Dag 5, Colombia - reisdag : San Agustin - Popayán

Inderdaad, nog eens een reisdag...

Deze morgen waren we weer goed op tijd wakker. Deze nacht heeft het stevig gegoten, tegen deze morgen was het verminderd tot gewoon regenen.

Nog een laatste heerlijk ontbijt naar binnen gewerkt in het Masaya hostel, en dan onze "poef" van de afgelopen 2 dagen gaan betalen. Het logement was reeds afgerekend, maar onze drankjes en avondmalen moesten nog worden afgerekend. Het viel mee, we kunnen nog wat blijven, en mijn werkgever kent de situatie en heeft dan ook mijn pree al "gestort".

Bij het afrekenen gevraagd om een taxi te bestellen, want 3 kilometer zeulen met onze bagage, daar passen we voor.

In ons bungalowken de bagage klaargemaakt en dan terug naar de balie.

De taxista is op tijd, om half tien, en brengt ons tot aan het "reisbureautje", waar we om 10 uur moesten zijn.

De madam van dienst zegde dat 10 uur 15 goed genoeg was, dus nog even tijd om een drankje en een koekje voor onder de baan te kopen.

De bus komt van Pitalito, maar passeert op 5 kilometer van San Agustin, en een taxi zou ons tot aan dat kruispunt brengen. Er komt maar geen taxi aan, madam wordt een beetje nerveus, en dan komt er toch een taxi aangereden. Grappig, dezelfde die ons tot hier bracht. Het moest ineens rap gaan, straks missen we de bus nog...

De taxista steekt een tandje bij en al snel staan we aan het kruispunt aan kilometro 5. De bus is er nog niet, maar minder dan 5 minuten later komt hij er al aangereden.

Het is een vrij grote bus en wij hadden zitjes 1 en 2 gereserveerd, en die waren ook nog vrij.

Bagage ingeladen en wijlen weg, 126 kilometer naar Popayán, voorziene reistijd 4 en een half uur. Om 11 uur bollen we. Het eerste stuk is geasfalteerd, nog een stop om volk op te laden en daarna een lunch- en plasbreak.

We vervolgen onze, eerst nog een stuk asfalt, en dan was het geld op en gaat de weg over in een aardeweg, bedekt met steenslag...

Het shaken kan beginnen. De chauffeur kent zijn stiel, zevert er op los met zijn convoyeurs, doet een belleke met zijn Gsm, het gaat z'n gangetje. 

Het landschap is mooi, maar het regent en er hangen "lage" wolken. Dat "lage" is relatief want op sommige momenten rijden we op ongeveer 3000 meter hoogte.

Plots was er weer geld voor beton en gaat het weer wat sneller, maar verderop zijn er veeeele kilometers verharde aardeweg, dus schodderen dat het een lieve lust is. Al bij al valt het nog best mee, het is een degelijke bus met een goeie vering.

Er zijn geregeld politiecontroles, de Farc is hier nog af en toe minimaal actief, en door veelvuldige controles tracht men dat in de kiem te smoren.

Net voor Popayán moeten we ook aan de kant en eenieders identiteit wordt gecontroleerd. Wij zien er waarschijnlijk zooo eerlijk uit, want ik heb heel de tijd onze paspoorts klaar gehouden, maar ze waren niet het bezien waard.

Rond 16  uur waren we in Popayán, dat viel best mee.

Dan een taxi naar ons hotel, ongeveer 4000 peso moest die grap kosten, dus daarvoor konden we de weg niet zelf zoeken vanaf het busstation.

We waren er snel...Mooi hotel, een oud klooster dat werd omgevormd tot hotel. Mooie stijl, prachtige binnenkoer, propere kamer. De Vlamingen uit Eeklo met hun zoontje Victor waren er ook net.

De incheck ging snel.

Daarnet nog in een pizzeria/steakhouse gaan eten. Ne lekkere steak voor mij op Creoolse wijze, Bettina hield het bij gegrilde kipfilet. Serieuze porties. Daarna nog nen dubbelen expresso voor mij en een limoncello van het huis, en we hebben weer reserve voor morgen.

Morgen gaan we op wandel in deze witte, koloniale universiteitsstad.

Het oude centrum ziet er prachtig uit. We zijn benieuwd.

Na zo een dagje schodderen zal ons bedje weer deugd doen, ook al hebben we weinig gedaan, we voelen het toch...

Slaap lekker, al zijn jullie vermoedelijk al op of wakker als jullie dit lezen.