Dag 7 - Colombia : Reisdag : Popayán naar Salento

Vandaag weer een reisdag. We verlaten de zuidelijke hooglanden en reizen Noordwaarts.

We hebben meer en meer vakantiegevoel, een wekker zetten we dus niet....

We zijn gisteren niet al te vroeg gaan slapen en rekenen dus op onze natuurlijke wekker. Er zijn immers geregeld bussen, richting Armenía...

Omstreeks half 7 ben ik wakker en ga douchen. Bettina volgt mijn voorbeeld al snel. Alles in de reistas stoppen, kluisje leegmaken en dan ons laatste ontbijt in Popayán.

Uitgecheckt en afgerekend en een taxi laten bellen. Die is er meteen en na enkele minuten zijn we in de Terminal de buses. Als we onze intrede doen vragen ze onmiddellijk van achter verschillende loketten waar we heen gaan. Als we antwoorden "Armenía" wordt er bijna eenstemmig "Taxbelálcazar" geroepen, "a la izquierda", naar links dus...

Daar delen ze ons mee dat bus 2021 om 9 uur vertrekt. Het is twintig voor negen gepasseerd, dus goed op tijd.

Iets later stopt het busje, weer zo eentje voor 18 personen, en we laden onze bagage in en nemen een zitje in. De "éénzitters" langs de zijkant, waar het meeste beenruimte is, zijn al bezet.

Dan maar met z'n tweetjes naast elkaar, gezellig...Dat lukt ook wel. Voor mij komt echter een opgedirkte madam zitten, die haar schoonheidsslaapje wil verder zetten, en die haar rugleuning naar achter laat komen.

Dat wordt krap, maar ik heb al andere dingen overleefd.

Het landschap is zeer afwisselend, eerst bergachtig, daarna rijden we doorheen hoogvlaktes op een soort snelweg, waar 100 km. per uur mag worden gereden op sommige trajecten.

De bus vertrekt op tijd en gaat op pad, richting Armenía, maar blijkbaar heeft hij een stop in Cali, één van Colombia's grootste steden, die wij evenwel niet bezoeken wegens naar 't schijnt niet veel te zien...

Daar stapt een deel volk uit, ook de "éénzitters" en dus verplaatsen we ons.

Om 13 uur zet de chauffeur zijn busken weer in beweging, en na een tankbeurt en een sanitaire stop arriveren we iets voor vier uur in Armenía.

Efkes een drankje gekocht in de Terminal, en dan de aanwijzingen gevolgd tot de busjes voor Salento...

Een oud kot, en de chauffeur idem dito.

We vertrekken vrijwel direct, maar de bus rijdt met een slakkengangetje door de straten, op zoek naar meer "slachtoffers".

Enfin, tegen iets na de vijven arriveren we in Salento, na een rit doorheen een prachtig berglandschap, met veel groen, hééél veel groen: weiden, bamboe, tropische vegetatie, bloemen...

De buschauffeur, den hoebel, dropt ons op een hoek van een straat, zonder een woordje uitleg, en weg is hij.

De weg gevraagd voor een taxi, en blijkbaar was het "parque central" maar één cuadro verder.

We komen dus snel op dat plein, en da's een leuke bedoening. Veel restaurantjes, barretjes, eetstalletjes, veel kuierende mensen ook, zowel Colombiano's als toeristen.

We vragen voor een taxi, want ons hotel, "El mirador del Cocora" is iets buiten het dorp gelegen, en, zoals de meeste miradors, op een hoogte.

Luie toeristen als we zijn, en in de wetenschap dat onze euro's hier veel waard zijn, nemen we een taxi.

Zoals dikwijls in de transportsector in Colombia is dat ook hier in Salento een coöperatieve vereniging.

Hier rijden enkel "willy's", oudere jeeps, genoemd naar die jeeps die de Amerikanen tijdens WOII gebruikten.

Voor die 5000 peso dat het ons moest kosten gingen we ons boeltje niet naar boven dragen/rollen...

De klim was inderdaad pittig, deze avond hebben we hem te voet gedaan toen we terugkeerden van het avondeten.

De check in verliep vlot en het uitzicht vanaf ons hotel op de Cocoravallei is inderdaad indrukwekkend.

Na het installeren een avondwandelingetje naar het dorp, het gezellige dorpsplein eens rondgewandeld en wat info gevraagd voor morgen, en dan een gegratineerde forel met scampi naar binnen gewerkt, voor mij mét champignons, voor Bettina zonder dat laatste.

Terug in ons hotel nu, nog wat verslag schrijven, en morgen gaan we deze prachtige omgeving verder bekijken, deels met de "willy", deels te voet.

Salento staat bekend om zijn koffieteelt, dus een koffiefinca zal er ook wel bij zijn.

Prettig week-end voor jullie, en ook voor ons.

Er zit al een week op, en we hebben al verschillende facetten van dit leuke land gezien intussen.

De sfeer hier in Salento met de kleurige huisjes, de gezellige mensen, de meeslepende muziek, de kleuren en geuren van het eten, maken dit dorp voor ons tot een op-en-top Zuidamerikaanse bestemming.

Als je nog geen vakantiegevoel zou hebben als je hier aan komt (wat bij ons niet het geval is, mocht je er aan twijfelen), dan komt daar snel verandering in, zeker weten, tenzij je liever thuis bent...

Saludos de Salento