Dag 3 in Laos, zondag 11 november 2018.

Groeten opnieuw uit Laos, deze keer van uit Luang Prabang(allez, de buurt van)…

De Happy Bar heeft ons niet wakker gehouden, goed in slaap geraakt na ons avondeten en deze morgen waren we goed op tijd wakker.

Bettina vond dat het wel nog donker was deze morgen. Dat kan gebeuren, natuurlijk, als ge “blaffeturen” aan uw kamer hebt die goed afsluiten…

Om 7 uur 45 vertrekt de boot al, en tegen dan moeten we ontbeten hebben…

Geen probleem, veel bagage hebben we niet uitgepakt en om 6 uur 35 word ik wakker en spring gezwind het ruime bed uit.   

Even het toilet gebruiken en dan de douche onder. ’t Is ne goeie warmen, het doet deugd. Daarna gaan we naar het “restaurant” waar ons ontbijt wordt opgediend. Een “pseudo-appelsiensapje”, eitjes naar keuze, vers fruit en toast met confituur…We kunnen er tegen. Aan de overkant van de Mekong zijn er twee olifanten hun zondag-aperitief aan het nemen, leuk om te zien bij het ontbijt…

Daarna halen we onze bagage op in de kamer en de hoteleigenaar voert ons naar de “pier” waar onze boot aangemeerd ligt.

Iedereen is op tijd, een Spaans koppel dat gaan fietsen was in de omgeving van Pakbeng, vervoegt onze gelederen.

De boot vertrekt op tijd. Het heeft gisterenavond en afgelopen nacht nog aardig wat geregend, maar bij ‘ t vertrek is het over, maar er is wel veel bewolking.

Deze voormiddag is het enkel genieten van de Mekong en zijn oevers en al wat er bij komt en gebeurt. Badende koeien en buffels passeren de revue, mooie tropische bebossing, soms leuke dorpjes waar de mensen volop bedrijvig zijn, zondagsrust is hier blijkbaar niet zo heilig.

Opvallend is wel dat hier zeer weinig vogels te zien zijn.

De tijd gaat rustig voorbij, ik verveel me geen moment. Op geregelde tijdstippen wordt er een drankje of een hapje geserveerd, en tegen de middag is het dan weer lunch-time, opnieuw in buffetformule.

Deze keer worden er Nem’s ofte Springrolls ofte miniloempiakes, één van mijn aziatische favorieten en een kippengehakbereiding, gepresenteerd op een stengel van citroengras, heel origineel geserveerd, samen met gestoofde groentjes met de alom tegenwoordige rijst, een “peanutbuttersauce” voor bij de nem’s en een pikant chilisausje voor liefhebbers zoals ik.

Het smaakt weer enorm en deze keer ga ik nog een keer langs voor de springrolls, en van de rest neem ik dan ook nog maar wat…’t moest maar zo goe nie zijn.

Ik ben zeker niet alleen, nadien nog een zjatjen thee en gemengd fruit, appel, meloen, papaya en watermeloen, we gaan nog gezond worden…

We varen voorbij een in aanbouw zijnde spoorwegbrug, volledig bekostigd door de Chinezen, gebouwd door diezelfde Chinezen, en die spoorlijn zal het Chinese spoorwegnet verbinden met dat van Thailand en zo met dat van Vietnam en Maleisië om zo verbinding te krijgen met Indonesië. Geen uilen toch, die Chinezen, en In Laos houden ze blijkbaar ook uitverkoop van hun land…

De tocht gaat verder op de Mekong en iets na het middageten komen we bij de Pak Ou-grotten.

Dit zijn 2 grotten waar de Laotianen hun hemel trachten af te kopen door een beeldje van “hun” boeddha in deze grot achter te laten.

Er staan er naar ’t schijnt meer dan 5 000 verspreid over de “benedengrot’ en de “bovengrot”, waarvoor je zowat 250 treden moet klimmen.

Geoefend als we zijn doen we dat alsof het niets is in deze zalige temperaturen. Enfin, het lukt wel, zweten doen we toch, en we moeten toch onze beweging hebben, newaar?

Het is wel indrukwekkend om die verzameling bijeen te zien. Er staan buiten kinderen vogelkooitjes te verkopen met daarin levende vogeltjes, zielig, echt zielig voor allebei…

Daarna terug aan boord van de “Shompoo-cruiser” tot aan een dorp waar ze LaoLao-whisky maken, een rijst-stooksel met een hoog alcoholgehalte.

