Dag 15 - Colombia : Daguitstap Mar Rosa de Galerazamba - Volcan el Totúmo - La Boquilla

Deze nacht dikwijls wakker geweest, linkerbeen deed wat pijn, maar toch goed uitgerust in dit heerlijke bed.

Tussen 8 en kwart na acht zou de bus ons oppikken aan ons hotel. Dus, goed op tijd opgestaan om eerst een degelijk ontbijt achterover te slaan, da's in deze uitstap niet begrepen.

Het smaakt weer en we gaan terug naar de kamer om alles klaar te leggen en ons zwemgerief aan te trekken(zie verder).

Om 6 voor 8 gaat de telefoon, een dame brabbelt iets in 't Spaans, en dan verbindt ze dien Hollander door : "Waar sijn jullie, ik sta te wachten".

Blijkbaar had dieje slimmen via whatsapp gisteren nog een bericht gestuurd dat 't voor acht was ipv kwart na acht. Ik ben genen echten whatsapper en in congé, dus ik volg dat zeker niet enorm op.

Enfin, we waren toch zo goed als klaar, en wij dus naar beneden. Genen bus te zien, nen bruinen Hollander al evenmin...

Hij duikt plots op van achter de hoek. "Het plan is feranderd, we chaan met de tèxi naar te klokkentoren, waar te pus wacht". Voor mij allemaal goed, man, maar jij betaalt de taxi...

Dus wij weg, richting klokkentoren, en daar staat inderdaad een bus te wachten met daarbij een aantal enthousiaste Colombiaanse begeleidsters.

We hadden gisteren nog niets hoeven te betalen en de duidelijke afspraak was dat we met de credit card konden betalen. Da's vorige keer in Medellin probleemloos gegaan, dus waarom nu niet?

Wel, omdat er nen Hollander in 't spel zat...De meisjes vroegen onze voucher, die hadden we nog niet, maar de Rachid, zo heet dien halven Hollander blijkbaar, met de nadruk op "shit", begint er direct één te schrijven. 200 000 peso, voor 2 personen, dat was zo afgesproken, dus geen probleem.

"Kunne jullie tan nu aan mij petale, moneer Chert?". 

Zeer zeker, brave man, en ik haal mijn credit card tevoorschijn.

In Medellin had de busbegeleidster een "baksken" bij waar je credit card ingaat en dat connectie maakt via de Gsm, en we hebben dat nog al gezien.

"Nou, tat is een propleem, kunnen jullie niet cèsh petale?" Het feit dat hij bij de Hollanders gezeten heeft en dus platte verkoopstechnieken toepast, komt boven drijven. Het woord "schaamte" kennen ze volgens mij niet boven de Moerdijk.

Enfin, ik weet zeker dat we gisteren zowel in 't Nederlands als Spaans verschillende keren duidelijk hebben gemaakt dat we met de credit card gingen betalen, en ik draag hier nooit enorm veel cash mee, ook deze morgen niet, vrijwel alles was inbegrepen.

Toen begon hij dat ik hem zeker verkeerd begrepen zou hebben, maar toen heb ik hem in 't Nederlands én Spaans duidelijk gemaakt dat hij voor mijn part den boom in kon en dat we wel iets anders zouden verzinnen.

Ik weet ook dat dit om commissies gaat, maar België, Colombia of waar dan ook, je moet het spel correct spelen.

Ik heb met de dames dan kunnen afspreken dat ik in het kantoor zou betalen met de credit card, de bus kwam er toch nog langs, en maakte even een stop. De Rachid was intussen verdwenen, misschien best ook...

Enfin, we zaten op de bus, maar toen moesten er nog verschillende mensen worden opgepikt. Voor ons geen probleem, de bus raakt vol en we verlaten Cartagena, en volgen de kust Noordwaarts. De gidse doet een uitgebreide uitleg in 't Spaans en zegt dat diegenen die 't niet hebben verstaan, haar moeten aanspreken ...

Dat werkt...

Onze eerste stop was in Galerazamba, na een uurtje rijden langs mooie mangrovebossen.

Dit dorp is bekend voor de "Mar Rosa", de roze zee.

Eigenlijk is dit een zoutwinning en door allerhande factoren heeft het water boven de zoutlaag een vrij intense roze kleur.

Mooi om te zien. We hadden in Sicilië al de Salinas gezien bij Trapani die ook een roze schijn hebben, maar dit roze is veel intenser. Tussen december en april is het naar 't schijnt het mooist, dus we zijn bij de goei...

Na dit natuurfenomeen te hebben aanschouwd rijden we naar onze tweede attractie, de Totúmovulkaan.

Of het echt een vulkaan is, weet ik nog altijd niet, voor mij blijft het een overgroeide molshoop waar van binnen in een modderpoel is.

