Eerste volledige dag Gardameer, én zondag...

Onze eerste volledige dag aan het Gardameer…En, zondag…De Italianen komen tijdens de weekends massaal uit hun kot, net als de Fransen en de Belgen trouwens, en wij hebben een ferrem vakantiegevoel, dus hebben we gisteren beslist om er vandaag een zondag van te maken, dus het rustig aan te doen…

Er is hier een broodjesservice, waarbij de door jou bestelde broodjes ’s morgens aan de deur van je appartement worden gehangen, maar aangezien we niet goed wisten wat te bestellen, ben ik gisteren op tinternet op zoek gegaan naar een panetteria in de buurt.

Google wist mij te vertellen dat er eentje is op 650 meter van ons logement, 15 minuten wandelen.

Aangezien het hier allemaal vrij goed omhoog gaat, wij logeren op ongeveer 555 meter boven de zeespiegel, dus de bootjes op het meer zijn zeer klein, kon ik vermoeden dat het 650 meter klimmen zou worden…

We hebben geen wekker gezet, we zouden wel zien wanneer we wakker worden, en dan maken we ons eerste ochtendwandelingetje naar de bakker…

Zo gezegd, zo gedaan, wakker geworden iets na achten, Bettina was blijkbaar iets vroeger opgestaan, een wasbeurt, aangekleed, en dan op pad, richting panetteria…

Die 650 meter, dat zal wel kloppen, maar dat het klimmen was, dat was ook zeer zeker…

Ik ben niet goed in het inschatten van stijgingspercentages, maar het was serieus klimmen geblazen…

We passeerden door zeer smalle straatjes, langs het kerkje van Oldesia, het gehucht van Tignale waar wij logeren, langs schattige authentieke huisjes, en klimmen verder om na een kwartiertje puffen inderdaad aan de kerk van Gardola, het “centrum” van Tignale aan te komen.

Zeer mooi kerkje, en onderweg hebben we kunnen genieten van prachtige uitzichten op het meer en de natuur er rond, die zeer mooi oogt…

Na een bezoek aan het kerkje stappen we verder, gaan even het hoekje om, en komen dan terecht aan de lokale bakkerij…

Er staat een kleine file mensen aan te schuiven, maar het gaat sehr schnell…Duits is hier de voertaal, je ziet hier meer Duitse dan Italiaanse nummerplaten, ook vrij veel Nederlandse…

We zijn snel bediend, koffiekoeken gevuld met Nutella, Italiaanser kan het niet, en met crema…Lekker, zo zou later blijken…

Vlak bij het bakkerijtje was een cafetteria, en ik kon niet aan de verleiding weerstaan om een cappuccino naar binnen te slurpen. Lekkerlekkerlekker…

We waren vlak bij de Conad, een Italiaanse supermarktketen die we reeds kennen, de enige trouwens hier in het dorp, en aangezien we gisterenavond op ons terrasje na ons avondeten nog een afzakkertje hadden genomen en onze laatste huisbereide limoncello hadden soldaat gemaakt, moesten we weer voorraad indoen.

Ik had gisteren gezien dat de limoncino in promotie stond, en we hadden bij de test ervan na ons avondeten gisteren bij Il terrazzo ervaren dat ook Limoncino tot ons smakenpakket behoort, en dus hebben we een fles aangeschaft in de Conad, die op zondag tot 13 uur open is…We hadden trouwens ook melk nodig, dus die limoncino was handig meegenomen…

Aan de kassa wist er een Hollander mij te vertellen dat de Conad “best een duur winkeltje” was. Hij moest voor zijn 2 flesjes water maar liefst 90 cent betalen…Toen ik hem zegde dat het toch veel duurder zou zijn om er naar Holland om te rijden is hij maar verder gegaan…

Daarna wandelden we op ons gemak terug richting ons appartement, door het zeer mooie en goed onderhouden gehucht Gardola, maar aan de lokale macelleria, da’s den beenhouwer, sloeg de geur van een vers gebraden luie-wijvenkiek ons in de neus…             

 Wij dus naar binnen, en ze hadden er nog…Dus, we hadden ook ons avondeten al, we beschikken immers over een keukentje met de meest noodzakelijke spullen…

Daarna daalden we verder af naar ons logement, wat veel vlotter ging vanzelfsprekend, het was voordurend dalen.

