Dag 4 in Laos, maandag 12 november 2018.

Hier zijn we weer van uit de “Hillside lifestyle lodge”, want zo blijkt ons logement correct te heten, sorry voor de verkeerde benaming in ’t vorige verslag.

Het is kwart na zes, de zon is onder, de “Beerlao” is geserveerd, dus kan ik van wal steken.

Voor vandaag hadden we nog niets gepland, ik had het idee om de shuttle naar Luang Prabang te nemen, Bettina bleef liever hier in de omgeving voor een wandeling.

Ook goed, als ’t maar vakantie blijft…

Deze morgen, terwijl de Wifi werkte heb ik in eerste instantie ons relaas van gisteren gepost, en daarna via Whatsapp contact opgenomen met onze chauffeur die ons binnen enkele dagen van Luang Prabang naar Vang Vieng in eerste instantie, en na onze twee overnachtingen in Vang Vieng, van deze plaats naar Vientiane zal brengen met “privaat” vervoer.

De beoordelingen die ik heb gelezen over de kwaliteit van de bussen én de chauffeurs in Laos op deze trajecten zijn niet zo lovend, en aangezien we al deze toestanden toch al enige tijd achter ons hebben gelaten, en we in Sri Lanka heel goede ervaringen hebben gehad met “privaat” vervoer, was ik op tinternet ook op zoek gegaan naar zo iemand in Laos.

 Op Tripadvisor vond ik zo “toursbygroup” terug die dergelijke transport aanbiedt in Laos.

Van thuis uit had ik reeds een prijsovereenkomst bereikt met die man, maar nu ’t korter bij komt kan ’t nooit kwaad om even te “herinneren”.

Na enkele berichtjes over en weer daagde het terug bij die brave man, en dus is alles praktisch geregeld.

Wil het nu lukken dat er deze morgen hier een Frans koppel met hun 2 dochters aankomt, mensen uit Nancy zo blijkt, die hier info vragen omtrent “privaat vervoer” naar Vang Vieng, aangezien ze de bus niet zien zitten.

Ze hebben een planning op dezelfde dag als wij, ik contacteer onze chauffeur, en voor hem geen probleem, dus we gaan samen reizen, hebben ze deze namiddag bevestigd….     

Da’s dus geregeld.

We gaan vandaag op stap in de omgeving van ons logement.

De natuur is er immers prachtig, en gisteren hebben we al een copy van een soort wandelkaart gekregen.

Nog een beetje uitleg gevraagd aan Louis, en wij op pad, richting Nahm Dong-park, waar de “Hidden falls” zouden te vinden zijn.

Louis vertelt dat dit een mooie wandeling is en dat het park op zich ook wel de moeite is om eens een keer te bezoeken.

We geloven hem en gaan op pad, waterfles en fototoestel in de aanslag…

Het heeft vorige nacht niet geregend en deze morgen ook nog niet, maar er is wel bewolking en de thermometer geeft toch al 26° aan, warm genoeg dus als we vertrekken.

Eerst nog wat fotootjes op “ons” domein, en dan de weg op, naar rechts, volgens het plannetje.

Het is maar een dikke kilometer wandelen tot aan de ingang van het park.

Daar zit een vriendelijke man die een toegangsgeld van 20 000 Kip int per persoon, lap weer ruim 2 euro per persoon kwijt, waar gaat dat eindigen?

We krijgen een duidelijk plannetje en er blijken verschillende wandelpaden te zijn doorheen het park.

We besluiten, logischerwijze, eerst het wandelpad langs de watervallen te volgen. Daarvoor hadden we deze wandeling uitgekozen, voor die watervallen, vandaar…

Het blijkt een zeer mooie aaneensluiting te zijn van verschillende kleinere watervallen, maar die toch zeer mooi zijn. Het zijn geen Niagara’s, Victoria’s of Iguazu’s, maar ze zijn wel mooi.

Het wandelpad doorheen de tropische begroeing is goed aangeduid én aangelegd.

Het park is zijn geld zeker waard.

We doen alle wandelpaden af en komen langs een paar “typische” Laotiaanse huisjes van weleer, alweer een soort Bokrijk, maar deze keer enkel de huisjes op zich, en in deze omgeving komen ze mooi tot hun recht.

We vervolgen onze weg, we zijn nu helemaal beneden de wandeling, en moeten dus weer naar boven.

Niet dat er zo een enorm niveauverschil is, maar bij deze temperaturen, ik vermoed dat het intussen weer rond de 30° Celsius zal zijn én drukkend warm, loopt het zweet met massa’s naar beneden.

Kort voor het einde van de wandeling staat er een wegwijzer naar het “Hillside lookout café”.

Ik zie de “Beerlao” al voor mij…

Het café is open, de frigo draait, maar geen kat te zien, en de frigo is afgedekt…

Toemmetoch, ’t leven van nen toerist kan hard zijn…

Wij dan maar verder, en ietsje verderop is er nog een barretje, waar ze, hoera, Heineken in blik, verkopen…

Jawel, het leven van nen toerist kan verschrikkelijk hard zijn.