We hebben deze uitstap geboekt, ik had er al over gelezen en had mijn bedenkingen.

Ik was hier nu toch, dus we doen maar mee met den hoop, newaar.

We hadden ons badpak/zwembroek al aan omdat ik over het "concept" al had gelezen. Veel concept is het niet ; je hebt die vulkaan, een 15-tal meter hoog, je hebt een paar café-restaurants op z'n Colombiaans, dus palen met een golfplatendak, met daarbij een tweetal baños.

Dus als heel de bus, en we waren niet alleen, moet omkleden in die baños, dan zijn we binnen 3 dagen nog niet weg...

Dus, omkleden in de bus, maar iedereen kende het concept blijkbaar.

Dan, aanschuiven aan de "trap", gewoon gemaakt in steen en grond, naar de "top", een 15 meter hoger.

Daar zie je binnenkant, een modderpoel van 4 op 4 denk ik, met een soortement houten ladder om er in te gaan, en 4 meter verder eentje om er weer uit gaan.

Daar moet je ook je fototoestel afgeven, een Colombiaan van dienst bewaart die en maakt er foto's van je mee...

In die poel drijven een 15-tal idioten zoals wij zo dadelijk. Je gaat langs het ene laddertje die poel in, daar staat een Colombiaan klaar, en die smeert je vrijwel volledig in met modder. De modder is vrij aangenaam van temperatuur, een dikke kleverige bruine smurrie, precies gesmolten chocolade.

Als je bent ingesmeerd moet je op je rug gaan liggen en je wordt naar de andere kant van de modderpoel geduwd.

Daar wordt je gemasseerd, door mannen. Zowel mannen als vrouwen...

Die massage duurt wel even, dan moet je je omdraaien met je rug naar boven, je gezicht komt niet in de modder.

De massage gaat nog een tijdje verder, niet tot een happy ending, en dan wordt je naar het andere trapje geduwd.

Eens je aan de beurt bent om de modderpoel langs dit trapje te verlaten, wordt de meeste modder van je lijf gewreven met de hand terwijl je naar boven klimt, zodat er niet teveel modder verloren gaat.

Eens je er uit bent, daal je blootvoets een andere aarden en stenen trap af, en beneden krijg je je sandalen, slippers of, in mijn geval, crocs, terug...

Dan ga je een eindje naar beneden, van kop tot teen onder de modder, naar een soort lagune, waar een aantal Colombiaanse vrouwen klaarstaan om je met de hand proper te maken...

Ze doen het grondig, ik kan het je verzekeren, en miss Colombia was er niet bij...

De toegangsprijs was inbegrepen, voor de massage betaal je per persoon 5000 peso, per camera hetzelfde bedrag en voor de wasbeurt nog eens 5000 peso per persoon.

Het is en blijft een rare bedoening, maar het was wel fun...

Nadien afgerekend met de masseurs, wasvrouwen en cameraman, nog een coco-frio, een gekoelde cocosnoot en een Aguila gedronken, en dan terug de bus in, handdoek op de zetel, in zwempak.

We reden naar La Boquilla, een dorpje aan het Caribische strand, waar ons inbegrepen middagmaal werd geserveerd.

Eerst een lekkere vissoep, en daarna opteerden wij allebei nog eens voor "pollo con arroz"...We hebben de laatste dagen al telkens dingen uit de zee gegeten.

Daarna konden we nog even aan het strand vertoeven, maar we moesten wel opletten bij het "oversteken" van het strand...

En, inderdaad, er reden auto's, taxi's en zelfs bussen op het strand.

We bestelden ons voor onze zaterdag nog een Piña Colada voor mij en een Mojito voor Bettina, bij dit mooie strand.

Er stond een flinke bries en er waren verschillende kite-surfers aan het werk.

Tof om die charels bezig te zien.

In de late namiddag waren we terug in Cartagena en we keerden terug naar ons hotel.

Morgenvroeg zeggen we Cartagena vaarwel. Ik heb zonet via tinternet onze zitjes geboekt in de bus van 8 uur 45 met Expreso Brasilia, bestemming Santa Marta.

Dat zou zowat 4 en een half uur bus moeten zijn.

Straks de bagage reisklaar maken, morgen op tijd opstaan en een laatste maal het uitgebreide ontbijtbuffet hier benutten, en dan zijn we hier weg.

We hebben zonet nog een uitgebreide douche genoten om de laatste modderresten weg te spoelen.

Cartagena is ons enorm goed meegevallen, blij dat we hier geweest zijn en zeker blij dat we hier 5 nachten hadden. 

Medellin kon ons niet bekoren, Cartagena was een voltreffer, en het hotel was ook op en top voor ons, zoals eigenlijk alle hotels tot nu toe.

Ciao-baaikes-saluukes...