Dag 10 in Laos, Zondag 18 november 2018

Ne goeie zondag, iedereen…

Den diejen van ons zit er zo goed als op, en stilaan eindigt ook het “Laos”-gedeelte van onze reis.

Vandaag was ’t hier ook zondag, en we moesten er opnieuw niet uit om achter koeken te gaan.

Dus, gene wekker gezet, en ’t was een goed bed en we hebben zeer goed geslapen. Ik weet niet welk uur we zijn opgestaan, ’t was zeker niet enorm laat, en na ons douchken zijn we dan van onze zesde verdieping naar de tweede verdieping afgedaald voor ons eerste ontbijt in het S-Park hotel.

Het buffet zag er niet zo indrukwekkend uit als het voorgaande, maar dat was dan ook extreem, maar ’t mocht er ook zijn, en al wat we nodig hadden was gepresenteerd, voor eitjes en noedelsoep moest je een halve verdieping lager zijn.

We hebben het ons zeker laten smaken, en daarna ons klaargemaakt voor een wandeling naar en door Vientiane-city.

De thermometer geeft 34° aan omstreeks 10 uur 30, maar we begeven ons toch op pad. Voorzien van water en zonnecrème zij we d’er mee weg, petje op en wegwezen.

Het is puffen, regelmatig staan er bomen langs de weg die enige schaduw brengen, maar da’s lang niet overal zo.

We gaan eerst richting busstation, om te zien hoe het zit met de bussen voor morgen naar en over de Thaise grens. De informatie die ik had gevonden blijkt nog te kloppen, maar tickets kopen een dag vooraf kan niet, dus is dat voor morgen.

Daarna gaan we op wandel door het eigenlijk kleine stadscentrum. Vientiane is wel de hoofdstad, maar is zeker niet te vergelijken met een stad als Bangkok, Ho Chi Mingh, Londen, Brussel, Parijs, Amsterdam…

Zelfs het verkeer is er goed te doen, en je kan er probreemloos de straten oversteken, ’t zijn  geen gekken, de chauffeurs…

Er is ook niet super veel te zien, maar ze hebben er ook een genre  “Arc de Triomphe”, die verbonden  is door een soort “Champs Elysées” met het presidentiëel paleis. Het was hier vroeger dan ook een Franse kolonie.

Verder zijn er natuurlijk ook nog een hoop boeddhistische tempels, waarbij er toch weer een paar fraaie exemplaren zitten, het nationaal museum zijn we langs gewandeld, maar zijn we niet naar binnen gegaan.

Onder de middag een kleinigheid gegeten in een restaurantje waar ze geen jota, maar dan ook geen jota Engels verstonden, maar w’hebben gekregen hetgeen we besteld hadden, of ongeveer toch. De begeleidende Beerlao en soda spoelden een hele deel van ’t zweet door.

Daarna zijn we teruggewandeld, ondanks de verzengende hitte, naar ons hotel, waar we het zeer aangename zwembadje zijn verfrissende werk hebben laten doen.

Een mens moet veel drinken in zo’n weer, en we hebben dat dan ook gedaan, de watertjes hebben weer gesmaakt.

Deze avond zijn we dan nog naar de Mekongoever gewandeld, ik had op de kaart van Vientiane een aantal restaurantjes langs de oever gevonden, en eentje daarvan, “Kongview” kreeg gunstige beoordelingen, en ’t was maar 750 meter verwijderd van ons hotel.

Dat kon er nog wel bij, want onze wandeling van vandaag voelden we toch wel.

Welnu, ’t was de moeite van de extra wandeling waard; de wandeling op zich was niet ver, maar mooi, de zonsondergang was niet indrukwekkend, want tegen de avond kwam er veel bewolking opzetten, en momenteel is ’t hier zelfs aan ’t bliksemen en donderen, regen hebben we voorlopig nog niet gehad(maar we zitten toch al binnen)..

Het is een grote zaak, een massa tafels, waarvan vele gereserveerd, maar er zijn er nog een heel aantal vrij, en alle hebben direct of indirect zicht op de Mekong; Er weerklinkt aangename muziek, later zelfs deftige “live”-muziek, de bediening is zeer vlot, en alles is heel gezellig verlicht.

Het is zondag, normaal gezien ’s middags aperitief bij Marleen, dus doe’k da nu hier in Vientiane met nen Beerlao, Bettina blijft trouw aan haar Lao soda. Mijnen Beerlao wordt opgediend in een indrukwekkende ijsemmer, en da’s geen slecht idee natuurlijk in deze tropische temperaturen, de gevoelstemperatuur overdag was 40° vandaag.