Ne 7up dan maar, om snelle suikers op te doen en de dorst te lessen. Bettina bestelt een citroenwater met honing, allemaal plaatselijke produkten, en dat blijkt heel fris en lekker te zijn en we krijgen elk nog een banaan...

We kunnen er voorlopig tegen…

Weer op pad, voor het vervolg van de wandeling, op terugweg naar ons hotel, het zwembad roept, de “Beerlao” ook.

We passeren langs een dorpje, Ban Xieng Mouak…Een leuk dorpje, zeer authentiek, er wordt een soort waterkers gekweekt, de mensen zijn aan ’t werk in hun velden, de rijstoogst is voorbij, een paar waterbuffels kijken ons verbaasd aan…

De mensen zijn vriendelijk, “Sabadi”, da’s Laotiaans voor “Hallo”, in Thailand is dat “Sawadee”, weerklinkt geregeld, en ’t is duidelijk dat er hier nog “gasten” van de Hillside lifestyle lodge zijn langsgekomen, we zijn zeker geen Dr. Livingstones…

Er zijn een aantal winkeltjes en aan eentje daarvan staan lege bakken van “Beerlao” én een frigo. Da’s ’t proberen waard.

De winkeljuffer van dienst is meteen mee voor wat betreft mijn planning en vraagt “Beerlao”? En ik knik zeer overtuigend…

Da’s dik in orde, en of hij smaakt…

Dan moet ik nog de prijs te weten komen. Hoe ik dat moet vragen in ’t Laotiaans zou ik verdomd niet weten, maar de beweging tussen duim en wijsvinger is universeel.

Het dametje weet evenwel niet hoe ze dat moet zeggen, want als ze een bedrag in ’t Laotiaans moet uitspreken versta ik er geen snars van en in ’t Engels kan zij het niet.

Doodeenvoudige oplossing : ze haalt 12 000 Kip tevoorschijn en toont dat aan mij, dus dat zal de prijs wel wezen, vermoed ik.

Als ik datzelfde bedrag tevoorschijn tover en aan haar overhandig, dan zijn we allebei gelukkige mensen, ’t leven kan schoon én simpel zijn, moest iedereen in de wereld  elkaar zo goed verstaan als ik en die verkoopster, ’t zou schoon zijn…

Wij daarna weer verder, ik kan er nog beter tegen, maar die 64,2 cl. moeten er wel onder de vorm van zweet weer uit…

We wandelen verder doorheen het dorpje, intussen is duidelijk de school uit, een pak proper geuniformeerde kinderen passeren ons met massa’s.

Ze zijn zeer vriendelijk.

Iets voorbij het dorp moeten we naar links, het veld in, om terug aan ons hotel te geraken.

Nu wordt het wel even zoeken, maar het lukt wel.

Enkel op een bepaald moment loopt ons pad “dood” op een ananasplantage, maar een eenzame Laotiaan die daar ik-weet-niet-wat zat te doen, heeft dit waarschijnlijk nog al meegemaakt dat er toeristen even mislopen en doet teken met zijn armen dat we even terug moeten en dan naar links.

En jawel, op een boom hangt een bordje met “ABC” op en betekent het traject van de “Hillside” wandelingen “A”, “B” en “C”.

We keren terug op onze stappen, en daar dagen de 4 Fransen uit Nancy ook op, die ook aan het zoeken zijn.

We stappen samen verder en na een klein half uurtje zijn we terug aan ons hotel.

Even de douche onder om ’t eerste zweet af te spoelen, en daarna duikelen we het overheerlijke zwembad in.

Het leven van een toerist kan ook mooi zijn, wees maar gerust…

Daarna terug naar de kamer, andere kleren aan, en dan naar het restaurant voor ons avondmaal. Deze middag hebben we enkel fruit gegeten, dus we kunnen wel iets verdragen.

Bettina bestelt een soort gebakken “varkensstokjes”, wat lekker blijkt te zijn, ik ga voor een pompoen-wortelsoep met stokbrood. Laos is ooit een Franse kolonie geweest, en de baguette is daar een erfenis van…Ze zijn nog steeds lekker Frans, de baguettes die ze hier bakken…

Daarna gaat Bettina nogmaals voor een Green curry, ik neem vandaag de “Tom Kha Kai” die Bettina gisteren bestelde; Ik schreef de naam gisteren verkeerd, maar ik denk niet dat er dat velen zullen hebben gemerkt, maar ’t is bij deze rechtgezet.

Nu ga ik mijn verslag beëindigen, mijn “Beerlao” beëindigen en dan naar onze kamer terug, waarschijnlijk.

Morgen gaan we ‘t “stad” in met de shuttle…

Gegroet…