Op weg naar Chiang Mai in Thailand met tussenlanding in Doha in Qatar

Een reisblog maken? Waarom ook niet…

Een mens doet zoveel rare dingen in zijn “oude dagen”.

Nee, efkes serieus, Luc en Ann hebben er gebruik van gemaakt tijdens hun laatste reis naar Azië en ook op hun  lijdensweg naar Santiago de Compostella.

Zo onthouden wij zelf ook beter wat we waar hebben gedaan, en ’t kan interessant zijn voor diegenen die ofwel enkel dromen van reizen of die aan de hand hiervan eventueel zelf plannen beginnen te smeden.

Je leest zelf wat je wil en je maakt voor jezelf uit wat het shitgehalte is van wat ik heb neergeschreven.

Uiteindelijk ben je slechts ingegaan op een uitnodiging, newaar.

Da’s ’t eerste gedeelte van de intro, “waarom een reisblog?”, nu het tweede : “Waarom Thailand en Laos”?

Die reden is veelzijdig : We hebben reeds verschillende keren Azië bereisd, Indonesië was reeds aan de beurt(deel van Java, Bali, Flores en Lombok), Vietnam-Cambodia hebben we reeds bezocht(wat veelal wordt gecombineerd, Vietnam-Laos-Cambodia maar da’s voor ons te veel in eens) en zeker Sapa in Noord-Vietnam vonden wij zeer de moeite(zonder te zeggen dat de rest dat niet was), en dus hadden we reeds enige tijd de intentie Thailand en Laos te gaan bezoeken. Sri  Lanka heeft ons enkele jaren geleden trouwens ook enorm bekoord…

We vertrokken dit jaar reeds een eerste keer op 18 januari, maar de plotseling verslechterende gezondheidstoestand van “ons Moe”, mijn moeder dus, keerden we onmiddellijk terug.

Achteraf bleek gelukkig dat dit niet echt nodig zou zijn geweest, maar, aan de hand van het geen de dokters toen vermoedden, kon geen mens dat weten op dat moment.

Wij vinden dit nog steeds de beste beslissing die we toen konden nemen aan de hand van het geen mijn broers toen vertelden.

Enfin, we hadden reeds een reisroute uitgestippeld, onze tweedaagse boottocht op de Mekong in Laos konden we omboeken naar deze reis, en tijdens onze vele vlieguren toen, we hebben tussen donderdagmorgen en zaterdagmorgen zowat 26 uren in meerdere vliegtuigen gezeten, ’t is een hobby gelijk een ander, newaar, maar we hebben toen veel tijd gehad om na te denken en bij te sturen.

Zo hebben we toen ontdekt dat we niet via Bangkok naar Chiang Mai moesten vliegen, maar dat Qatar Airways ook rechtstreeks naar Chiang Mai vliegt van uit Doha(waar je steeds een overstap maakt als je met Qatar Airways vliegt), en tevens dat we van uit Phuket, onze laatste bestemming rechtstreeks naar Doha, de hoofdstad van Qatar, kunnen vliegen om van daaruit door te vliegen naar Brussel.

Dat hebben we toen bijgeleerd en hebben we nu ook zo geboekt.

Wij plannen onze reizen steeds zelf, zoeken ook zelf onze hotels, maar “pikken” dikwijls gegevens van andere reisorganisaties, vooral voor de routes. Travelbird kwam daarvoor ook van pas, hopelijk krijgen ze snel opvolging…

Tripadvisor is een welkome hulp, vooral voor transportmogelijkheden, de Lonely Planet en Rough Guide als boeken ook, voor bezienswaardigheden en de transportmogelijkheden er naar toe, en voor de hotels is Booking.com een zeer handige site om de hotels te gaan zoeken, maar de jongste tijd krijg je bij de hotels zelf ook dikwijls zeer interessante tarieven als je rechtstreeks bij hen boekt.

In dit reisverhaal op deze blog ga ik een weergave trachten te maken van onze 27-daagse reis, zowel op het vlak van bezienswaardigheden, hotels, eten en drinken, wat in “vreemde” culturen mijns insziens een zeer belangrijk aspect is van de reis, bezie mijn omvang,  maar ook transport en impressies.

Bettina, als ervaringsdeskundige, zal het gedeelte “voor het oog” op zich nemen., en foto’s en soms misschien ook video’s toevoegen, je ziet het wel.

Benieuwd? Ik evenzeer ook, want ook al zijn we reeds in Azië geweest, het minste dat je kan zeggen is dat het een zeer gevariëerd wereldddeel is, op alle vlakken…

Hier gaan we dan :

Thailand/Laos, 1 tot 27 november 2018.

Wat voorafging : Onze reispassen hadden we reeds, de vliegtuigtickets waren reeds lang geboekt, en eigenlijk is heel onze reis vooraf gepland én geboekt(de vluchten, busreizen, de meeste toch, treinreizen, binnenlandse vluchten en hotels, telkens in kamer met ontbijt), en dat lukt behoorlijk via het internet. Er kruipt veel tijd in, maar ik kan mij daar zeer lang mee bezighouden, ’s avonds, da’s voor mij een hobby…

De “plaatselijke” uitstappen regelen we ter plaatse, ons eten ook, onder het motto : het kan maar ene keer slecht zijn. Bij het bepalen van onze eetgelegenheden laten we het oog en de neus vanzelfsprekend hun werk doen, maar soms checken we ook wel eens op Tripadvisor.

