al passeert er veel zwaar vervoer, vrachtwagens en bussen, op de weg hier vlak bij.

Wij hebben er evenwel niet veel last van.

Dit worden drie vakantiedagen op den buiten, dat mag ook wel eens na  al de stadsbezoeken.

Hasta mañana, ik ga mij nog een Aguilaken uit de frigo halen...

Salud...