Sao Miguel, Azoren, dag 7

Joepie, weer een vrije dag...

De vorige waren dat ook hoor, maar ik bedoel een dag zonder wekker.

We slapen hier goed én voldoende, en zo ook afgelopen nacht.

Na onze verfrissing gingen we de innerlijke mens versterken, en daarna gingen we op pad... Waar naartoe?

Dat wisten we nog niet...

De weersvoorspellingen gaven Azoors weer aan, 't is te zeggen, van alles wat...

Het zonnetje scheen flauw in Ponta Delgada, nog een beetje geld bijgetankt onderweg, en aangezien we goed op tijd aan de bushaltes waren, bekeken we de weerkaarten nog eens.

Onze eerste keuze, Nordeste, bleek zeer wisselvallig, en dus opteerden we voor de eerst aankomende bus, deze naar Mosteiros...

Deze kwam er al snel aan, en wijlen weg...

De chauffeur gaf goed gas, en na een 50-tal minuten waren we ter plaatse, nadat we via Sete Cidades waren gepasseerd, maar 't was daar weer vrij zwaar bewolkt.

We reden mee tot aan de "terminus", midden in het veld, vlak bij de zee...

Van daar af begonnen we aan onze wandeling langs de "dijk".

We hadden tijdens onze eerste georganiseerde uitstap al eens een  "blitsbezoek" gebracht aan dit leuke kustplaatsje(het zijn hier vrijwel allemaal kustplaatsjes, maar Furnas bijvoorbeeld niet...), maar we wilden het eens meer op ons gemak bezoeken, en bij deze...

De dijk hier is niet volgestouwd met hoogbouw zoals aan onze zóóó prachtige Noordzeekust, nee, hier staan af en toe vakantiehuisjes of vissershuisjes, en stranden vol toeristen die aan het bakken en braden zijn vind je hier ook niet...

Nee, hier heb je een kust die vooral bestaat uit massa's gestolde lava uit het verleden, waar de Atlantische oceaan woest op inbeukt...

Een prachtig schouwspel, hoge golven die openspatten op deze rotsen en soms metershoog zijn...

Af en toe is er eens een kiosk waar je een kleinigheid kan eten en drinken, maar geregeld zijn er ook kleine parkjes, waar banken en tafels en barbecues voorzien zijn voor de familie- of vriendenuitstapjes...

We wandelen rustig de "dijk" af en naderen zo de 3 opvallende rotsen die een eindje buiten de kust uit de zee "verrijzen"...

Het is steeds indrukwekkend, in Etretat in Normandie lokt dit ook veel nieuwsgierigen, en dat was ook het geval op het eiland Gozo, bij Malta, waar een rotsboog in zee de publiekstrekker was tot enige jaren geleden, tot de zee besliste de boog te laten verdwijnen...

Hier staan ze nog, en tegen dat we er aankwamen was er zowaar veel blauw in de lucht te bespeuren...

We bleven nog efkes genieten van deze natuurwonderen, en gingen dan landinwaarts, richting kerk van Mosteiros.

Ook hier is het dorpscentrum nog  in koloniale stijl gebouwd, en bij de kerk staat er een kiosk, blijkbaar een traditie hier, en indrukwekkende platanen vormen een "erehaag"...

Het heeft toch iets, een plataan, doet me denken aan Zuid-Frankrijk...

Aan het kerkje zijn bushaltes, maar er staan ook enkele rode parasolletjes van Super Bock, met daaronder al even rode terrasstoelen van dezelfde brouwerij...

Zij hebben het effect als een rode lap op een stier, en we vallen dan ook aan...

Er zitten al enkele toeristen, en de garçon, die heel degelijk Engels spreekt, levert ons vrij snel een menu...

We maken onze keuze, maar de brave man loopt wel de benen van onder zijn lijf, maar zijn hoofd wil niet mee...

Uiteindelijk kunnen we toch bestellen, en we moeten ons geen zorgen maken, we hebben tijd...

Na enige tijd verschijnt Manuel met onze karaf sangria van een liter, en nog iets later tovert hij ook onze cheeseburgers tevoorschijn...

Het was het wachten waard, allemaal "homemade" en verzorgd...

Nog een espressootje voor mij om het compleet te maken, en we konden naar de bushalte, die zich 50 meter verderop bevond.

Na een 10-tal minuutjes wachten verscheen de bus ten tonele...

Een oud vrouwtje, dat haar mondmasker was vergeten mocht in eerste instantie niet mee, maar een mede-passagier heeft haar "gedepanneerd".

Wij dus op terugweg naar Ponta Delgada voor onze laatste busrit op dit mooie en leuke eiland, efkes ingedommeld onderweg, en dan veilig en wel afgeleverd aan de haven, en dan door de straatjes van deze toffe stad naar ons hotel gekuierd.

Onze was gaan halen in het hotel en 50 meter verderop in een "zelfwasserij" onze was ingestoken, laten draaien, vervolgens drogen en opplooien, en we kunnen volgende week met frisgewassen kleren rondlopen...

Deze avond nog efkes op wandel geweest, een kleinigheid gaan eten  en nu nog verslag uitbrengen bij een gin-tonic...

De bagage is grotendeels klaar, morgen nog een stevig ontbijt hier, de taxi in naar de luchthaven, en normaal gezien stijgen we om 10 uur 50 lokale tijd op voor een vlucht met Air Azores van 55 minuten naar het eiland Pico...

Slaapwel iedereen, en tot wederlezens...