Dag 1, donderdag 1 november 2018.

Onze bagage was grosso modo klaar op woensdag, dus we konden onze “laatste avond” rustig verpozen. Nog een laatste keer mosseltjes gegeten, en ’s avonds onze wekelijkse “woensdagavondcrimi” op NPO1 meegepikt. De sleutel van de brievenbus en voor noodgevallen, de voordeur, hadden we reeds in de vooravond bij onze lieve buren, Freddy en Jeannine, gedeponeerd. “Banks” is momenteel aan de beurt, en om 23 uur het bed in. Morgenvroeg, 1 november, vandaag dus, zal de wekker zijn werk moeten doen. Bettina, als steeds, valt onmiddellijk als een blok in slaap. Bij mij is het een ander paar mouwen, ik geraak niet in slaap, maar knijp de ogen dicht. Enfin, ik rust, en om 4 uur is hij daar, de wekker…

Eindelijk, reeds geruime tijd aan het aftellen, alhoewel Sardinië en Boedapest, voor mij dan toch, goeie opwarmers waren, letterlijk dan zeker…

Het is zover, het bed uit, kort douchken, potteke Griekse yoghurt als ontbijt, de laatste zaken in de rugzak, en omstreeks 20 voor 5 horen we een auto stoppen : de chauffeur van “lowcost@luchthavenvervoer” is alweer op tijd present. Prima service, en voor 40 euro voor een rit naar Zaventem, zelfs op een feestdag op dit onwezenlijke uur, daarvoor kan je niemand van je kennissen uit zijn of haar bed halen of houden…

Om half zes zijn we aan de luchthaven, de dames van de Check-in van Qatar Airwahys staan reeds te popelen als ze ons zien komen aandraven, en binnen de kortste keren is alles geklaard(de online check-in hadden we gisteren reeds gedaan thuis). Enkel mijn handbagage was iets te zwaar(8,7 kilo in plaats van de toegelaten 7 kilo, maar 2 boeken overgeladen in de “grote” bagage, die 30 kilo mag wegen, en die bij mij 15,5 kilo weegt en bij Bettina 17,5 kilo.

De paspoortcontrole en de veiligheidscontrole verlopen ook zeer vlot, zodat we nog geruime tijd moeten wachten aan gate B31, maar omstreeks 7 uur 25 begint de boarding, en om 7 uur 50 is iedereen gezeten.

We stijgen op om 8 uur 10, 10 minuutjes te laat maar da’s gebruikelijk…

Het eerste deel, boven Duitsland(Merkel zal nog aan ’t nabeven zijn van verkiezingsuitslag) en Oostenrijk(dat heeft ongetwijfeld te maken met extreem-rechts daar) was nogal woelig, waardoor het ontbijt 20 minuten vertraging opliep.

Tijd zat, evenwel, ontbijt naar binnen gewerkt, maar ’t was niks speciaals, eieren van woestijnkiekens uit Qatar denk ik). Daarna eens gekeken naar welke muziek ik kan luisteren of welke film ik kan kijken, maar ook niks naar mijn goesting. Toch wel efkes naar dromenland geweest, vermoed ik, maar verder wat denken, niks doen, iets drinken, want da moet tijdens lange vluchten, en, echt waar, allemaal zonder alcohol(hoewel zeer ruim beschikbaar), en de tijd passeert ook. Het was 6 uur 20 vliegen, en anderhalf uur voor de landing krijgen we nog een snackje en een drankje. De snack was behoorlijk lekker, een soort vleeskroket, gemaakt van diezelfde woestijnkiekens denk ik.

Om 16 uur 20 lokale tijd(2 uur later dan Brussel), het voorziene tijdstip landen we in Doha, en zien we de luchthaven terug waar we eerder dit jaar reeds 2 keer passeerden, en waar we ook reeds te gast waren voor onze reis naar Sri Lanka. Voor onze Vietnamreis landden we nog op de oude luchthaven, deze is nog maar sinds 2013 in gebruik en is een combinatie van Westers(Duits) vernuft, petroleumdollars en Oost-Aziatische gastarbeiders(hebben we dat verhaal nog gehoord?).

Een indrukwekkend gebouw, heel efficiënt, ongelooflijk proper onderhouden, eens de moeite, als je er toch bent…

We hebben hier net iets minder dan 4 uur overstaptijd voor onze vlucht naar Chiang Mai in Noord-Thailand, die om 20 uur 10 lokale tijd hopelijk vertrekt. Ik zit hier aan onze vertrekgate “C27” het eerste gedeelte van deze reisblog te typen, wat doet ne mens anders met zijn tijd, niet?   En ondertussen zorgt Bettina voor haar 10.000 stappen en maakt al enkele foto’s…