Intussen is het weer beginnen te druppelen…

Ik laat mij er van overtuigen da’k morgen niet blind zal zijn als ik opsta, nadat ik hiervan heb gedronken.

Ik proef een neut, en het doet mij denken aan zeer straffe “shnaps” en de aanwezige Duitsers vinden dit een goeie vergelijking.

Lekker kan je’t dus niet noemen, er is beteren alcool op de wereld…

Nog efkes in het dorpje rondgekuiererd, Bettina laat haar verleiden een bracelet te kopen, er worden ook van alle textielwaren verkocht, maar onze rugzak zit al vol, en intussen is het druppelen overgegaan in “gieten”.

Weer de boot op voor ons laatste traject tot Luang Prabang, onze eindbestemming van deze boottocht.

Deng telefoneert met onze accommodatie die we voor 3 nachten hebben geboekt en die op “den buiten” ligt, op een half uur rijden van Luang Prabang.

“Shompoo” doet zijn werk zeer accuraat. We komen aan en iets later komt onze chauffeur al aangereden.

Nog even afscheid genomen, en de Toyotajeep in.

Dit blijkt geen overbodige luxe te zijn, een “4-wheeldrive”. Even buiten de stad slaan we linksaf, en vanaf daar worden de wegen meer en meer slijkerig, mede door de regenval, en van asfalt hebben ze in Laos op dergelijke wegen nog niet gehoord.

Na een half uur bollen, voor de 7 kilometer die ons van Luang Prabang scheiden, dat zegt veel, komen we aan in de Hillside Nature Lodge.

Wat we verwacht hadden werd ruimschoots overtroffen.

Een Duitser, getrouwd met een Laotiaanse, heeft hier een hotel, bijna in de “middle of nowhere” op poten gezet.

Hij weet wat toeristen verlangen, de natuurlijke omgeving was er al, vaneigens…

Een jonge gast, Louis, onthaalt ons. Blijkt een Hollander te zijn die reeds vier jaar in Laos woont en hier nu de boel runt…

Midden in deze tropische omgeving zijn er een aantal bungalows neergeplant, er is een mooi zwembadje, restaurant en bar zijn vanzelfsprekend ook present.

Alles is een ietje duurder dan elders, vermoedelijk, alhoewel nen “Beerlao” van 642ml. voor 2  US dollar best meevalt, da’s 1,75 euro, dus daar kan ik mee leven.

Oh ja, efkes meegeven, de officiële munteenhied van Laos is de Kip, en daarvan gaan er zowat 9 800 in één euro, maar hier wordt meer gerekend in dollars, euro's en Thai baht, aangezien de Laotiaanse Kip zeer onbetrouwbaar is.

De bungalow is simpel maar zeer mooi afgewerkt, ik vrees dat we het hier naar onze zin gaan hebben.

Elke morgen en namiddag gaat er een shuttle naar Luang Prabang, zodat je de stad ook kan bezoeken.

In de onmiddellijke omgeving zijn er een aantal wandelingen, die we waarschijnlijk wel eens gaan uitproberen.

De natuur is hier alleszins prachtig, morgen zien we wel wat we gaan uitrichten, we verblijven hier immers 3 nachten. En het vakantiegevoel?

Méér dan present, zijt maar zekers…

Ons avondeten heeft intussen gesmaakt, ik had iets typisch Laotiaans, “Or Laam” met speciale kruiden. Een speciale smaak, zeker niet slecht, met kip en champignons, Bettina opteerde voor “Tom Kha Kha” een kipbereiding met kokosmelk en groentjes en een papayasalade.

De voorafgaande gin-tonic liet zich trouwens ook smaken bij mij, Bettina probeerde een “ginger-mojito” maar was niet overtuigd, maar met een “Beerlao” aan mijn zij tokkelt het nog eenvoudiger.

Als nu het internet nog terug wil in gang schieten, dan kunnen jullie dit alles lezen, want blijkbaar zijn er hier geregeld “problemen” met tinternet. Gisterenavond werkte de Wifi niet meer op een bepaald ogenblik, vandaar de vertraging bij de publicatie...

Excuses van de redactie, maar dit was een geval van heirkracht

Maar dat zijn luxe-problemen natuurlijk.

Oh ja, voor diegenen die het interesseert, de Sint is langs geweest en heeft een hele hoop mandarinnekes gebracht…

Tot lezens…