Aangezien we in totaal 4 weken van huis zijn, en we wel nogal wat kleren bijhebben, maar niet voor 4 weken, want in een zweterig weertje als dit, het is hier toch nog ruim 25 graden, ververs je je toch best geregeld, zeker als je alle dagen op wandel bent en je tamelijk wat zweet produceert, zweet dat je dan met plezier “bijvult”…

Bij onze aankomst gisteren had de vriendelijke Nederlandse onthaalhostess ons verteld dat we in hun logement, Ruculi, dat van dezelfde eigenaars is als ons appartement, we de wasmachine mogen “gebruiken”.

Da’s meegenomen, in ons huisje in Frankrijk was er een wasmachine en die hebben we de voorlaatste dag gebruikt, zodat we vorige week verder konden, en nu hebben we vandaag dus weer gewassen, zodat we weer verder kunnen, en volgende week zou er weer een wasmachine moeten zijn…       

We waren een eerste keer gaan kijken om te wassen, maar de machine was “bezet”, dus hebben we onze was achter gelaten voor later, en zijn langs de hoofdweg terug naar boven gegaan.

Er waren verschillende mooie uitzichtpunten over het meer en aan één van de betere was er een mooi terrasje, het was intussen na één uur en anders zou ik bij Marleen aan ’t aperitieven zijn geweest, en dus hebben we hier op dat terras “with a view”een lekkere Birra Moretti, een ander lekker Italiaans biertje, naar binnen gewerkt…En óf het gesmaakt heeft, ’t was er één van duuzend frang…

Daarna verder naar Gardola, daar voor onze zondag nog een heerlijk “pakske kaat” gekocht, voor allebei ne “cono”, da’s een “torenken”, voor Bettina nen bol “ciocco-mentha”[muntijs met chocoladeschilfers er in, één van onze favorieten uit Zuidelijk Frankrijk] en nen bol “amarena”[kers], en voor mij ook nen bol “ciocco-mentha” en nen bol “Siciliana”[wat er in zat weet ik niet, maar ’t was heerlijk, en ‘k had van de verkoopster al een lepelken mogen proeven…], en daarna opnieuw afgezakt naar Oldesia.

In ons appartement ons badpak/zwembroek aangetrokken, en dan terug naar Ruculi, op 100 meter van ons logement, en van dezelfde eigenaars, waar we het zwembad mogen gebruiken.

De wasmachine was vrij, dus de was ingestoken, er 3 euro ingestopt om ze te laten draaien, en dan een verfrissing nemen in het zwembad.

De eerste indruk was nogal fris, maar we waren snel aangepast, en het deed deugd…

Nadat de eerste was afgehaspeld was, en de tweede opgestart was,  keerden we terug naar ons appartement, installeerden ons op ons terras met nen Aperol Spritz en genoten van het uitzicht over het meer.

Daarna ons avondeten afgewerkt én naar binnen gewerkt, met daarna nog een koffieken voor mij met ne limoncino, voor Bettina hoort die koffie er niet bij, en nadien is Bettina onze 2de was gaan halen, en heb ik den afwas gedaan, en nu beëindig ik mijn dagelijks verslagje bij een lekkere Peroni…

Morgen is ’t weer werkendag voor sommige gelukkigen, wij gaan morgen terug hier op wandel naar een nog hoger gelegen punt…Het wordt dus weer puffen, maar de uitzichten zijn het waard, en de Peroni’s smaken nóg zo goed…

Slaapwel…