Het eten volgt ook snel, we gaan beiden nog eens voor kip, in ’t land waar dit de munteenheid is kan je ook moeilijk anders, niet? Bettina opteerde voor een schotel met veel ananas, die vrij pikant uit de hoek komt, ik neem een bereiding met geroerbakken groentjes, waar ik ook verlekkerd op ben.

Tripadvisor is een prachtige uitvinding : we hebben zeer lekker gegeten, in een mooi kader, met een goed drankje er bij, en dat alles bestendigt, stimuleert zelfs, het reeds uitgebreid aanwezige vakantiegevoel.

Dit dagverslagje nog afwerken, en nog even terugblikken op ons “Laos”-gedeelte van deze reis, en dan naar bed…         

Vorige week vrijdag, 9 november, staken we de Thais-Laotiaanse grens over, en morgen, een tiental dagen later maken we immers reeds de omgekeerde beweging.

Als wij op reis gaan is ’t in eerste instantie onze bedoeling om indrukken op te doen van landen : wat is er zoal te zien, welk soort mensen wonen er, wat eten en drinken ze, hoe wonen ze, hoe zijn ze in de omgang, welke bezienswaardigheden zijn er…?

Tijdens zo’n reis heb je natuurlijk maar een beperkte tijd, maar hetgeen je gehad hebt, heb je dan toch g’had en gezien en beleefd. En, ik kan ’t je verzekeren, ergens “live” komen is toch wel anders dan op National Geographic, hoewel deze zender, en ook andere zenders trouwens, ons al dikwijls op ideeën heeft gebracht.

Wel, Laos heeft toch wel een positieve indruk achtergelaten op ons : de mensen zijn er, ondanks hun dikwijls povere levensomstandigheden, zeer vriendelijk, en niet enkel diegenen die geld aan je verdienen.

Het eten is er ook zeer lekker, minder gevariëerd dan in Thailand en Vietnam, denk ik, de Bierlao is zeer lekker, de Lao soda ook. De staat van de wegen daarentegen is er dikwijls ronduit slecht, reden waarom we voor een deel voor privaat vervoer hebben gekozen(de bussen hebben ook dikwijls beperkte beenruimte en daar pas ik voor, zeker als ’t voor vele uren is op slechte wegen), en daar zijn we nog steeds blij om. De hotels waren alle goed tot super, maar daar hebben we zelf voor gekozen en da’s afhankelijk van het budget dat je daaraan wil spenderen(voor ons is dat vrij belangrijk, er zijn hier een hoop “backpackers” die in slaapzalen logeren in hostels en die betalen een pak minder en hebben ’t land ook gezien, maar die tijd is voor ons gepasseerd).

Het groen dat je overal ziet is wondermooi en aangenaam, ook zeer afgewisseld met bossen, zeer grote bossen nog zelfs, rijstvelden, bananenplantages. Keerzijde is dat het tropische begroeiing is, en wie tropisch zegt, zegt ook hoge temperaturen, en dat weegt wel door.

Da’s ook één van de redenen waarom we waar mogelijk geopteerd hebben voor een hotel met een zwembad, dat brengt toch telkens een aangename verfrissing.

Eten en drank zijn hier naar onze normen spotgoedkoop, zelfs als je in iets “betere” restaurants gaat eten. Je zou dezelfde reis ook nog stukken goedkoper maken, als je iedere avond op de “night market” aan de veelvuldig aanwezige eetkraampjes gaat eten, we doen dat soms ook wel voor de gezelligheid, maar dikwijls krijg je de diarree er gratis bovenop, en da’s ook niet zo fijn…       

Maar, kort samengevat, Laos is ons enorm meegevallen, we gaan nog met plezier terugdenken aan onze “passage”,  die zeer afgewisseld was.

Morgen nemen we ons laatste ontbijt in dit hotel, dan met de Tuktuk naar  het Central Bus Station, waar we iets na de middag de bus nemen, richting Nong Khai, in Thailand. Ondertussen moeten we wel nog buiten mogen in Laos en terug binnen mogen in Thailand, grensformaliteiten dus, want die bestaan hier nog, en dan naar ons hotel in Nong Khai.

Ons verblijf daar zal van korte duur zijn, want overmorgen om 7 uur ‘s morgens nemen we daar al de trein naar Ayutthaya, de vroegere hoofdstad van Thailand, maar da’s nog toekomstmuzieK.

’t beste nog met de rest van jullie zondag. Hopelijk maakt de Dendermondse Rugbyclub niet opnieuw een uitschuiver op Bosvoorde zoals vorige week thuis tegen Soignies.

De laatste Laotiaanse groeten vanwege Gerd en Bettina uit Vientiane…    

     .